mavi gözlü dev yazar profili

"bu dünyayı sevmedim ama azaldı kinim"*

"yaşayarak intihar etmeyi seçenlere yardım edilemez. "*

bir öğrencinin dayısının tehditleri ve hakaretleri, annesinin de küfür etmesi... bunlara rağmen okul müdürünün her şeyi görmezden gelmemi beklemesi.
zor günler geçirirken en yakınım dediğim iki kişinin beni yalnız bırakması...

“yalnızlığım, sizin aptallığınızdan bir kaçış.”

"suçluluk ile kırgınlık hissetmek arasında bir seçim yapmanız gerektiğinde, her defasında suçluluğu seçin. bir şeyi reddetmek sizde suçluluk duygusu yaratırken, rıza göstermek ardında bir kırgınlık bırakacaksa, suçluluğu tercih edin. kırgınlık ruhun intiharıdır.”
*

yas, sadece sevdiklerimizi kaybetmekle olmaz. bir yaşama biçimini kaybetmek de yastır. bir şehri bildiğimiz halde kaybetmek, rutinlerimizi kaybetmek de yastır. hatta itikatlarımızı, dünyayla ilgili inançlarımızı kaybetmek de yastır.

"nasıl biriydi, nasıl gülerdi, nasıl bakardı unuttum. onu sevmek nasıldı, unutmak zorunda olmak bana ne yaşattı, bunları da. geriye sadece bir zamanlar yaşadığımı bildiğim bir acı ve bana kattıkları kaldı."

"kimse korkak değil, sadece bizi istemediler. "

* bir şeye çok sevindiğiniz veya çok üzüldüğünüz zaman paylaşacak birisi, arayacak kimse olmadığını anladığınız an...
* saçmalamak isteyeceğiniz zaman konuşacak kimsenin olduğunu anladığınız an...
* çıkmaza girince arayıp yardım isteyecek, danışacak, çıkmaz sokakta olduğunuzu bilseniz de sizi rahatlatacak birisinin olmadığını anladığınız an...
* herhangi bir saatte arayacak birisinin olmadığını anladığınız an...

psikolog ile birkaç seanstan sonra bana faydası olan tek yanı bu oldu. geçmişe götürüp uyguladığı bir teknikle bazı şeylerle yüzleşince, biraz bu durumun üstesinden geldim. seanslar devam etse daha iyi olurdum belki ama 30 yaşımda kendimi affettim. minik bir adım attım.

"öylesine çoktunuz ki bunaldım yalnızlıktan." *

seninle ben birbirimizi unutsak dahi aslında hiç unutmayacağız.
aramızda bir şey kalmasa bile hep bir şeyler kalacak..
bir gün öldüğümde, bir yanım hep senin içinde yaşayacak.
ama hiçbir sokakta karşılaşmayacağız.
sen ve ben..
artık birbirimizi hiç görmeyeceğiz.

ya da uzat ellerini, dokun güneşe,
yazın kışa soluşunu dindir.
anla, bir ömre sığmaz seni sevmek
anlat, sana kavuşamamanın kaç ölüm ettiğini onlara.

seni ne kadar özlediğimi söyleme fırsatım olmadı hiç.
akıp giden manasız sesler arasında sesini özledim.
saçının kokusunu, saçına taktığım çiçeklerin kokusundan daha çok özledim.
seni unutmadım, denemedim bile.
ne bugün, ne yarın
ölüme, acıya ve yokluğuna alışmadım..

seni saf bir güzellik için sevmedim,
ruhunun ışıltısını, gözlerinin buğusunu, heyecanlanınca ve üzülünce titreyen sesini,
o masum çocukluğunu sevdim.
ölürken bile tutmak istediğim eller, senin ellerindi..

ölüm ayırsaydı bizi, yaşam hatıraları saklayan bir aşina yüz olacaktı.
hayat ayırdı.
artık ölüm, içimizde duran, içinde durduğumuz bir manasızlık.
artık bu manasızlık, yaşama sevincinden arınmış, üzerimizdeki bir donuk bakış.

çocukluğundan başlayarak tuttum ellerinden.
hayalini her gece göğsümde uyuttum.
baban sana masal anlatmadı diye
gecelere masumluğundan masallar ezberlettim
fotoğraflarda saçlarını ellerimle taradığımı
nereden bileceksin?
nereden bileceksin ezgisini arayan aşığın uğultular içinde vurulup öldüğünü?
hiç kavuşamayacak mıyız?
yoksa birimizin öldüğünü diğerimiz bilmeden
birer yangın halinde yanıp gidecek miyiz?

ama şuramda bir sancı
nefes aldıkça yaşamımı sızlatıyor.
sesini, ellerini, yüzünü, ruhunu benden esirgeme.
hafızam, seni yanımdaymışsın gibi anımsatmaya yetmiyor.
belleğim bir şeyleri hep eksik bırakıyor.
hatırladıklarım beni teskin etmiyor sevgilim,
özlemimi arttırıyor.
sana sarılmadan geçmez göğsümdeki ağrı.
yüzünü ellerimin arasına almadan yaşadığımı anlayamam.

özlem, bizden esirgenmiş bir yakınlığa varamamaktır.
herkesin her şeyin sahibi olmak istediği şu dünyada,
senin her şeyin olmak isterdim..

bağışla senin yanında yaşamak gibi bir hayatı ıskaladım.

saçlarına takacağım çiçeklerin kokusunu özledim,
kalbimdeki şiirlere bakışlarınla kanat olmanı,
bilhassa seni özledim.

bağışla, saçlarına örülen gül kokulu şiirler yaraşırdı sana.
*

"o gün orada çok güçlü durdum
ama köşeyi dönünce yere çöktüm."

"ey, iki adımlık yerküre
senin bütün arka bahçelerini
gördüm ben."*

"elle tutulur hiçbir şeyim yok. evim, param vs. sadece yıllardır okuduğum bir yığın kitabım var. dünyada yerimin olmadığını anlatan kitaplar."

flört aşamasında lütfen yazım yanlışı yapmayın :) sonrasında da yapmamaya özen gösterin.

iyi ki doğdun.

ali ismail hep 19 yaşında!

gelirken ekmek al kitabından:

"ayakkabı vurduğunda ayağının arkasında bir yara açılır, çorap giydiğinde o yara çoraba yapışır, çorabı çıkarttığında kabuk kopar ve tekrar kanar. iyileşmesi zaman alır. ayakkabıyı çorapsız giyemezsin, çorapla giysen yine yapışır. aile yaraları biraz böyledir. yürümekten vazgeçemezsin ve attığın her adımda canını acıtmaya devam eder."

"yas, başkalarını sevme cesaretine sahip olduğumuz için ödediğimiz bedeldir."*

"istiyorum ki bana
sustuğun o acıyı anlat

ben de kendi adıma sana
hâlâ inandığım şeyleri anlatayım

yalnızsın
yalnızım
ama yalnızlık da
bir kıvılcım
olabilir bazen."*