kazak yazar profili

günlük maliyeti 10 milyon olan ak sarayda yaşayıp halka "porsiyonlarımızı küçültelim" diyen bir cumhurbaşkanı eşine sahibiz. hangi hakla açıklama yapıyor o da bir muamma da, imamın osurması durumunda cemaatin ne yapacağı aşikar...

hiç sarılamayacağız ve ben farkındayım

tuğçe diye bir kız var. bir şekilde buldum onu bir yerden. birkaç ufak sohbet dışında hiç konuşmadık. kaldı ki ağzım normalde çok güzel laf yapar, iletişim sorunum yoktur. hebe hübe kaldım yazışırken. twitter, instagram ve spotify üzerinden takipleşiyoruz. dinlediği müzikler, izlediği diziler vs. bildiğim ve anladığım kadarıyla o kadar uyuşuyoruz ki... üstelik inanılmaz güzel de bir kız. çok güzel gözleri, saçları var. fiziğine dair bir bilgim yok zira çok da fifi yani. umarım bir gün bir şekilde mutlu sona ulaşırız. bu da buraya tarihe bir not gibi olsun.
görmeden tanımadan nasıl bu duygulara eriştin diye sormayın. pek anlayabilmiş değilim

ege üniversitesi kazanan arkadaşları mesaj kutusuna beklerim. radyo televizyon ve sinema bölümü 2. sınıf öğrencisiyim.

yukarıdaki arkadaş evde yapabilirsiniz demiş. daha iyi, daha sağlıklı olur demiş. evet doğru ama mevzu bu değil. mevzu asgari ücretle çalışan birinin kendine, ailesine, çocuklarına ya da sevdiklerine baklava almak için dükkan önünde 20 kere düşünecek olması. alırsa kiranın, faturaların vs. harcamaların hangi birine nasıl yetişeceği. ben de bilirim evde yapın demesini, bu porsiyonlarımızı küçültelim diyen emine erdoğan, kuru ekmek yiyorlarsa aç değillerdir diyen akp denizli milletvekili şahin tin zihniyetidir. kurtulmamız gerek. evde baklava yapmak değil evde baklava yapmaya mahkum edenden kurtulmak olmalı çözüm önerisi...

yapın arkadaşlar. ayakkabınızın ıslanmasından korkmadan yağmurda su birikintisine atlayın. üzülmekten korkmadan sevin, dalga geçilmesinden korkmadan istediğinizi yapın. kızartma da yapın. bırakın bütün ev koksun, kokmazsa am*ına ko*yim. o patlıcana, patatese yoğurtlu yoğurtlu ekmeği banın böyle, çatala 20 tane patates batırıp yarın yokmuşçasına "huaaağk" diye yiyin. tadına varın yani bir şeylerin. ayakkabı da kurur, üzüntü de geçer, mutfak kokusu da geçer...

alkol toleransına da bağlı durumdur. sekizinci sınıfta da az çok bira içerdim. o yaşımda hiçbir sıkıntım olmazdı. kaç sene geçti, geçen sene eylülde spora başladım. alkolü de büyük oranda bıraktım. çok nadiren de olsa içiyorum, gerçekten ikinci bardağın sonlarına doğru kafa dönmeye başlıyor. normaldir yani

kin tutmanın insanı gerçekten yıprattığını düşünüyorum. yeterince derdin, sıkıntın ya da düşünmen gereken şey yokmuş gibi bir de kalbinde öfkeye yer veriyorsun. çekilecek dert değil. bu yüzden hayatım boyunca kimseye kin gütmemeye çalıştım fakat kin gütmüyorum demek hayatı tozpembe sanan saf biriyim demek de değil elbette. yapılan hiçbir şeyi unutmam, aynı hatayı iki kere yapmam. yeri geldi en yakınım dediklerimi bile silmem gerekti, yaptım da. kin güdebileceğim potansiyel kişi ve durumları kendimden uzaklaştırdım. bu şekilde zaman zaman pozitif duygulara da yer vererek hayatıma devam edebiliyorum. eminim daha görecek çok şeyim vardır ama 20 yıldır hayattayım, bu felsefe beni hiç yarı yolda bırakmadı. herkese tavsiye ederim

herkes zaten birbirinden farklıdır, aksinin mümkün olduğunu sanmıyorum fakat önemli olan farklılıkların hoşgörüyle karşılanıp bireyin ve topluluğun iyiliği için kullanılmasıdır kanımca. ben herkesten farklıyım düşüncesiyle yola çıkıp ona buna yukarıdan bakmak kişi gerçekten farklıysa bile insanların gözünde bunu önemsiz kılacaktır. unutulmamalıdır ki mezarlıklar kendini benzersiz sananlarla doludur.

marmara edebiyat mezunu olmasından dolayı yazdığı kimi sözlerde şiirsellik ve sanatsallık bulunduran sanatçıdır. yüzyüzeyken konuşuruz grubunun solistidir.

annem, babam, baba tarafından dedem, üçü de devlet kurumlarında yıllarca öğretmenlik yaptı. babam halen yapmakta. genç de değiller üstelik, hepsi nereden baksan 30'ar yıllık öğretmen. bir kere bile 7500 lira maaş almadılar. buna karşın alan, hak eden varsa da helal olsun. ülkeyi refaha kavuşturacak olan varsa onlar da sizin laf ettiğiniz öğretmenlerin yetiştireceği yeni nesillerdir. ama belli ki siz öğretmen yönünden o kadar şanslı olamamışsınız. yazılara bak, utanç

kitap okumayı ne derece sevdiğinize ya da ne olarak gördüğünüze göre değişir. ben bir müzisyenim. gitarıma askı takmak yerine ip falan da bağlayabilirim. ama insanın hobilerine para harcaması başka bir şey. güzel güzel penalar, kitap ayraçları ya da bir basketbol topu... örnekler çoğalabilir. insan mutlu olur yani

öyle bir köprü yapmışlar, ne yol bitiyor ne ayılar