makedonya’ya geleli bilmem kaçıncı günüm eve doğru gidiyordum. o sıra dertlerimi sıkıntılarımı kafamda çözmeye çalışırken gözümün önünde bir kaza ve can veren bir kadın… sonra fazla düşünmeyeceğimi, dert ve sıkıntıları bu kadar büyütmememin bir faydası olamayacağının bir işaretiydi sanki. hakikaten dedim kendi kendime ölüm var olum daha ötesi mi var…
burda iki seçenekli yol var. birincisi al cahil kültürlen gözün kitap görsün. ikincisi kardeşim ben bunu çok beğendim seninde okumanı isterim. üzülmeyin her iki ihtimalle de iyiliğinizi düşünüyor. (ya öyle değilse?)
en son 2017 veya 2018 de açtım. tekelden aldığımız şarabı (inanılmaz bir acemilik ile açtırmayı unuttuk) ortamda gereksiz bir gerginlik oluşmuştu. bıçak yardımı ile tıpayı oya oya açmıştım. şimdi ki kafam olsa işçilik için masadaki kişilerden para alırdım.
çok fena gereksiz rahatsız olduğum konudur. konum ile işim bittiği an kapatmak isteği geliyor. bence hep açık olan kişinin hiçbir beklentisi yoktur hayattan o kadar umursamıyor.
normal sözlük'ü kullanarak 3. parti dahil tarayıcı çerezlerinin kullanımına izin vermektesiniz.
Daha detaylı bilgi için çerez ve
gizlilik politikamıza bakabilirsiniz.
online yazar listesini görmek için lütfen giriş yapın.