imperactus yazar profili

sarışın galiba, pek belli etmese de.

kusura kalma batman kardeş.

elveda ozzy baba.

elveda.

metal müziğin kendisini kaybettik.
böylesine fantastik bir hayat, onu hayatta tutan muhteşem bir eş, uyuşturucu, alkol ve saf metal.
elveda prince of darkness.

b*tch plz.

arkadaşlar ben bremen'e düştüm artık, sofra ya da masa fotoğrafı atamam.
herkese afiyetler.

gazoz içip* yaptığı overdose mastürbasyonların sivilceleriyle yaşayıp, yurt köşelerinde monster laptoplarıyla tüneyen oluşumların beyanlarıdır bunlar.

fırsatını bulamadığınız için yaşayamadığınız seks hayatınızdan dolayı tercihiniz "temiz" kız ise, o temiz kızlar size gelmez zaten merak etmeyin. cinsel hayatınız porno bağımlılığınızdan ibaret olum sizin. bu söylemde bulunan kişiler mutlaka bir gün eşine "hayatım şöyle cuckold fantezileri varmış ya millet ne acayip dii' mi" diye sohbet açacak tiptir.

insan tanımadan o hayal ettiğiniz özel insanı bulamaz, zira ayırt edip anlayamazsınız.
hayat aradığınız insanı size kapı komşunuz olarak çıkarmayabilir çoğu zaman, ancak siz sadece pencereden bakmak ile kendinizi sakladığınız yalanınıza kendinizi dahi inandıramazsınız.

he bi' de bu erkek bir league of legends oyuncusu olabilir, o zaman anlaşılırdır.

bokunda boğulmakta olan ülkemde olan her yeni olayda daha da duyarsızlaşan ve kayıtsız kalan vatandaşlardan biri de benim. bir şeylerin bir gram düzelme umudu olsa dahi -ki o ihtimal biteli çok oluyor- artık burada yaşamak ve barınmak istemiyorum. ekonomi düzelebilir, eğitim çok uzak bir ihtimal olsa da toparlanabilir ancak türk insanının sosyal çürümesi geri dönülemez bir yola girdiğini düşünmekteyim. buna her bir nesil katkı sağladı, hükümeti destekleyen, desteklemeyen herkes bütün bir olayların toplamı sonucunda şu an buradayız. tarihçi arkadaşlar nelerin neye sebep olduğunu, çığ gibi büyüyen bu türkiye operasyonunun sonucunu ve amacını daha iyi açıklayabilirler.

mattia ahmet minguzzi'yi ne zaman düşünsem "biz artık öldürülen insanlardan hangisiyle daha yakın bağ kurduğumuza bakmaya başlamaya ne zaman geldik" diye sorar buluyorum kendimi. her gün haber bültenlerimizde* şiddet ve cinayet olayları bizim rutinimiz oldu. buna alışmamız ve tepkisiz kalmamız aynen toplumumuzu buraya getirenler kadar aşağılıkça, ancak biliyorum duyuyorum; biz ne yapabiliriz ki. belki trafikte kurallara uyarız, çöpümüzü yere atmayız, işimizi ahlaklı yaparız ama kime neye ne fayda. belki de bizim gibilerin bu küçük eylemleri artık bir şeyleri düzeltemeyecek kadar toplumun bozulduğunun göstergesidir de.

ben ahmet minguzzi'nin ailesine ve kendisine bakınca hep kendimi gördüm, ilk duyduğum andan itibaren. bakın bu çocuk ailesi sayesinde çok donanımlı, çok güzel bir kültür birikimiyle dolu, iyi eğitim almış ve bu şansını güzel kullanmış çok terbiyeli çok efendi bir çocuk. bunun için sırf annesinin sosyal medya paylaşımlarına bakmamıza gerek kalmıyor; bazen insan suratındaki bakıştan da kendini hissettirir, bazen de tas kafa saç tıraşından..

kendi halinde pazarda gezerken, ona sataşıp olay çıkarma yolu arayan bir hırta "pardon kardeşim" dediği için hiçbir suçu günahı yokken öldürüldü; öldürülmeyi bırak defalarca canice bıçaklandı. ben bu garip çocuğun çektiği acıyı dahi hayal ederken içim sızlıyor ve henüz bir baba olmasam da bir anne babanın neler hissedebileceğini az çok hepimiz hayal edebiliriz. ben ahmet'e bakınca kendi 14 yaşındaki halimi görüyorum, ben de o yaşlarda okulumda akran zorbalığına uğrardım. biraz daha diğer arkadaşlarıma göre "süt çocuğu" olarak tabir edildiğim için. ben de o yaşlarda kavga etmeye korkardım, çekinirdim. ama bu ülkedeki hayat beni artık o kadar bulanmışlığa sürükledi ki artık trafikte hakkımı yiyen, yol kesenle direkt sözlü kavgaya girip hakkımı arıyorum; markette bile en ufak yerde hakkımı ya da başkasının hakkını yemeye kalkışana tepki gösteriyorum ve biliyorum ki bir gün bu haberlerden birinin öznesi benim olma ihtimalim çok yüksek.

