hodor yazar profili

dostunuzla oynayabileceğiniz güzel bir co-up oyunu. keşke daha önce oynasaymışım. son zamanlarda oynadığım en iyi oyundu. hikayesiyle, müzikleriyle çok keyifliydi. oyunu oynarken hem seçtiğiniz karakterle bir bağ kurduruyor hem de dizi izler gibi hikayeyi merak ve takip ettiriyor. kesinlikle tavsiye edilir.

insanları ve hayatı tanımaya başladığında kendiliğinden gerçekleşen eylem.

şuan tam olarak içinde bulunduğum durumdur. içinden çıkamıyorum bir türlü. film-dizi izleyeyim diyorum, can sıkıntısından izleyemiyorum. bir şeyler okuyayım diyorum, can sıkıntısından okuyamıyorum. puzzle'ıma devam edeyim diyorum, can sıkıntısından edemiyorum. hiç birinden keyif alamıyorum, kendimi veremiyorum. uyuyayım bari diyorum, can sıkıntısından uyuyamıyorum. nereden düştük bu çukura? nasıl çıkacağız?

netflix'te yayınlanan yerli dizimiz.

---spoiler içerir---
lütfen hali hazırda diziyi izliyorsanız ya da izlemeye niyetliyseniz okumaya devam etmeyiniz...

öncelikle dizinin tamamı izlenmeden kesinlikle yorum yapılmamalı diye düşünüyorum. ilk iki bölümü izlerken kapatmamak için kendimi zor tuttum. oyunculuklar da senaryo da aşırı sallanıyordu. biraz daha sabredeyim dedim. sonrasında her ikisi de oturmaya başlıyor. mükemmel mi? hayır. ama türk dizilerinden alıştığımız holding-yalı ya da kenar mahalle-acil servis öykülerinin ve oyunculuklarının yanında kesinlikle izlenir. bu tarz diziler için bence iyi bir adım. ilerleme olarak değerlendirmek lazım. müthiş işler bir anda gökten inmiyor. öykündüğü diziyi izlemedim. o nasıl bilmiyorum. saçmalıklar var mı? evet. özellikle madenden çıktıktan sonra uzun namlulu otomatik silahlara sahip bir düzine askerin elinde kazma kürek olan madencilerden kaçışına gülmedim desem yalan olur. deliren askeri vurarak patlamayı önlemek ya da kapıyı kapatmak varken komutanın neden içeri girip kendini öldürttüğünü anlamak da güç. emir komuta ilişkileri de pek doğru işlenmemiş. bizim ordumuza pek uygun değil.
internette gördüğüm eleştirilerin bir kısmına hak veriyorum ama bazıları çok gülünç. özellikle bir çok yerde askerlerin banka kasasından para aldıkları kısmı eleştirenleri gördüm. bir kısmı "ulan yaşam bitmiş ne yapacaksın euro'ları" diye eleştiriyor, bir kısmı da "türk askeri para çalmaz" diye. arkadaş siz askerlik yaptınız mı? ulan uyurken çalmasınlar diye botlarımızı birbirine kilitleyip anahtarı boynumuza asıyorduk, paraları koynumuzda saklıyorduk biz. yaşam bitmiş ne yapacaksın euro'ları diyen kısma katılıyorum. ama türküz biz. yine de ne olur ne olmaz diyip toto cebine ordan 1 kg'lık bir iki altın külçesi sıkıştırırdım ben. gözüm de kaydı zaten. zira hayat devam ederse para birimi değişebilir, geçerliliğini yitirebilir. ama altın ve gümüş her zaman değerlidir.
en beğendiğim oyunculuklardan biri de altan'dı. çok iyi oynamış. her birlikte bulunur böyle bir adam. özellikle de uzman çavuş olur. bizde de vardı. izledikçe o geldi aklıma, kulaklarını çınlatıp sövdüm.
bir de ölmez dediğin kim varsa başrol, yanrol herkesi patır patır öldürüyorlar. şaşırdım. böyle devam ederse ikinci sezon bittiğinde güneşe gerek yok zaten, hayatta kalan olmaz.
özetle çok iyi iş diyemem ama kötü de değil. her türlü izlenir. bu tarz işler için iyi bir adım. pera palas'ı izlerken daha çok zorlanmıştım. yakamoz'un konusu bana daha çok hitap ettiği için de olabilir belki. şahsi fikrim...

