ilknur21 yazar profili

ruhsal hastalığa sahip olan bireylerin ve ailelerin tedavi görebilmesi için geliştirilen destek ve savunma grupları vardır. bu gruplardan birçoğu insanların ruhsal hastalıklarını saklamamalarını aksine bununla övünmelerini ve gurur duymaları gerektiğini düşünür ve bu konuda ruhsal hastalığa sahip bireylere cesaret verir. buna da "deli gururu" denir. buna yönelik tüm dünyada etkinlikler planlanmaktadır. buna yönelik bazı internet siteleri de vardır. (bkz: mind freedom internetional). damgalamayı kaldırmak ve hasta bireylerin anlaşılmasına yardımcı olan kâr amacı gütmeyen sosyal ağlar da bulunmaktadır. (bkz: bringchange2mind). (bkz: patients like me). bu siteler ruhsal hastalığa sahip bireyler tarafından geliştirilmekte ve yürütülmektedir. bu topluluklar da ruh sağlığına ilişkin ulusal birlik (bkz: www.nami.org) tarafından desteklenmektedir.

sevgili sözlük; ben de bu topluluklara katılmayı planlıyorum, neden diye sormayın...

psikolog walter cannon ve philip bard tarafından geliştirilmiştir. duygu ve fiziksel uyarılmanın aynı anda olduğunu ileri süren kuramdır. beyne gelen duyumun talamus aracılığıyla cortekse ve sempatik sinir sistemine gönderildiğini ve dolayısıyla duygu ve gösterilen reaksiyonun aynı anda gerçekleştiğini ileri süren ve kendinden önceki kuramlara göre farklı bir bakış açısı geliştiren (bkz: james-lange kuramı) bir duygu kuramıdır.
(örn. bir köpek gördünüz vücudunuz savaş ya da kaç tepkisini (fizyolojik tepki) başlatırken, aynı zamanda korku oluşması (duygusal tepki) yaşamak diyebiliriz)
ama benim fikrim bir köpek görünce savaşmak ya da kaçmaktansa sakin kalıp öylece beklemenizdir. :))

zamanında bir kadın giyim mağazasında çalışıyordum. genelde üst kesimin uğradığı bir mağazaydı. müşteriler ile bire bir ilgilenmek zorundaydık. aynanın karşısında kendisine çok iyi bakabilen ama daha fermuarını kapatamayan bi dolu insana sonsuz hizmet sağlıyorduk. benim yaptığım ise sahte bir gülümseme, göstermelik bir hizmet ve doğal, ciddi bir gözlemdi. bir gün mağazaya bir çift geldi. yüzlerindeki çizgiler ve tedirgin bakışları aslında bu mağazaya pek de uygun olmadıklarını gösteriyordu. adamın yanındaki kadın çok tatlıydı. adam ise oldukça umursamaz ve sert bakıyordu. kadın bir elbise beğendi. elbiseyi denediğinde gözlerimi alamamıştım. kadın resmen bu elbise için yaratılmıştı. kadına harika oldunuz bile diyemeden yanındaki adam "çıkar şunu daha tonla işimiz var hâlâ çocukluk peşindesin, büyü artık ayşegül " diye kadının suratına bağırdı. kadın herkesin içinde çok mahcup olmuştu. hemen kabine girip elbiseyi çıkardı. bana kırık, yaralı bir bakış attıktan sonra mağazadan çıktılar. kadın için çok içerlemiştim. elbiseyi alıp arka taraftaki depoya sakladım. belki adamın fikri değişir ve gelip alırlar diye düşündüm. aradan 4-5 gün geçti. patron bana bu beyaz elbisenin s bedeni vardı müşteri istiyor çabuk getir dedi. gelen ayşegül değildi. mecburen üzülerek çıkarıp verdim elbiseyi. kadın kabinden elbiseyle çıktı. yanındaki adam "gözlerimi alamıyorum fulya, bir elbise bir kadına ancak bu kadar yakışabilirdi" dedi. kadına yandan süzücü bir bakış attıktan sonra içimden hadi be oradan, ayşegüle daha çok yakışmıştı dedim. kadın yanındaki adama bir öpücük verdikten sonra elbiseyi alıp mağazadan çıktılar. bizim küçük kızımız ayşegül'ün hayalleri fulya'nın iki gün giyip bir köşeye fırlatacağı elbiseyle mağazadan ayrılmıştı. arkadan kıraç'tan oysa bir umuttu hep şarkısı çalıyordu.o sırada patron bana seslendi:
-şarkıyı değiştir..

