30 ağustos zafer bayramı

düşündü birdenbire kayalardaki adam
kaynakları ve yolları düşman elinde kalan bütün nehirleri
kim bilir onlar ne kadar büyük
ne kadar uzundular?
birçoğunun adini bilmiyordu
yalnız, yunan'dan önce ve seferberlikten evvel
geçerdi gediz'in sularını başı dönerek.

dağlarda tek
tek
ateşler yanıyordu
ve yıldızlar öyle ışıltılı, öyle ferahtılar ki
şayak kalpaklı adam
nasıl ve ne zaman geleceğini bilmeden
güzel, rahat günlere inanıyordu
ve gülen bıyıklarıyla duruyordu ki mavzerinin yanında
birdenbire beş adım sağında onu gördü.
paşalar onun arkasındaydılar.
o, saati sordu.
paşalar: "uc" dediler,
sarisin bir kurda benziyordu.
ve mavi gözleri çakmak çakmaktı.
yürüdü uçurumun basına kadar,
eğildi, durdu.
bıraksalar
ince, uzun bacakları üstünde yaylanarak
ve karanlıkta akan bir yıldız gibi kayarak
kocatepe'den afyon ovasına atlayacaktı.

“hücum haberini alınca hesap ediniz. on beşinci gün izmir’deyiz”

bir gün yanılmışım

-“ordular, ilk hedefiniz akdeniz’dir. ileri!” emrinden ve büyük taarruz hazırlıklarından önceki günlerdeyiz. gazi mustafa kemal paşa keçiören’de yakın adamlarıyla ankara’da son gecesini geçirdi. ayrıldığı zaman bir hayli yorgundu. yanındakilere:

-“hücum haberini alınca hesap ediniz. on beşinci gün izmir’deyiz” demişti. izmir’den dönüşünde karşılayıcılar arasında o gece beraber bulunduklarından bir ikisini görünce:

-“bir gün yanılmışım !” dedi.

zafer, "zafer benimdir." diyebilenindir.

zafer, zafer benimdir diyebilenindir