çalışmayı sevmeyen erkek

ya kardeşim bunlar nasıl geçiniyor valla ben anlamıyorum. ne iş var ne çalışmak var. evde duruyorlar . yıllardır bir şekilde geçiniyorlar.
bu nasıl oluyor. bunlar şanslı oluyor bence birileri eşleri ne bilim akrabaları falan bakıyor herhalde.
dikkat ettim bazıları kuş falan besliyor işte değişik hobileri oluyor .

kesinlikle olmadığım erkek. hiç çalışmayıp evde yan gelip yatsam, 1 haftadan sonra kafayı sıyırırım.

çalışmak hayattır. çalışmak özgürlüktür. *.

çalışmasam da erken kalkar ve kendime bir meşguliyet bulurum.

çalışmayı çok seven erkek kadınını, ailesini ihmal eder. çalışmayı sevmeyen erkek çekilmez, erkeğin miskininden hayır gelmez. en iyisi orta yolu, çalışmak yalnızca.

sabah 6 buçukta uyanıp dükkanı karanlıkta açmaya giderken bunu bana sormayın, söverim çünkü.

rezalet. çalışmaya koyim.

karadenizli erkeklerdir
genelde kadınlar tarlada, evde gümlük işleri halleder
erkek ancak ağır işlerde ortaya çıkar

çalışamayan erkeklere bir şey diyemem bir sıkıntısı olabilir ama çalışmayan erkek olmamalı. oluyor ama var görüyorum. bunlar nasıl geçiniyor aklım hayalim almıyor. bazısı fakir olduğu halde çalışmıyor bazısı az kira geliri falan varsa çalışmıyor.
gördüğüm kadarıyla eşi çocukları falan bunlara saygı duymuyor. bunu hep farkettim.
bazen arkadaşlar benden borç istiyor aklıma ailem geliyor kendim geliyor. ee bende çok işte çalıştım.
babam ek iş yaptı annem kaz yetiştirdi. dağdan odun topladık .
bu devirde herkes ek iş yapabilir.
öyle üç gün çalış beş gün otur falan olmaz. hem çalışmazsan körelirsin hantal olursun zaman geçmez.
bazen ben kendim bile spor olsun diye çalışıyorum kazma kürek sallıyorum .
bir şeylerle uğraşmak iyi geliyor. çalışmak ayıp değil normal bir iş ise.

hasta olmaya adaydır. çalışmak sağlıklı yaşamaktır.

aslında konu sevmek ya da sevmemek değil tamamen mecburiyet. bu değirmenin suyu başka türlü dönmüyor en azından şahsen durum bu.

sevmeyebilir, ben de sevmiyorum mesala. tabii yine de çalışmak gerekiyor yapacak bir şey yok. hayat bizi beklemiyor ama arada durup dinlenmesi gerekiyor bence insanın.

hayalleri büyük, eylemleri küçük insandır. insanın ömrünü tüketir böyleleri, kadına yük olmaktan başka bir işleri yoktur.
hayatta bu tarz insanlara saygı duyamam. erkek dediğin çalışır, az ya da cok kazanır, evine ekmeğini getirir.

(bkz: kadınların istihdama katılma oranı)

üniversite ikinci sınıftan beri it gibi çalışıyorum. bokum gibi bir okulda okuduğumdan kendimi geliştirmek için bir çok işte çalıştım. gelinlikle nasıl işenir diye yazı da yazdım, 10+ saat süren çekimlerde yemek yemeden ayakta da durdum. yaklaşık 10 senedir bazı bi kaç aylık aralıklar dışında it gibi çalıştım. şikayet etmeden, elimden gelenin en iyisini yapmaya çalışarak. hatalarım vs olmuştur ancak telafi etmek için çok uğraştım. bütün patronlarım çok sevdi beni, bazıları hala ek iş paslar, arar, sorar falan. bunu da yalakalıkla vs değil yine it gibi çalışarak başardım.

ancak başlıkta belirtilen çalışmayı sevmeyen erkek benim arkadaşlar. hem mental hem maddi olarak o kadar yoruldum ki. her sabah küfrede küfrede gidiyorum işe. mart nisan arası 1 aylık bi işsiz kaldığım oldu. o bir ay yataktan bira almak, işemek ve duş dışında çıkmadım. o kadar güzel geldi ki o 1 ay. şu an keşke bütün günlerim o 1 aylık işsizliğimdeki gibi geçse diyorum.

kendini güldüren erkeklerden hoşlanan erkektir.
saygı duyarım ama üretmeyi reddedeni* hiçbir platformda ciddiye almam.

sokrates de çalışmıyordu... şimdi onu bunun için kınayan birini göremiyorum. öğrettiklerinin karşılığında para almıyordu.

hangi şartlarda ve hangi maddi olanaklarla olduğuna göre farklı yorumlanacak bir meseledir. ilgi alanı ya da hobisi olan bir işi severek yapan biri için bu durum çalışmak olarak hissedilmeyeceğinden rahatsızlık oluşturmayacaktır, para hobisinin ona hediyesidir. onun haricindeki her iş, maddi kaygılarla yapmak zorunda olduğun iştir. para ile zamanını ve emeğini değiş tokuş yaparsın, kaba tabirle satarsın. en büyük kalabalığın dahil olduğu ikinci gruba aitsen çalışmayı sevmez, mecbur olduğun için çalışırsın. faydalı olmak meseleleri falan kendimizi rahatlatmak için uydurduğumuz minik yalanlardır, iki ay maaş yatmasa topuklarsın. mevzu faydalı olmaksa yaptığımız üfürük işlere göre insanlara, doğaya çok daha faydalı olacağımız onlarca yöntem, onlarca sosyal sorumluluk projesi vardır. ama tercih etmeyiz çünkü mevzu paradır.
belli bir maddi imkana, pasif gelir olanaklarına ulaştıktan sonra insanın mesaili bir işte çalışıyor olması ise aptallıktır. dünyadaki en kıymetli şey zamandır ve sen zamanını satmaya devam edersin. o andan itibaren kendi özgürlüğünü ilan etmen gerekir. bu çalışmamayı tv karşısına koyduğu l koltuğunda büyükbaş gibi yatmak olarak algılayanlar için anlaşılabilir bir durum değildir. evliysen eşinle sadece uykunu değil artık gerçekten hayatı paylaşmak, babaysan akşamdan akşama görmek yerine kızının büyüyüşüne tanık olmak, onunla arkadaş olmak, eğer hala kaybetmediysen uzun zamandır yapamadığın için ömrünün sonuna dek pişmanlık duyacağın anne babanla doya doya vakit geçirmek, yol gezileri, yeni yerler, yeni diller, yeni hobiler, insanlara dokunmak, doğaya dokunmak…
ben çalışmayı ve benden çaldıklarını sevmiyorum, özgürlüğümü ilan edeceğim gün için çalışıyorum.
para ile değiş tokuş yaptığımız şeyleri sadece zaman diyerek geçiştirince insan kendinden çalınanları pek algılayamıyor…

çalışmayı sevmeyen erkek midir yahu.. geçiniz.