helianthus yazar profili

sansürü yaşam tarzı bellemiş otoritelere sahip ülkelerdir.

türkiye’nin ilk 5’e girememesi beni şaşırttı açıkçası. biz hatırlarsanız bir dönem wikipedia’ya bile vpnsiz giremiyorduk. bir dönem twitter’a girebilmek için google’a, appstore’a, google play store’a “ücretsiz vpn” yazıp deli gibi aramadık mı? youtube’da 3-5 çöp video izlemek için telefonumuzdan neleri sildik de yüklemedik mi vpnleri? bunlara rağmen zirveyi zorlayamamamız çok garip.

vpnlerinizi silmemenizi öneririm şahsen, bir sabah bir uyanmışız sosyal medya platformlarına kilit vurulmuş, tc vatandaşları ve küpekler giremez yazıyor kapıda... burası survivor burda her şey gerçek maalesef.

aidiyet hissi.

bir eve ait olmak için senden bir parça bulunmalı. belki duvara asılı fotoğraflar, kendin yaptığın bir tablo, bir heykel..

sürekli toplu olan evler çok yapay geliyor bana. her şey o kadar nizami ki, sanki katalog çekimi gibi. bir koltuğun üstünde peluş bir battaniye yoksa o evde salonda oturulup sohbet edilmiyor, vakit geçirilmiyor, beraber film izlenmiyordur. açık bir dergi, sehpada kitap yoksa otelden farkı ne?

sarı loş ışıklar da önemli. her yer beyaz floresan ışığıyla yine stüdyo gibi hissiyat oluşturuyor.

pişen bir şeylerin kokusu, özellikle sütlü tatlı, yazları hobilerini yaparken bulunmaktan keyif aldığın, arkadaşlarınla oturup sohbet ettiğin, kahkahalar attığın, akşamları iki kadeh bir şeyler içebildiğin geniş ve rahat bir balkon, sırnaşık bir kedi belki de suladığın ve yerini asla beğenmeyen memnuniyetsiz bir bitki.

evi yuva yapan sevilerek oluşturulmasıdır. o bu tatlıyı/yemeği sever denilerek pişirilenlerdir, geri dönmek ve o peluş battaniyeye sarılıp film izlemek için can atmaktır, keyifle kadeh tokuşturmaktır bir yaz akşamı balkonda, bu çirkin tablomu nereye assam diye didik didik boş duvar aramaktır.

ait olmaktır, ayna gibi olmaktır. evde bekleyene sevgiyle sarılmak için koşmaktır.

gayet önemlidir. ne istediğini bilmeyen her boşluğa kayar, savrulur durur. bilmediğin şeyi zaten tanıyamazsın. belki de hedefe yürürken yanından geçer gider ve hiç anlamazsın.

siz sınırları çizin ve ne istediğinizi netleştirin ki evren bulsun ve size getirebilsin. getirdiğinde de onu tanıyın, kapıyı açın.

kazanması çok zor, kaybetmesi çok kolay olandır.

“bir ellerin, bir ellerim yeter belleyelim yetsin.”

yetmese de.

ülkemiz ekonomisi durumunda sorulması şaşırtıcı olmayan romantik fakirlerin güzide sorusu.

bu kitleden biri olarak cevap; şart tabi. bu meyve tokat’ın kuş uçmaz kervan geçmez, suyu 2 yıl önce bağlanmış köyünde bile yetişen bir meyve değil mi?

nasıl pahalı olabilir? biz ne yaşıyoruz? savaşta mıyız aloo?

olaylar arasında hızlıca ve mantıklı bağlantı kurma yetenekleri gelişmiştir bu kişilerin. bir şeyler anlattığınızda avel avel bakmazlar. iyi tahlil yetenekleri olur. duruma farklı açılardan bakarak aydınlanma yaşatabilirler.

sevgi sözcükleri literatürüne “kurt bakışlım” ve “aslan yelesi saçlım” söz öbeklerini kazandırmış yüce aşkolog.

kadının dalga geçtiğini anlamanız için daha ne olması lazım bilemiyorum. tabi ki “yüzünü şeytan görsün kahpe” cümlesine cevap “bu adamın kıymetini bil” olmayacaktır. zaten soruların çoğunun ironi olması çok büyük bir ihtimal olmakla birlikte, cevaplar full+full ironidir. ciddiyet barındırmamaktadır. soran kişi bile kendisinin bu tavsiyelerinin ironik olduğunu anlayıp bu tavsiyelere uygun davranmıyordur zaten. kadın ve takipçileri kendi aralarında eğleniyorlar işte.

her şeyi ciddiye almadan bazı şeylere de gülüp geçmemiz gerekiyor arkadaşlar.

