ben sana el sallarım hep dolmuştan yazar profili

hmm...kesinlikle alakası yok ama olsun bakalım.

dün gece canım patates kızartması çekmişti yaptım. şimdi yine yapıcam.

patates kızartması.
soslu böyle oh miss. kocaman bi tabak, tercihen yanında domates soslu biber kızartması da olursa(pek sevmem ama ekstra patlıcan da olabilir) değme keyfine gitsin.
patates kızartması aga.
seks kolay.
onu hazırlamak daha zor.

sevdiğim bir sözlüktaş olan, sevgili lennie... doğum günün kutlu olsun.
sevdiklerin ile birlikte mükemmel bir hayat diliyorum senin için. keşke dediğin herşey(eğer hayırlı ise) senin ve seninle olsun.
mutlu yıllaaaar(yaş pasta, gülücük, havai fişek ve kafasında renkli huni bide ağzında adını bilmediğim, üfleyince uzayan şey olan emoji)

az sonra edremit sahiline gidip yapacağım eylem.

#3482035
sevgili eppur'un bu entrysine karşılık,
#3483974
ayı kardeşin yazdığı şu entry.
ve benim gerçekleşmesine şu an şahit olduğum bu video.
youtube.com/shorts/jegTh0x7...
çok güldüm ya hu =) =) =)

aslında ince bi seslenmek istiyorum bu başlığı her görüşümde de.
neyse şimdilik kalsın bakalım.
(zehiri saldım ben gidiyorum)

yavaş yavaş yanlız kaldığınızı görmek.
artık koskoca adam ya da kadın statüsünde olmanız ve insanların ruhunuzu, hislerinizi kaybettiğinizi sanıp size saldırması(aileniz de dahil).
gençliğin geçici bir şey olduğunun farkına varıp salak salak laflar etmenin ne kadar aptalca olduğu mesela. (hep 20 li yaşlarda kalacağını düşünen gerizekalılara selamlar)
evlenilmiş ise ve çocukta var ise şayet anne-baba kimliğine de sahip olmak. o çocukların hayatlarından da sorumlu olmak. ve bu duruma düşüldü ise adı oohh vur patlasıııın çal oynasın olan hayatın, artık sizinle işi olmayacağının gerçekliği ile yüzleşmek. dolayısı ile ev - iş - aile üçgeninde dönüp durmak ve ulan ben başka ne işe yarıyorum acaba diye kederlenmek zaman zaman.
ha ayrıca...
bunları gerçekten sorun olarak görüyorsanız şayet siz bide 40 dan sonrasını görün.
çünkü asıl parti o zaman başlıyor beybi.

herşeyden önce kınamamak gerekir. çünkü insan, aslında kontrol edemediği ya da hükmedemediği bazı fonksiyonlara sahiptir.
fiziksel olarak örnek verecek olursam şayet, hapşırmak eylemine müdahele edemezsiniz mesela. ne kadar tutarsanız tutun ya da kendinizi sıkarsanız sıkın vücut bunu muhakkak gerçekleştirir.
ruhsal anlamda ya da manevi anlamda örnek vereceksek şayet, başlık tam olarak bu durumu anlatmaktadır.
burada sorun ya da mesele evli bir insana aşık olmak değildir. mesele evli bir insanın bekar bir insana aşık olması da değildir.
mesele bunun farkına varmamak, varmak istememek, bunu devam ettirmektir bile bile! işte yanlış burada başlamaktadır. çünkü insan sınırları olması gerelen bir varlıktır. bazı zamanlarda durmak için çaba sarf etmeli, kendini engellemelidir. duygularımıza hükmedemeyiz. fakat bu olduktan sonra engel olabiliriz. buna da iradeli olmak denir. durumun farkında olup uzaklaşmalı, zihni meşgul edecek başka şeyler bulmalıyız.
ayrılma aşamasında olunsa bile ya da ne bileyim hatta mahkeme aşamasında bile olsa, uzak durulmalıdır.
çünkü afedersin bok yedisi bizi almamaktadır!
hiçbir aşamasına canlı şahit olmadığınız, tamamen kötü devam eden ya da bitmek üzere olan bir evliliğe asla müdahele hakkınız yoktur!
o, o evli çiftlerin bileceği iştir. evlilik dayanılmaz bir hal almış ise zaten öyle ya da böyle bitecektir. hoş bizim ülkemiz gibi tarih öncesi ilkellikte yaşayan ülkeler için bu durum her ne kadar imkansızlaştırılmış olsa da, yapabilecek birşey maalesef ki yoktur. herşeyden önce hiçbir kadın ya da erkek böyle bir şeyi haketmez.
velhasılı...
bizim ülkemizde herşey, her duygu, her bağlılık bir garip yaşanır. biraz da eksiktir zaten.
insanın, yoldan çıkması için, doğru ile yanlışı ayırt "edememesi" için herşey o kadar müsaittir ki!
fakat bütün bunlara rağmen doğru kalabilmek ve mümkün ise kaçabilmek yanlış olandan, bu çok büyük bir erdemdir ve aynı zamanda da yetenektir de bana kalırsa.
hem ne derler bilirsiniz.
çalma kimsenin kapısını, çalarlar bir gün seninde kapını.

gençliğimden beri sevip dinlediğim, güzel insan. ülkesine aşık, vatansever insan. büyük üzüntü içerisindeyim.
nur içinde yatsın.