hep yapmak istediğim ama asla yapamadığım eylemdir. her akşam 9 10 sularında aklıma gelir, ha şimdi ha birazdan derken saatler geçer. sonrasında kendimi yatakta bulur, sabaha kaosla uyanırım.

ben üçüncü bölüme kadar zor dayandım. yani bir şeyler eksik, veremiyorsun kendini. bazı oyunculuklar, bazı diyaloglar çok basit, yapmacık geliyor, göze batıyor, dağılıyorsun. ya da bana öyle geliyor...

kapatmak çözüm olur mu bilemiyorum, yasak her zaman daha cezbedici olur. başka bir çözüm düşünülmeli. ama sokakta acayip acayip hareketler yapıp video çekenleri görünce ağızlarına kürekle vurasım geliyor, o ayrı...

sıfır km - zalim

ya gelecek cevabı bildiğinden sormaz ya da gelecek cevabı duymak istemediğinden...

ya söyleyecek bir şeyi yoksa susar ya da karşısında söylediğine değecek biri yoksa...

muhteşem bir tarkan şarkısı. belki de türk pop müziğinin en iyilerinden. altyapısı bu kadar dolu şarkı o kadar az ki müzikten haz alınıyorsa bu zirvelerinden biri. şarkı daha başlarken martı ve deniz sesleri seni yakalıyor, sözü, bestesi, tarkan'ın mükemmel yorumuyla bütünlük içinde akıp gidiyor. terk edilmiş bir adam söylüyor şarkıyı, sözler o kadar güçlü, tarkan'ın yorumu o kadar hisli ki hayatında hiç böyle bir tecrüben yoksa bile terkedilmiş hissediyorsun kendini, sana bunu yaşatıyor. bildiğin film gibi şarkı. hele ki şarkıda kendinizden anılar varsa pek bulaşmamak gerek. bas gitar da ayrı bir efsane, payı büyük. aklıma geldikçe açar açar dinlerim.
mükemmel albümdü. keşke eski tarkan ve şarkıları geri gelse...

"saklarım her sözü vurgun o satırları"

yalnız yaşıyorum. haftada bir evi süpürür silerim, çamaşırımı yıkar ütülerim, çok bulaşık olmaz ama olanı da bekletmemeye çalışırım. yemek konusunda da başarılıyımdır. hiç de zor gelmez, alıştığım için muhtemelen. yarın evlensem yine yaparım. çocuk konusunda bir tecrübem yok ama ona da bakarım heralde. asıl eşim bunlarla uğraşırken ve hiç bir işim yokken büyükbaş gibi bir köşede yatmak garip gelir. insanların garip algıları farklı. yetişme tarzından olsa gerek. babam da anneme elinden geldiğince yardımcı olurdu, çünkü ikisi de çalışırdı. çok da iyi yemek yapar. yani bizim aile mağaradan çıkalı çok oldu. bunları yapmak değil de konuşmak bana garip geliyor...

