kernel panic yazar profili

cicero'nun bir sözü var: en kötü barış, en hakıı savaştan daha iyidir.

trump ile putin bir noktada anlaşabilecek gibi duruyor. bitsin de durulsun ortalık.

bunu eskiden daha sık yapardım ve toplu bildirim atardım. şimdi hiç enerjim yok. kampanya durumuna göre operatörler arasında aynı numaramla geziyorum. konuşmak istemediğim kişileri de komple engellerim olur biter.

kendisine ait ayrı sitesi olan bireysel bir kredi kartı.
şekilli şüküllü bir kart bu. kart limitinizin 800.000'den fazla olması gerekiyor gibi bir durum var buna başvurabilmek için. aidatı maaş müşterisi değilseniz çok yüksek.

fırsatım varken alayım dedim. 3 gün sonra kapımıza geldi. böyle zarfla falan değil hani, kız istemeye giderken alınan çikolata kutusu gibi, kocaman bir şey geldi. "vay anasını, lokum mu var içinde acaba çikolata mı veriyorlar kartın yanında dedim" bir açtım ki, kartondan bir kalıp ve yine zarf! ya olm niye heyecanlandırıyorsunuz, ben de kendimi bir şey sanmıştım :\

blue class kartlardan tek farkı orta-üst segment belli başlı yerlerde indirim, restoranlarda belli bir limite kadar %5 indirim yapması.

stressiz yaşam, yani %0 stres mümkün değil. he azaltır mısın, evet. ama hayat tarzında çok büyük değişiklikler gerektirir. zihnin etrafındaki her şeyi algıladığını biliyoruz. şimdi sen medyaya günün 5-6 saati maruz kalıp, sağda solda dedikodu dinliyorsan, yoğun trafikte araba sürüyorsan stressiz olamazsın.

metropollerden kaçın. küçük şehirlere gidin. yaşamınızı basitleştirin. teknoloji her yerde çare değil. bir kısmını başarmış birisi olarak bile hayat kalitem farketti. tamamını başarsam kim bilir nasıl olurdu.

bir şeyler dayatıyorsa iticidir. her şeyi ben bilirim edasıyla yürüyorsa iticidir. zaten bunlar olmamışlık belirtileri. komünist de olsan ateist de olsan evanjelist de olsan, biraz alçakgönüllü yapı, "her şey biliyor olamam" edası, farklı fikirlere açık olma erdemi olacak insanda.

bu sene için biraz erken oldu ama güzel de oldu? annelerimizin babalarımızın anlattığı eski kışlar da ekim-kasım gibi gelirmiş, mart-nisan'a kadar sürermiş. küresel ısınmadan bıkkınlık getiren son birkaç yılı düşününce bir ferahladım.

futbolda ölçü birimi(ydi).

(bkz: rıdvan dilmen)

otyken grubunun şarkısı:



görsel açıdan güzel, çalgıları da beğendim, harika mix'lenmiş.

bilişim sektörü özelinde konuşuyorum, iş bulma imkanı kesinlikle kariyer.net gibi diğer sitelere göre çok daha fazla. bu bakımdan bir artısı var.

paylaşımların çoğu network genişletmek ve iş bulma şansını arttırmak amacıyla yapılıyor. ortada gerçekten de bir bilgi paylaşımı var mı derseniz, belki %15-20 civarı. kalanı internette herhangi bir sitede de bulabileceğiniz motivasyon hikayelerinden ibaret.

instagram kullanıcılarını 3'e ayıralım:

- arkadaş,eş-dost ile iletişim için kullananlar
- egosunu tatmin etmek için kullananlar
- para kazanmak için kullananlar

instagram kızı dediklerimiz 2. ve 3. kategoriye giriyor sanırım. para için kullanana bir nebze saygı duyuyorum, çünkü sonunda bir şey elde ediyor. egosunu tatmin için kullanan ise bir tatmin hissi yaşıyor ama daha fazlasına aç olacak şekilde bir kısır döngüye giriyor. çünkü "kibir" dediğimiz, pek çok dinde günah olarak geçen bir ruh haline bürünüyor. ne demişti al pacino the devil's advocate filminde, "kibir, en sevdiğim günahtır". işin sonunda zarar edersin çünkü oradan gördüğün sahte ilgi seni önce göklere çıkarır, sonra en ufak bir problemde yerden yere vurulmana sebep olabilir. ayrıca bir insan onaylanmak için sosyal medyadaki like'lara ihtiyaç duyuyorsa bu onda özgüven problemi olduğuna, yalnızlık çektiğine falan delalet eder ki bu da tedaviye muhtaç bir durumdur.