220 bin kişide olsa fark etmez. bak sana şunu söyleyeyim 22 bin olsa da fark etmez.
anlamıyorsunuz oğlum anlamıyorsunuz!
oradaki insanlar, tarikat cemaat bilmem ne denilen oluşumlara domalıp, iki paket makarna bi pakette çay kaptık mı, ulan üstüne de bide gıcır gıcır 20 lira harçlık alırsak oooh yevmiye yi doğrulttuk diyen insanlar değil!
değil olum değil!
makarna dağıtılmıyor orada.
kimsenin kafasına çay paketi de atılmıyor!
zorla otobüslere doldurulup, tehdit ile mobing ile gerek istanbul gerekse başka şehirlerden zorla getirilmiş insanlar değil onlar.
bugün için otobüs, uçak bileti alıp bende orada olacağım diyen, hiçbir kâr amacı gütmeyen insanlar onlar.
oradakilerin, orada bulunma amacı çok farklı. göt öpmeye gitmediler sizin gibi!
farkında değilsiniz ama sizin geleceğiniz içinde oradalar lan. azcık da siz başa geçinde biraz da sizi eleştirelim diyen ultra süper yetenekli sosyolog içinde oradalar ayrıca.
anlamıyorsunuz!
gerçekten neleri kaybetmek üzere olduğunuz hakkında en ufak bir fikriniz yok.

insan sevdasının hamalıdır düsturundan yola çıkılmış, fakat amacını yerler ile gökler arasında ki fark kadar aşmış bir söz öbeğidir.
ilişkiler konusunda yapılan birçok yanlıştan biridir.

sanırım bu veri tabanına ismimi yazamadan geberip gideceğim.
o kadar uzak ki bana. herhangi başka bir konuda ne istersen, neye dersen neyine dersen varım. ama sigarayı bırakma düşüncesini, içmeme düşüncesini zihnime yerleştiremiyorum.
muhtemelen acınası bir haldeyim ve bu konuda gerçekten çaresizim. annem dahil hiç kimsenin manevi baskılarıda işe yaramadı/yaramıyor.
bana acizliğin resmini çiz desen yanan bir sigara resmi çizerdim.
o derece yani.

asla göremeyecek olmanın, kavuşamayacak olmanın verdiği, hem ruhsal hemde fiziksel anlamda can yanması olayıdır.
bazen nasip olmaz.
çoğu zamanda nasip olan an'larda biz harekete geçmemişizdir. zaten insan evladının en büyük yanılgısı da bu değilmidir muhterem?
daha zaman var düşüncesinin vermiş olduğu gafletten bahsediyorum elbette. harekete geçmek için bahaneler üretmekten, yapabilecek durumda iken yapmamaktan, gereksiz yere beklemekten bahsediyorum. hatırladın değil mi?
çok karışık bir konu.
çünkü bazen ne yaparsan yap yine olmaz. parçalarsın kendini, heder edersin ama nafile. nasip olmaz işte.
bunu da hatırladın değil mi?
o sebepten ruhani bir inanışa bürünürüz ve "öbür dünya" dediğimiz yerde kavuşmayı "umarız".
şarkısı bile var hem;
o bizim kavuşmalarımız, mahşere kaldı
diye.

patates kızartması.

kesinlikle ilginç bir bilgi ve muhteşem tespit.

#3478263
merak ediyorum.
yukarıda ki başlıkta ne anlatılmak istenmiş fakat olmamıştır da, yukarıda ki başlığın teyzoğlusu olarak bu başlık açılmıştır hemde aynı cümle ile?
bende entarimi kopyala-yapıştır yapsam mı acaba tutarmı ki?

yaş aldıkça sadeleşen, neredeyse her sene bir önce ki seneden daha az kalabalık olunan artı daha az önemsenmeye başlanan ve daima eskileri özlenen, yad edilen bayramlardır ramazan ve kurban bayramları.
çocukluğumu hatırlıyorum.
tüm ailemin ve çocukluk arkadaşlarımın hayatta olduğu, şöyle bir toplandık mı 30 kişiden fazla olduğumuz bayramları.
harçlık sırası, hediye sırası büyükannelerin yaptığı harikulade hamur işi yemekler, tatlılar vb.. gibi ziyafetler.
şimdi baktığımda birinci dereceden akrabalarımın yarısından fazlası hayatını kaybetmiş. ne zaman arkadaş olduğumuzu hatırlayamayacağım kadar eski arkadaşım, canım ciğerim kardeşim hayata veda etmiş. ne dede kalmıııış ne de nine.
sağ olanlarında çoğu hasta zaten.
çoluk çocuk desen geçen bir baktım en küçük yeğenim 37 yaşına girmiş ya hu. hepsi evlenmiş ve çocuk sahibi olmuşlar. her biri bir yerde hayatını devam ettirmeye çalışıyor ve genelde gelemiyorlar bayram için.
velhasılı muhterem...
(bkz: sunay akın)'ın tik tak şiiri dolanıyor zihnimde bu başlıkları gördükçe.
.....
iki çocuk
rahatlıkla oturduğumuz kapının eşiğine,
kendi başıma zor sığıyorum bugün.
büyüdükçe insan, yalnız mı kalıyor ne?

kalıcı bir yazar olacak sanki. bakıyor, inceliyor, okuyor.
şimdilik gördüklerim bunlar. keyifli sözlükler dilerim.