banka kartları, akıllı telefon, tablet, akıllı tv, bilgisayar, akıllı saat - bileklik gibi birbiriyle ve internetle bağı olan tüm ürünler hayatımızdayken önlenmesi imkansız durum. olay sadece üyeliğinizin olduğu platformların hacklenmesi değil. bu yolla da bir çok özel bilginiz çalınıyor. ancak asıl kaynak bu cihazlarla yaptığınız her işlem, kaydetmesine izin verdiğimiz her veri, her paylaşımınız, her beğeniniz, her yorumunuz, her google aramanız hatta her yazılı ya da sesli konuşmanız. kaydediliyor, işleniyor ve ilgili yerlerle paylaşılıyor. bir cem yılmaz repliğindeki gibi cia beni takip ediyor gibi bir durum değil tabi ki. kimsenin o kadar umrunda değilsiniz. büyük oranda ticari, birazda siyasi amaçlı. örneğin bir google aramasında ya da bir alış veriş platformunda yaptığınız arama, bir arkadaşınızla aradığınız ürünle alakalı yaptığınız konuşma sonrası telefonunuzda yaptığınız gezintilerde bu ürünle alakalı reklamlarla karşılaştığınızı görebilirsiniz. seçim dönemlerinde paylaşımlarınıza, beğenilerinize, izlediklerinize göre hangi siyasal düşüncede olduğunuz tahmin edilebilir ve örneğin a görüşüne yatkınsanız b görüşüne ait skandal haberleri sıklıkla karşınıza çıkarabilir. hatta biraz daha ileri giderek görüşünüzü yönlendirme gibi bir işlev de kazanabilir. abd'de uzunca bir süre facebook'un seçmen görüşleri yönlendirdiği konuşuldu. hatta bir ara seçmen görüşlerinin trump'la paylaşıldığını dair haberler bile çıktı. akıllı cihazlar ve yapay zeka her geçen gün hayatımızın daha fazla içine giriyor ve her geçen gün daha tehlikeli bir hal alıyor. aslında tüm bu akıllı cihazların, sosyal ağların, bu kadar yaygın internet kullanımının bu amaçla ortaya çıkmasa da artık tamamen bu amaç için var olduğu bir gerçek. ve bu dünyadaki en büyük şirketlerin içinde olduğu dev bir pazar.

2000'li yılların başı ama tam ne zaman hatırlamıyorum. ortaokul yıllarım. kendime şu pilli küçük radyolardan almışım. her gün kulaklık kulağımda, pil dayanmıyor. o yıllar ve o yaş için ne büyük teknoloji, koynumda yatıyorum. öyle ileri geri tuşu yok. sadece scan ve reset tuşu var. radyoyu kaçırdın mı, yanlışlıkla fazla mı bastın? tekrar aynı istasyona gelmek için bir tur atıyorsun, öyle teknoloji. yine bir gece uyku öncesi zaplarken programa denk geldim, geliş o geliş. uykular yalan oldu. telefondakilere yaptırdıkları, espriler vs derken sabah oluyor her gece. yorgan altında kıs kıs gülerken kardeşimi uyandırıyorum sürekli, kızıyor. yine bir evli çift telefon bağlantısında kendilerinin bir şarkısı olduğu söyleyip zeki'den çalmasını istedi. şarkı arandı, arandı. o mu bu mu derken bulundu, çalındı. illa ki bilenler vardı ama şarkıyı zeki de ben de belki de bizim gibi çokça insan o gün o çiftle keşfetti. zeki yıllarca fonda o şarkıyı çaldı. ne zaman dinlesem o geceye giderim. ne zaman çocukluğuma gitmek istesem o şarkıyı dinlerim. dertsiz, tasasız, sokakta top oynayıp acıktıkça eve koştuğum o ağustos ayına. şarkı ne miydi?
sam brown - stop

asıl içimde içinde yüzdüğüm bir deniz var.

neden? küpe takmak ya da parmak arası terlik giymek ayıp bir şey mi? ya da imamlar küpe takamaz parmak arası terlik giyemez diye bir durum mu var? hiç bir imam parmak arası terlik giymiyor mu? ülkede olan onca şeye ses çıkarmazken buna mı takılmışlar? kemal sunallarla, olacak o kadarlarla büyümüş nesil olarak bu tarz film, dizi ve güldürü programlarından bu kadar nem kapılmasını, artık bunların yapılamamasını şaşkınlıkla izliyorum.

arkadaşlık ya da sevgililiğe bir geçiş aşaması olduysa güzeldir. arkadaş da kalınmayabilir duruma göre. denenmiş, olmuş ya da olmamıştır. ama ikisinin arasında kalmaya devam ediliyorsa ikili ilişkinin en b*ktan türüdür. çünkü bir süre sonra yorar. her konuştuğun, her yaptığın için az mı oldu, fazla mı kaçtı tartısını cebinde taşıman gerekir.

buna baba falan denmez baba değil bu. buna baba demek babalara hakaret olur. buna sadece o çocuğun dünyaya gelmesine vesile olan kişi denebilir. bir de bu videoyu yayınlayanlar neden kızın yüzünü gizlememiş? tamam bu şahıs videoyu paylaşmış ama siz keşke yüzünü gizleyerek paylaşsaydınız.
üzgünüm ama o kıza bir kötülük de siz yapmışsınız.