bu annenin çaresizliğini, acısını hiçbirimiz anlayamayız. bizler günlük hayatımızdaki kıçı kırık profesyonel hayat dertlerinden, aşk acısından, hatta belki sağlık sorunlarımızdan dolayı hayatı kendimize zindan edip uykular uyuyamıyor ve ilaçlara başvuruyoruz. bu kadının ne durumda olduğunu, bir gram dahi olsa oğlunun hakkını savunabilmek için yapmayacağı hiçbir şey olmadığını unutmamak gerekir. bir örgüt tarafından tehdit mesajları aldığı söyleniyor ailenin. ben eminim ki bu ailenin hiçbir şeyden korkusu yoktur bu saatten sonra ki kaybedecekleri yegane şeyi bu yaratıklar hayattan kopardı.

benim gibi, ahmet gibi benzer hayatı paylaşmış bu ülkenin vatandaşları arkadaşlarım da empati kuracaklardır. üniversitedeyken ırkçılığın kötü bir şey olduğunu düşündüm ancak bir ırka mensup belirli grupların yaptığını genellemenin kötü bir şey olmadığını ve aslında gerekli olduğuna karar verdim. her akranım bilecektir ki; top oynarken bile zorbalayan o çocuklar ile kuytu köşede bıçak çekip kapkaç yapan o tipler aslında aynı kişiler. ve artık o çocuklar hiçbir şeyden korkmuyorlar. ne düşünürseniz düşünün, siyasi görüşünüz ne olursa olsun; emin olun bir gün siz de onlara maruz kalacaksınız. belki düğün için süslediğiniz arabada, belki bir tatil beldesinde oradaki iş yerlerini kendi adamlarına tutan kişilerle, belki de sadece bir pazarda gezerken biri size yoktan yere omuz atacak.

selamlar iyi yayınlar, aynı notalarda benzer hisleri paylaşabilen insanlar toplanmış.
ben uzun süredir duygu yüklü şarkılardan herhangi bir duygu hissedebilmeyi bıraktım. ama tabii bazı şarkılar iz bırakır, ne yaşanırsa yaşansın o zamanki şekilde hatırlanmasa bile akılda kalır.
sensiz olmaz

rap müzik değildir.

ben basit bir adamım.
o taraf buna iyi derse, benim için kötüdür.
o taraf neyi sahiplense, ben uzaklaşırım.
onun haricinde zaten pilli bebek arabaları sevmem, logosu ilkokul çocuğunun elinden çıkmış olması muhtemel, trafikte çevrilmeyen güruhun genellikle kullandığı özel plakalı araç markalarının başındadır günümüz itibariyle.

arkadaşın hayat hikayesinde ya trabzonlu ya da adanalı birinden bi' acısı var gibi duruyor; ya da bir aile ferdinin.

doğrudur biraz öyledir ama bi' rizeliler kadar değillerdir. ayrıca burada ötüp duranların volkan konak'ın vefatından sonra methiyeler dizdiğine eminim ki kendisinin karakteri ona özgüdür diye düşünseniz de kendisi trabzon'u yaşamaya ve yaşatmaya çalışmıştır en iyi şekilde.

fenerli bir çocuğun üzüntüsünü en derin mutluluk olarak yaşar.*

biz nereye

bira aktı gitti, fotoğrafını bile çekemedim. *

tarkan öyle bir adamdır ki pop denildiğinde götünü ve burnunu kıvıran ergenliğini atlatamamış 90-2000'lerin bütün rock camiasından daha iyi, daha sert, daha lezzetli rock söylemiştir bu parçada. bu yaptığım tanım rock müziğin zirvede olduğu ve pop'a burun kıvrılan zamanların tribiydi, şimdilerdeyse ikisi de kalmadı güncellik olarak zaten.

sözler herkese farklı işler, benim içime işliyor; özellikle tarkan'ın içten haykırmasıyla. çok geç keşfettiğim için kendini rakçı sanan biri olarak utanç duyduğum bir şarkıdır.

sadece bu şarkıyı her dinlediğimde, tarkan bu tarzda şarkılar yapmaya devam etse türkiye'de bir rock devrimi olabilirdi diye düşünüyor ve hayal ediyorum.

orijinal sample'ı, daft punk'ın ram albümündeki eşsiz gitar dokunuşlarını yapan nile rodgers'ın strat'ından dökülen muhteşem akorlarından oluşan soup for one şarkısıdır.

lady ise fransız daft punk ekolünün bir yansıması olan* modjo grubunun şaheseridir. 80 doğumlular için bu şarkıyı 2000'lerde buluşmaya gitmeden önce hazırlanma şarkısı olarak adlandırsam birçok yazar kendini hatırlar diye düşünüyorum. z kuşağı için ise gta 5'in non stop pop fm radyosunda çalan vibe şarkısı olarak anmak mümkün.

iki neslin arasında kalan benim için ise, bu şarkının eşsiz bir klibi olduğunu düşünürüm. tam olarak tadını çıkaramadığım bir doğu avrupalı gençliği havası katar bana şarkı ve klip bunu benim için çok iyi yakalıyor.

kesip biçme bir sample olduğu için gitarla birebir aynı soundu elde etmek biraz zor. ancak güzel bir strat ve biraz yetenek ile mümkün; zaten ilk akoru çaldığınız anda insanların suratında bir gülümseme oluşturabilecek güçtedir*.

hakikaten de "i feel love, for the first time" hissini taşıyan ve hissettiren şarkıdır.