medor yazar profili

burada ne hayallerden ne de olamayacaklardan bahsedilebilir. zaten bu sistemde hayaller demek olamayacaklar demek. bu yüzden ne bir başkasını ne de kendinizi olamayacak hayaller adı altında bir takım düşüncelerle uğraşıp üzmeyin. hayal kurmamak en rahat. en azından hayal kırıklıkları canını yakmaz.

beyin hücrelerinin biribirlerine yaptıkları nankörlük. bir insan yaşadığı neredeyse bütün güzel anılarını neden siler ? bu yaşadıklarını düşünmek onun kederli yüreğini yumuşatmaz mıydı ? peki bütün iyi şeyleri silinen biri nasıl "iyi" kalmaya devam edebilir. ne kadar çabalasa da tek başına olanın mutlu olması mümkün değil. bu çabayla ancak usta bir aktör olabilirdi.

hayatında ne baba "olmuş "ne de babalığını adam akıllı yapmış birine söylenebilecek en yersiz tebrik bu. bunu hak eden biri varsa ve bu tebriğin kabulünü bir güne sığdırabiliyorsa onun babalığını bir düşünmek lazım derim.

ınsanların bir söz bırakmak için ne enerjisi kaldı ne de hevesi.
"bu" gece için söylenebilecek tek şey; hayatın elinden kayıp gitmeden onu yakalamaya bak.

şu devirde ülkede hayat mı kalmış ki kalitesinden bahsedeceğiz. bu iki sözcük biribirine çok yakışsa da geçerliliğini yitirmiş durumda. ne yazık.

bu saatten sonra birinin isminin rekor kitabına değil hayat kitabına yazılması önem taşıyor. kisinin adının rekorlar kitabına yazılması elbette maddi kazanç ve beraberinde ün getirecektir. hayatta daha önemli olan şeylerin yanında bunlar gelip geçici.

günümüzde artık rekor kırmak değil, karnını doyurmak bir meziyet. çoğumuz sabahtan akşama kadar kendimizi bitirircesine çalışarak, sadece barınmak ve karnımızı doyurmak için çabalamıyor muyuz? durumun insan eliyle düzebileceğini düşünen hayalperest bir kişiliktir.

bugün kendin için ne yaptın? bu soruyu kendi kendine sorunca anlık olarak bir ürperti geliyor. bunun nedeni yaptıkların mı yoksa yapmadıkların mı. ıste bu düşünceler insanın kendi için ne yaptığını unutturmaya zorluyor. bazıları neden mi böyle düşünür; yapmak isteyip de yapamadıklarından yada yapmadıklarından dolayı. bu düşüncelere sebep olan birçok faktör olsa da sonuç aynı. bugün kendin için bir şey yapmak istedin mı, plan yaptın mı, bir şeyler yapmayı neden istemedin... sonuç elde var sıfır.

her iyi şeyin bir sonu vardır derler. bir telefonun şarjının bitmesi ya da kitabın sonuna gelinmesi gibi. her iki türlüsü de insanı içten içe rahatsız eder. şarjın biterse kitaba geçersin kitaptan sıkılırsan telefona geçersin. telefonunun illa ki şarkı tekrar bitecek. ama kitap seni hep bekler.

hayatta ki yenilikler her insanı etkiler. bu en basitinden yeni bir telefon kılıfı almak olabilir. yeni olaylar renk katar, heyecan verir. ıste bu yüzden telefon da yeni gibi gelir insanın gözüne.

bayram telefon trafiği nedir bilmeyen, akrabaları tarafından da sevilmenin ne demek olduğunu bilmeyendir. kim seni takıyor ki sen onları takasın.

adanayı da trafiğini de bilmem ama trafik denince insanın sinirleri hop eder. trafik başlı başına sinir bozucu, tabi adananınki de öyle.

istanbul trafiği bir tek, şehrin olağanüstü ışıltısını görme isteğini azaltmaya yarar insanın. o da tembeller için bir yıkım niteliğinde değildir.