tam adı aslında şu fakat sığmıyor:
iyi hisset iyi yaşa: kendini sevmek ne kadar muhteşem olduğunu görmenin ilk kuralıdır

vex king'in yazdığı kişisel gelişim kitaplarından biri.

mistisizmden uzak, ilişkiler, ekonomik durum, günlük yaşam, eğitim, kariyer gibi pek çok konuda hap bilgi seviyesinde tavsiyeler barındırmaktadır. her tavsiyeyi pekiştirecek kurgu hikayeleri de mevcuttur. konulara yüzeysel dokunup geçse de not alınası yerleri var. yazarın henüz genç olması, yazı türünün şu anki nesil tarafından rahatlıkla anlaşılmasını sağlıyor.

tabii her kişisel gelişim kitabı gibi sıkıcı kısımları ve bir türlü etkileyici bitmeyen sonu da içinde barındırıyor. kitabı alın der miyim, bence bir yerden pdf'ini bulursanız göz gezdirerek, hoşunuza giderse alabilirsiniz.

not: kitabın orjinal adı:
good vibes, good life: how self-love ıs the key to unlocking your greatness

90'larda çocuk olan neslin aşina olduğu bir oyun. internet cafe'lerde çok oynanırdı. "goxx" koduyla hile yazılıp buzdolabı, dinozor, sandık gibi nesnelerle yarışabiliyordunuz.

ilginç ama faydasız bir bilgi: 1997'de release olduğunda, sadece 90 mhz'lik bir pentium işlemci ve 20mb ramli sistemde çalışabilecek şekilde çıkmış oyun. şimdi aklımız almıyor ama eski oyunlar, sistem gereksinimleri oldukça düşük olsun, geniş kitleye hitap edilebilsin diye optimizasyon konusunda aşmış durumdaydı. yine benzer dönemlerde ortaya çıkmış age of empires ve gta serileri de aynı şekilde neredeyse dönemin bütün bilgisayarları tarafından kasmadan çalışırdı. sonra firmalar nvidia'yla, amd ile falan anlaşıp ekran kartı sattırmak için optimizasyonu kötü oyunlar çıkartmaya başladı. bu nedenle benim için 1997-2003 döneminde çıkan oyunların çoğunun yeri ayrıdır.

300 çeşit tema, 500 çeşit premium emoji ve ayda 1 yazar uçurma hakkı verilen, yılda 1 kez de avcılar sahilinde piknik etkinliğine hak kazanılan über üyelik. yeni yüzyıl gazetesiyle sadece 199 kupona !

- welcome to slavery
+ no thanks, i have a wife.

repliği meşhur.

scarface'in son sahnesi olan malikane kuşatmasında, tony'nin * söylediği meşhur söz. sahnede kullanılan silah ise m-16a1'in bomba atarlı hali.

(bkz: se se si si)

saatlerimi yerdi namussuz. çok güzel oyundu. ne zaman "ya şöyle rahat takılayım, savaşmayayım, kültür kasayım, diplomasi kasayım" falan deyip kanada gibi pasifist ülkeleri alsam, kendimi ya warmonger olarak ya da science victory'e koşarken buluyordum. çünkü durduk yere saldıran, totosu kaşınan çok ülke oluyordu. bir iki tur bu olaylar oldu, pek bir şey demedim. sonra aldım elime kılıcı, başkentlerine kadar gidip doğduklarına pişman ettim. *

neyse efenim, o güzel introsunun orkestra ile canlı performansını verelim:

kanat ızgara'nın ocakbaşlarında 3-4 lira olduğu günler.



5 lira harçlık alıp internet kafeye de giderdin, yemeğini de yerdin, dondurmanı da alırdın.

it sektöründe çalışan biri olarak açıklamayı inandırıcı buluyorum. yapacak bir şey yok, geçmiş olsun. ama denildiği gibi high available sistemlere geçilmesi gerekecek. bu da para demek tabi. bu noktada artık bağış mı olur premium üyelik mi alınır yoksa tshirt falan mı bastırılıp satılır bilmem. ya da benjamincim çanakkale’deki o yazlığı satacaksın yapacak bir şey yok :/

böyle durumlarda atm'nin arkasına geçin ve sırtına birkaç kez sertçe vurun. kart çıkmazsa heimlich manevrası denenebilir.