güzel bi yere gidersin o da yanında olsun istersin, kendini güzel hissedersin keşke o da görseydi dersin, sevdiğin bir şey dinlersin ona da atmak istersin, iyi yemek pişirirsin o da tatsın istersin. sevmek budur, zamanın arta kalanında anımsamak değil.
insanlar söz konusu para olunca ne kadar kötü oluyorlar inanamıyorum. ya ne kadar değerli olabilir ki. çaresiz insanların kalplerini kıracak kadar olmamalı. bazı değerleri unutmamalı hele sonradan görme hiç olmamalı. sadece acıyorum.
benim hayatımın genel özeti bu sanırım. kişisel mevzularımda illa çözümler üretebiliyorum ama işin içine başkası girdiği zaman her şey kördüğüm oluyor sanki. işin kötü tarafı ben bunu çözmek için elimi bile uzatamıyorum. söz sahibi olacak konuma henüz gelemedim maalesef ( okulu bitirip para kazanmaya başlamam lazım). öyle durup izliyorum ve ağlamak istiyorum. çaresiz olmayı hiç sevmiyorum ama sürekli bununla sınanıyorum. her zaman bir çare olduğunu biliyorum ne yazık ki genelde sahip olduğum dertlerin çaresi bende değil.
sevmeyi bıraktım ama özlemeyi ne zaman bıkarım bilmiyorum. umarım en yakın zamanda özlemim sona erer. aklına bile gelmediğini bildiğin birini özlemek insana öz saygısını kaybetmiş gibi hissettiriyor.
bazen sadece olmaz. doğru kişi değildir, doğru iş değildir ya da yanlış herhangi başka bir şey. benim sorunum olmayışa bir sebep bulmaya çalışmak, mantıklı bir sebep bulamayınca da neden olmadı diye habire üzülmek. sonu gelmiyor...
normal sözlük'ü kullanarak 3. parti dahil tarayıcı çerezlerinin kullanımına izin vermektesiniz.
Daha detaylı bilgi için çerez ve
gizlilik politikamıza bakabilirsiniz.
online yazar listesini görmek için lütfen giriş yapın.