“sen sarı bez gibisin, bir evin olmazsa olmazıdır. “

kral övdü mü sövdü mü çok belirsizdi.

şair ve öykü yazarı ahmet erhan’ın tüm eserlerinin derlendiği iki ciltlik serinin adıdır. erhan diğer şairler kadar popülarite kazanmamış olsa da şiirleri okunmaya fazlasıyla değerdir.

burada gömülüdür isminin verilme nedeni erhan’ın hem şiirleri hem öykülerinin bu kitapta toplanması, yani tüm eserlerinin bu kitapta “gömülü“ olmasıdır.

şiirleri öyle güzeldir ki gömmeye kıyamamalıdır insan. çıkarıp mezarından okuyup durmalıdır.

bu ismin verilmesi kendi isteği olmuş fakat ahmet erhan; eserinin son haline yetişemeden maalesef vefat etmiş, yine de servetinin nerede gömülü olduğunu bilerek...

ironi sevdalısı biri olarak her gördüğümde kahkaha attıran internet memeidir.

haksız sevgilidir.

ne var ayol bir kere aldattıysa, sevmeseydi ayrılırdı seviyor ki bırakmamış. canım benim denilip öpücüklere boğulması gerekirken ayrılınması nereden baksan insafsızlık örneği. nankörlüğün lüzumu yok.

(bkz: kız ironide ne adımızıdamı unuttun)

tanımadığınız engelli bireyler sizden rica etmeden ya da siz yardıma ihtiyacı olup olmadığını sormadan direkt müdahale etmeyin lütfen.

çok zor durumdaysa zaten kendisi rica eder ya da sorunuza olumlu yanıt verir. aksi halde kendisini belki korkutabiliriz (örneğin görme engelliyse kişinin koluna hemen yapışmayın.), belki yetersiz hissettirebiliriz, belki de acıdığımız duygusunu verip incitebiliriz. kaldı ki kimsenin kişisel alanına bodoslama dalmaya hakkımız yok.

epey önemli bir konu, lütfen özen gösterelim.

ömrümm, kurt bakışlım, aslan yelesi saçlım shjsds

istanbul’da ne olduğu asla bilinmeyen ve bilinemeyecek olan birtakım sırların vuku bulduğu bir gün yaşandığı iddiasıdır.

sen “gerçekten” dedin ya, orada bir yakınlaştık seninle ali ihsan yavuz abim. gerçekten demesen kat’a inanmayacaktım beni kazandın şu an. sen bakma bu cehape zihniyetine. seninle birlikte kanıtlayacağız o gün istanbulda hiçbir şey olmasa bile bir şeyler olduğunu. baş koyduk bir kere bu dava gönül davası. rehber kuran hedef turan 2023 ulan!!!*

dünya üzerinde yazılmış en duygusal sözlere sahip kalitenin aktığı şarkıların duayeni, biz fanlarını buhranlara batırıp çıkaran rapçi. her dinlediğimde varoluşumu sorguluyorum.

gülümsemenin onun için zor olduğunu alt tarafı iş için bir vesikalık çekecek olan fotoğrafçıya anlatamayışı (bkz: mahvettim) beni adeta hüzünlere boğdu boğdu duvara attı. be fotoğrafçı adam hiç mi vicdanın yok senin? boş yapmadan çeksene fotoğrafı. neden hatırlatıyorsun bu biçare çocuğa acı çektiğini? esnaflık ölmüş resmen.

neyse ki bu çocuk sabretti de olaysız dağıldılar. yoksa 3 kg ağırlığındaki über kaslı çakal reisimiz bu esnaf elemanın façasını aşağı almayı da bilirdi.

adam idolün teki çıktı rıza baba.

dünya edebiyatında okunması en zevkli kategorilerden biridir.

pek çok klişesi olsa da doyurucu hikayeleri, betimlemeleri, karakterlerin hem psikolojik hem fiziksel tahlilleri bence çok değerli. hem okurken hem de kitap bittiğinde çeşitli sorgulamalar dönüp duruyor beyinde. bir kitabı iyi yapan en önemli faktörlerden birinin bu olduğunu düşünüyorum. rus edebiyatından pek çok eser de istenileni karşılıyor. fakat isimlerin yüz elli beş tane kısaltması olunca kitabın içine girene kadar kafalar biraz karışıyor.

olsun. klişelerinle, milyon tane kısaltmalarınla, her şekilde kabulümsün rus edebiyatı. bir dostoyevski kolay yetişmiyor.

anı yaşamalarından ileri gelen mutluluktur. anı yaşayan insan keyif insanıdır. geçmişe geleceğe takılmaz.

