ladybird yazar profili

vefa istanbul'da bir semtmiş.

"adamı ilk kez görse de, onun acıklı ve ibret verici yazgısının her satırını biliyordu."

bu kente bir daha gel

ben ikinci sınıftayken birinci sınıflara çarpım tablosunu öğretmem karşılığında öğretmenin hem bana hem de öğrenen kişiye walkman vereceğini söyleyip binbir zahmetle öğretmem karşılığı bana vermeyip sadece öğretmeye çalıştığım kişiye vermesi.

insanlık tarihî boyunca gelişerek bu noktaya geldiğini söylediğimiz medeniyet, teknoloji nasıl oluştu dersiniz? bilgi birikimiyle. şuanda bilinen ve yapılan ne varsa daha öncekilerin bilgi ve deneyimlerinin geliştirilmesi ile varoldu.
sıfırdan başlayacak kadar uzun değil insan ömrü. bilgiyi kendine saklamak da büyük bir bencillik.
bunun haricinde yazmak insana keyif verir. ben en değerli yazıların yayınlanma kaygısı olmadan yazılan yazılar olduğuna inanıyorum. ne düşündüğü, ne hissettiğini beynindeki düşünce fırtınasının oluşturduğu kargaşanın ortasında kendi bile farkedemez insan. ama kalemi eline aldığında o hislerin en saf hali kalbinden parmaklarının ucuna akar. yazdıkça durulur zihnindeki kargaşa, her cümlede daha çok açılır düşüncelerini saklayan sır perdeleri.

neden ciddiye almayayım, beş yaşındaki bir çocuktan bile çok şey öğrenebilirsiniz.
karşınızdaki sözünü bitirene kadar bir dinleyin, belki siz zannettiğiniz kadar çok şey bilmiyorsunuzdur.

bazen tek ihtiyacınız olan budur. ne kadar ketum da olsanız anlatıp rahatlamak istersiniz. hep iyiyi düşünmeye çalışmaktan yorulmuşsunuzdur, ne düşünür acaba diye düşünmeden döküverirsiniz içinizi.
dedikoduyu sevmesek de arada istemeden kaçar ağzımızdan*. belli aralıklarla tekrarlanıp deşarj olunur. herkesin hayatında olmalı böyle arkadaşları.

ergenliğime kadar abimin kazak, t-shirt ve gömleklerini giydim. sorun şu ki ben bir kızım. çocukluğumda giyemedigim renklerin acısını çıkarıyormuşçasına şimdi her yanım çiçek bahçe.* arada bir içimdeki gotik dışarı çıkmıyor değil tabii.

sıcacık battaniyem ve halım. ev gibi hissettiriyor.

dil tengî-bir ağaç olsam.

ne kadar güçlü olduğunu bilmesi, kendi kararlarını korkmadan verebilmesidir. bunun için kendini sevmeli.

evet genel olarak kadınlar daha duygusal ama bu onların güçsüz olduğu anlamına gelmiyor. aldığım kararın doğru olduğuna inaniyorsam ağlaya ağlaya da olsa yaparım onu.

merhamet duygusunu besler. empati kuran biri nasıl bile bile birini incitebilir ki?.

sadece biri asla yetmiyor. insan sevdiği kadar sevilmek ister. sevdiği tarafından sevilmemek veya sevildiği kişiyi sevememek mutlu etmez.

sosyal medya kullanması sorun olmamakla birlikte benim için bir adım öndedir. ben de sosyal medya kullanmıyorum.
bir dönem kullanıyordum ama bana iyi gelmediğini farkettim. böyle daha mutluyum.

artık beni kimse yalnız bırakamaz.
-özdemir asaf.

yıllarca belime kadar uzatıp sonra bir anda ani kararla omzumda kestirdim. benim klasik döngüm haline gelmişti ama hep pişman oldum.
bakımsız uzun saçtansa kisa saçlar tabii ki daha mantıklı ama ben saçlarıma bakım yapmayı seviyorum. canım saçlarım.

koray avcı- senin için değer.

sen de vur gülüm

affedilmesi gereken şeyler varsa orada ne kadar aşk vardır bilemiyorum.*

susmak.
fayda vermeyecekse sözlerin anlamsız olduğunu bilmek.
hatalarını affetmek.