bu bayram çok sıkılmıştım bu sorudan. ne zaman..ne zaman..ne zaman.. hapisten çıkmasını bekliyorum sonrasında evleneceğiz inşallah deyivermiştim. herkes oklava yutmuş gibi olmuştu. bak hala gülüyorum..

geceleri yürümeyi seviyorum. bugün de yürüyüşten geldim ve geç saatte geldiğim için bahçenin kapısını yavaşça kapatmaya özen gösterdim. gözlerimi kapatıp gecenin o mükemmel melodisini dinlemeye başladım. ufak bir yaprak hışırtısı, çekirge sesleri, uzaktan havlayan köpeklerin sesi... işte gecenin efsanevi sanatı !! kendimi kaptırmışken tizden bir ses kemiriyor kulağımı. az ötede bir yavru kedi... ah benim miniğim diyorum içimden. yaklaştıkça uzaklaşıyor benden. kaçma minik pisicik diyorum ve yakalıyorum onu.. yumuşacık tüylerini severken karanlıkta bir şey takılıyor gözüme.. bu ne lan!!! diyor ve sıçrıyorum yerimden. elimdeki kedi yavrusu ciyaklayarak uzaklaşıyor. evimizin bahçesine sayın alt komşumun diktiği oyuncak bebek kellesi.. teşekkür ederim buradan sana..
(dostlarım sizleri bilemem ama bu gece beni hatta üç beş gece beni sabahlatan şey bu olacak)
öpülesi alt komşuma selamlar...

dürüm ayran için katılıyorum yoldaş bir sümüklüm olmadığı için iki kişilik menüyü tek başıma yemek istiyorum..herkese bol şans :)

su olmaktan sıkıldıysan salatalık ol!!

asansöre bindikten sonra orada bulunanlara arkanızı dönmeniz.

(yüzünü dönüp gülmeyi denemek isteyenler peki?)

güve kelebeği aslında kelebek değildir. kelebek olduğunu düşünen bir böcektir. böcek familyasına aittir. güve böceklerine selamlar!!

neye geldim dünyaya bilmem ki neyim
ağlamak istemem gülemiyom ki
ne evim barkım donum ne de bir tas suyum
bir gezen bir ölü ölemiyom ki

ne eşte huzur var ne bende hayat
daim bize midir bu noksan kısmet
körpeler ağlıyor bir dilim ekmek
ağlatma al diyorlar alamıyom ki

niye geldim acep böyle dünyaya
kimi aç gezer kimi uçuyor aya
usandım ben kara gün saya saya
bitmedi kara günler bilemiyom ki

ölüm: yaşamın konusu değildir.

küllük bebeği
biten bir günün yorgunluğuyla kendimi eve atıyorum. çantayı bir köşeye fırlatıp mutfağa gidiyorum. her zamanki gibi buzlu soğuk siyah bir kahve yapıyorum kendime. odama giriyorum ve kapıdan bakıp tebessüm ederek belediye gelse kaç günde toplar acaba diye düşünüyorum. ben bu dağınık odaların insanıyım diyorum kendi kendime, hem insan dağıtmadan nasıl toplar ki... oturuyorum sandalyeme ve bir sigara yakıyorum. içime çeke çeke içiyorum.muhteşem bir zevk. sigarayla birlikte yanarken küllüğün tam ortasına bir mum yakıyorum. artık dört kişi olduk masada. ben sigaram kahvem ve mumum. arkadan nil burak'tan yalnızım ben şarkısı ortama eşlik ediyor. bir sigara daha yakıyorum. hayat aslında bunlardan ibaret diyorum. hayat andan ibaret. şu herkesten duyduğum klasik söz aklıma geliyor "anı yaşa". hadi be ordan diyorum. anı yaşa değil anı istediğin gibi yaşa. yaşamak istemiyorsan da yaşama. çok basit bir denklem. kahvem bitiyor ve bir an daha başlıyor. bardağın içinden ağzıma bir buz alıyorum ve bir fırt çekiyorum sigaramdan. nefis bir lezzet, harika bir haz... tüm ağzım acı bir tütün tadıyla doluyor. yutuyorum tüm acıyı. her zaman yaptığım gibi. bir sigara daha yakıyorum..benden tüm yalnızların şerefine diyorum... sigaradan serpilen küller adeta dans ediyor küllükte.. parmağımın ucunu ıslatıp daldırıyorum küllüğe. tadına bakıyorum bugünün külünün. enfes bir lezzet ... tuzun ve tütünün anlamlı buluşması.. ve bir sigara daha yakıyorum. yak yak nereye kadar elbette bitmiş sigaram.. seni küllük bebeği seni diyorum kendime.. vakit geç olmadan bir paket sigara uğruna bakkalın ketum suratını görmenin huzursuzluğu içinde yola çıkıyorum...