geçmiş zaten geçmiştir yaşadıklarından ders al, at hafızaya, beyin bedava. aksi durumda yıldız tilbe’den bebeğim üzülürsün kendinsin geç kaldığın şarkısını açar açar dinlersiniz.

geleceği çok düşünen ise erken yaşlanır ki bildiğiniz üzere yaşlanmak dünyadaki en korkunç şey. henüz olmamış şeyleri ihtimal dahiline sıkıştırıp sanki olmuş gibi evhamlanmanın gereği tam olarak ne? planı programı yapsan da çok büyük ihtimalle birebir düşündüğün şekilde gerçekleşmeyecek. salın gitsin.

ama anı yaşayan öyle mi? yaptığı her şeyden keyif alır. tadını çıkara çıkara yaşar hayatı. o an gülünecekse en çok o güler, ağlanacaksa en çok o ağlar. dibine kadar yaşar sömürür bu hayatı. başınıza gelmiştir muhakkak, planlanmadan yapılan her aktivite daha zevkli değil mi zaten? carpe diem diye boşuna çıldırmadı bu millet.

sözün özü, anda kalın beybiler. hayatı kaçırırsanız ölürken pişman olabilirsiniz. bakın keyfinize ömür uzun değil.

an demiş miydim?

depresyondan kurtulmak için işe yaramayacak ama hafif seyirdeki bunalımlı ruh haline bir nebze iyi gelebilecek önerilerdir.

kanaat önderi değilim tabi ki ama bu durumu gün içinde sıklıkla yaşayan biri olarak neredeyse her yolu denedim. naçizane tavsiyelerim şunlar;

1- bitki çayı için. evet yanlış duymadınız. sağlıklı bir şeyler tüketmek kendinize değer verdiğinizi hissettirir ve değerli hissetmek mod yükseltir.

2- komedi unsurları barındıran dizi/film izleyin ya da kitap okuyun. ama içinde dram olmasın ya da minimum seviyelerde olsun. zaten canımız sıkkın bir de elalemin derdini mi sırtlanacağız. çizgi film de tercih edilebilir.

3- ilgi alanlarınıza yönelik bilgiler edinebileceğiniz internet sitelerinde gezin, podcastler dinleyin, videolar izleyin. donanımınız kuvvetlendikçe kendinizi daha güçlü hissetmeniz mümkün. bilgi açlığı duymak ve kendimizi geliştirmek iyi hissettirir.

4- yaşam alanınızda düzenleme yapın ya da özbakım yapın. bu da öz değer hissiyatını artırır. derli toplu bir alana ya da parıldayan bir yüze, saçlara baktıkça bakasınız gelir, mutlu olursunuz. hem değişiklik iyidir.

5- kimseye vasıflı şeyler yapmak gibi bir borcunuz yok. bunu asla unutmayın. bomboş içerikli sosyal medya fenomenleri mi izlemek istiyorsunuz? youtube elinizin altında. saçma sapan ve aşırı komik şeyler mi okumak istediniz? wattpad denilen cringe yuvası neden var? örneklerin çoğaltılabileceği bir sürü bomboş aktivite bulabilirsiniz beybiler size inanıyorum.

6- yazın. o an içinizden ne geçiyorsa alın defteri ve yazın. anlamlı bir şeyler ortaya çıkarmak gibi bir sorumluluğunuz yok. tamamen iç dökme amaçlı bir etkinlik bu. sonrasında ister saklar ister yırtar ister yakarsınız. ama şunu garanti edebilirim ki bunaltınızın sebebini çok net farketmeniz ve belki bunu değiştirebilmek için gereken adımı atmanız konusunda inanılmaz şekilde faydasını göreceksiniz.

sevilmediğinizi, bir işe yaramadığınızı hissettiğiniz dönemlerde şunu unutmayın; kimse yoksa ben varım ve sizi seviyorum. siz de kendinizi sevin ki bir şeyler değişebilsin.

türkiyede yaşamaya çalışan insandır.

maalesef bu hükümet hepimizi adeta bir açıköğretim iktisat, bir açıköğretim finans, bir açıköğretim ev ekonomisi mezunu yaptı. hem de okumadan. para hesabı yapıp döviz kurlarını konuşmaktan dolayı herkes adeta mahfi eğilmez oldu. kafası biraz olsun çalışan yediden yetmişe tüm türkiye vatandaşları maalesef ki başka bir şey konuşmuyor. zoraki öğrettiler yani ne yapalım. ben de isterdim kendi alanım bambaşkayken ekonomi hakkında fikir belirtmemeyi.

fazla üstümüze geliniyor, darılıyorum beybiler.