maruz kalınmak istenmeyen sorular

neden evlenmiyorsun? ve hala iş bulamadın mı? ölümüne yarışır

ne zaman evleniceksin?
korona var teyzecim düğünler iptal.
e nikah düşün yavrum.
içses : (he tabi moruk seni takıdan yırtıcan dimi yok ya.) eheh bakarız.

öğrencilerimden gelecek sorular haricinde kimse bana hiçbir soru sormasın.

gözlerin lens mi?

diyelim ki lens, ne değişecek? diyelim ki değil, ne değişecek?

ne kadar maaş alıyorsun. hayır sanki yüksekse beraber yatırım yapacağız düşükse ek gelir teklif edecek sanki.

yemek istemediğimi bildikleri ya da belirttiğim bir şeyi inatla 'yer misin?' diye sorulması. yemeceğim işte söylemişim.

neden hiç sevgilin olmadı?

sinirliyken sinirlendirenin ne oldu diye sorması. kırmamak için susarsın ama siniri katlar, delirtir insanı.

geldin mi?
geldiğini görmene rağmen geldin mi diye sorulması çıldırtır beni.

karşı tarafı ilgilendirmeyen her türlü soruya karşıyıım..

yaş kaç?

aaa sen hala mezun musun üniversiteyi kazanamadı mı daha.

evlilik ne zaman? maaşın ne kadar?

eee askerliği ne yaptın?

gözlerin ne renk.
gözümü görebilen sensin neden bana soruyorsun

+atanamadın mı daha?
-atandım da zevkine kpss çalıyorum(içses).

mezun oldun hala iş yok mu ? yaşın geçiyo ne zaman evleniceksin ?

birçok soru var böyle ama son zamanlarda, yani çalışmak durumunda kaldığım dönemin başından itibaren, çalıştığım her yeni iş yerinde ya da iş bünyesinde tanıştığım her insanla aramda geçen diyaloglar hep aynı. tahmin edileceği üzere karşı taraf bu söz konusu maruz kalınmak istenmeyen soruları soruyor:

birinci soru: "ee, madem meslek sahibisin, neden burada bu işi yapıyorsun?"

(cevap veririm)

ikinci soru: "anne baba neci, neredeler?"

(cevap veririm, detay vermesem de verdiğim genel cevaptan annemle babamın ayrı olduğu açığa çıkar)

üçüncü soru: "birbirlerine hayırları olmamış, sana da mı faydaları yok, yardım etmiyorlar da mı çalışıyorsun?"

(biraz sinirlenirim, yansıtmadan cevap veririm, diyalog soru cevap formatından çıkıp benim adıma "acıyan" ifadeler kullandıkları, benim de "yapacak bir şey yok, başımın çaresine bakıyorum" ana fikirli ifadeler kullandığım bir şekle bürünür, sonra da biter.)

yaklaşık on kez bu konuşmayı yapmışımdır, daha doğrusu kendimi bu konuşmanın içinde bulmuşumdur. bunların birçoğu meraklı ve işgüzar insanlardı, ama bir iki tanesi gerçekten beni merak ederek ve anlamaya çalışarak yaklaştı. geçenlerde müşterinin biri erken geldi, yanımdakilerle sohbet ederken dikkatini çektim, yine o klasik diyalog yaşandı. anlattım, benzer cümleler duydum ama adam halime yazıklanmak yerine benim ne kadar sorumluluk sahibi ve güçlü birisi olduğuma odaklandı. işletme sahibine beni övdü bir süre, biraz çekindim. lafını yarıda kesip bana döndü ve "sizi utandıracak bir şey söylemiyorum umarım?" dedi kibar bir şekilde. bilakis memnun olduğumu, çalışmaktan da utanmadığımı söyledim. hala her geldiğinde selam verip hal hatır sorar misal. ama herkes böyle değil işte. çoğunlukla sizin hikayenizdeki zayıflığınızı görüp, yarın öbür gün bunu size karşı kullanabilmek için bilmek isterler. böyle insanların sorduğu düz bir "nasılsın?" a bile maruz kalmak istemiyorum artık.

yeni birisi ile tanışmışımdır, hobilerimden bahsediyorumdur
+akordeon çalıyorum
-aaaa ne güzel neden akordeonu seçtin peki?
+....

yani bana sorarsanız bir gün uyandım elimde akordeon vardı hiçbir fikrim yok nasıl ve neden oldu ama oldu işte çok sorgulamayın

gözlerin lens mi? (yeni tanıştığım birisi)
sen daha evlenmeyi düşünmüyor musun? (akrabalar)