bir yazar ya da şair neden yazma ihtiyacı duyar sorunsalı

ciddi soruyorum. yaşadıklarını anlatma, hayal dünyasını konuşturma gibi klişe cevaplar dışında yaratıcı fikriniz var mı? bir kitap neden yazılır? insanları yazmaya iten şey nedir?.

bitmeyen anlatma meramı.

kendini baskalariyla paylaşma hissi..

sanatın verdiği ayrı bir zevk var onu doruklarına kadar yaşamak istiyor olabilirler ya da varoluşsal sancılarını önlemek için istemsiz yaptıkları bir eylemdir

insanın bitmek bilmeyen anlatma ve paylaşma ihtiyacı, kazık çaksak yüz yıl kalacağımız dünyaya bir iz bırakma telaşı ve yazmanın getirdiği hafiflik ve haz ( ayrıca işin altboyutunda takdir edilme ve öne çıkma da olabilir ) yatıyor olabilir.

kendi içinde kopan fırtınaları başkaları da görsün, başkalarının söylemeye korktuğu sözleri söyleyebilirsin ve biraz da kendi içindeki duyguları rahatlatabilsin diye

kendimi bildim bileli ünsüz bir yazar olarak cevabını "beyin kusmuğu" şeklinde verebileceğim sorudur. kafanızda sürekli bir şeyler yazılıyordur zaten ve artık rahatsız etmeye başladığında sizi rahat bırakmaları için hepsini kağıda sçarsınız. yani armağan denebilir, belki lanet -oyum bundan yana- ancak her koşulda ihtiyaçtır. kabızlığı hiç çekilmez.

konuşamadıkları için yazarlar
bütün şairler, ve yazarlar.

sıla gençoğlu.

yazmak dünyanın en güzel eylemidir diyerek başlayabilirim. fantastik roman yazarı olmadığım da düşünülürse ki sadece kendi halime duygularımı ifade eden yazılar yazam biri olarak cevaplamak isterim. bazen kendinizi ifade ettiğinizde en yakınınızdaki insan bile anlayamayabiliyor. hislerinizin en güzel ifadesidir bence yazmak. herkesten sizi anlamasını beklemediğiniz gibi yakınlarınız, çevrenizdekiler, eşiniz, dostunuz gibi kavramlarda siz o sözleri söylerken sizi anlamayabilirler efendim. asıl kitabı yazdıran klişe cümleler kurup hayal dünyasını oluşturmak olmadığı gibi insanın o anki ruh halidir. kimseye bişey anlatamazsanız yazarsınız, anlaşılmadığınızı düşünürseniz yazarsınız, sevinirseniz yazarsınız, özlerseniz yazarsınız. bu sizin için yazmanın neyi anlattığına göre değişir. yazdıklarınızı okuyan biri belki ne demek istediğinizi anlar ya da o an sizi hisseder inanın bunu bilmek bile mutlu eder emin olun. o yüzden yazın, paylaşın. kaleminiz kuvvetli olsun efendim

bazen kimse seni anlamazken dinlemezken kağıdın kalemin sana şifa olması.

konuşmanın bir işe yaramadığı farkedilir. ağız susar, eller konuşur.

üretmeye alışmış biri için üretmeden durmak mümkün değildir, nasılsa o tadı almıştır bir kere. yanlış anlaşılmasın, kişiyi o kalemin, kağıdın başına oturtturan şey anlaşılmak ihtiyacı değil yalnızca anlatmak ihtiyacıdır.

duyguları ,düşünceleri içine sığmıyordur,taşıyordur,bellek dolmuştur ve boşaltılması gerekiyordur,istemsizce yazmaya mecbur kalıyordur diye düşünüyorum.

şairler ve yazarlar içindekileri dışa dökmenin sanatını yaparlar.

içinde biriken kimseye anlatamadığın dinletemediğini kağıda döktüğünde artık onlar senden çıkar rahatsız etmez. huzur bulursun.

içine sığmayan şeyleri dışa vurma isteği.

duyuyordur. duyduklarını duyurmak istiyordur. şiiri sadece sözcüklerde değil yaşamın içinde duyuyordur. ve bunu başka nasıl anlatabilir ki? bir filmde, bir şarkıda, bir gülümsemede, bir çocuğun göz yaşında, bir kelimede bazen.

mihály vig - valuska



ben burada duyduğum şiiri keşke dökebilsem kelimelere. hiçbir kelimenin anlamı burada duyduğum şiiri duyurmama yetmez. yine de beni dürter durur bu yazma isteği. ta ki artık birike birike içimde taşıyamayacak kadar ağırlaşır.


not:#597255 tanımında gaunter o'dimm'in sayesinde ilk defa dinledim, kendisine teşekkürlerimle.

bir yazar bence iki sebepten yazma ihtiyacı duyar. bir; dünyada geliştirmek istediği şeyler vardır, sesini duyurmak istiyordur, fikirlerinin ve hayatı algılayış şeklinin kendisinden sonra da yaşamasını istiyordur. iki; görebildiğimiz tanrılardır. kurgu bir evren yaratmak tanrıcılıktır bence. o yaratma dürtüsü sayesinde yepyeni bir evrenle tanışırız. varlığından bile haberdar olmadığımız yerlere gideriz.
ve son olarak yazan, yazmaya çalışan herkes bilir ki kelimelerin gücüyle hiçbir şey kıyaslanamaz.

bakın böyle bir açıdan da bakabilirsiniz demek için yazanlar var. ben burdayım demek için yazan var. bence en yaygın sebep bildiklerini ve düşündüklerini paylaşmak istemektir. her yazar farklı olduğunu düşünür fikrimce. kimse zaten yazılmış olan bir konuyu veya fikri tekrar tekrar kaleme almaz farklı bir bakış açısından anlatmayacak ise. yazmanın bir çok sebebi var bence. herkesin amacı bir olmaz.

çünkü acıdan sanat yapmanın ayrı bir zevki var. aynı durum şarkı bestelemek içinde geçerli. yaşadığı duyguyu öyle bir anlatıyor öyle bir besteliyor ki "bende böyle hissetmiştim ama 40 yıl düşünsem böyle anlatamazdım " diyorsun.