karachii - öne çıkan tanımları (1. sayfa)

"kendimden başka herkesi sevdim" repliği ile aklımda yer edinen ve son derece iç ısıtan bir film. asperger sendromuna dikkat çekiyor olması ve bu konuda farkındalık yaratması ayrıca hoştu.

4 yıldır allahın her günü izliyorum, bu nasıl bağımlılık bilmiyorum. yemek yerken- yaparken, uyurken, uyandığımda ya sürekli izliyorum sürekli... her karakteri ayrı güzel.. replikler, işlenen konular, dizide geçen sahneler bile o kadar çağının ötesinde ki gülse birsel'e hayran olmamak elde değil.

film öyle bir film ki pek çok farklı alandan okuma yapabilirsiniz. bu filme bir sistem eleştirisi de diyebilirsiniz, davranışçılık akımının gerçek hayata tezahürü de diyebilirsiniz.
filmin sonunda bir tokat yemiş gibi hissetmekten kendimi alamadım. biz ne kadar kendimizi törpülersek törpüleyelim yine bize öğretilenin dışına çıkamayışımız, yine yalnızca bize sunulan hayatta bir özgürlüğe adım atabileceğimizi öyle güzel anlatmış ki filmin sonunda benlik, irade, özgürlük gibi kavramlara bakışınızı bir nebze de olsa etkiliyor.

gerim gerim gerildiğim bir film daha. linç kültürünü, ön kabulleri ve bu doğrultuda değişen tutumları ilmek ilmek işlemiş. ancak filmi nasıl izlediğiniz de önemli çünkü filmde yalnızca bir beyan üzerinden başlayan ötekileştirme filmin son sahnesine kadar devam ediyor ve film boyunca acaba ben nerede dururdum diye düşünmekten kendinizi alamıyorsunuz?
son olarak filmde bir yıllık bir zaman geçişi oluyor ve her şey normale dönüyor. bence belki de filmin en önemli kısmı olan bu bölüme neden yer verilmemiş anlamış değilim.

watpadd ile 14 yaşında tanışmıştım. o dönem kitap almaya parası olmayanlar için bulunmaz bir nimet niteliğindeydi. daha o yıllarda 14 yaşında ergenliğini en uçlarında yaşayan bir çocuk olarak bile kitabı çok saçma ve bayağı bulmuştum.
içerisinde bolca seksist, orospufobik öğeler bulunduran bir kitap olmasının yanında apaçık flört şiddetini normalleştirmesi de cabası.
ne olursa olsun insanlar okusun diyoruz ama bunu da okumasanız mı?