sıfırdan başlamak

stresli zamanlarımda aklımın bir köşesine düşen kuvvetli istek. yeniden doğmak, tekrar çocuk olmak falan değil abicim. o zaten imkansız...

benim dediğim: bütün arkadaşlardan vazgeçmek, bütün çevreden kopmak, içinde ukde kalanlara yoğunlaşmak, hasta eden ne kadar toksik insan varsa yoluna bile çıkmamak, gerekirse okul/iş/yerleşim yerini değiştirmek...

bu liste başını alır gider de giderrr. sonuçlarına da razı gelmek lazım. yalnızlık da doğal bir sonucu maalesef. bu sonuç yalnız büyüyen birini ne kadar korkutursa o kadar korkutur beni de...

defalarca yaşadığım durum. tecrübesiz olduğum zamanlar korkutucu olurdu ama yaş ilerledikçe gayet keyifli olabiliyor.

alacaksın bir bilet dönüşü olmayacak. herkesten, her şeyden uzakta başlayacaksın yeniden. ve sonra -ki başarabilirsen bu başlangıcı- yeniden kaçtığın hayatı inşa edeceksin. insan kaçmayı düşünmediği bir hayatı inşa edemez çünkü.

sıfır referans noktasıdır.ama hayatın,karakterin bir referans noktası yoktur.kendini sıfırlamak mümkün mü?

her zaman mümkündür(galiba). 22 yaşında birçok kaygıyla baş etmeye çalışırken kendime hep 'genciz, çıtırız, yeniden başlarız' diyorum.umut veriyor

sıfırın altında başlamaktan daha iyidir. (bkz: şebnem ferah - sil baştan) buradan buyrun...

memur çocuğu olanların hayali *

sıfırdan başlamak çok garip şeydir herkesi her şeyi geride bırakırsın bir gün bakarsın ben bunu asla yapmam dediğin şeyi yaparsın farklı konuşursun kendinden olmayan şeyler için çabalarsın durursun ama zamanla bu olmak istediğin kişi ile olduğun kişi sana bir sürpriz hazırlar ve karışırlar ve sende her şeyi ve herkesi geride bırakıp yeniden başlamanın hafifliğiyle gülen çehrene aynada bir defa daha bakarsın

yeni bir şehre gidince hissettiğim durumdur. sanki kimse beni tanımadığı için bütün hayatım resetlenmiş gibi hissediyorum. arada böyle geliyorlar her 5 yılda bir şehir mi değiştirsem diye düşünüyorum.

sayfalarca doldurduğun şeyleri bir anda yırtıp atmak gibi. herşeyi bir çırpıda atıp tekrardan doldurmaya çalışmak gibi. izi altta kalsada yeni şeylerle üstünü kapatmaya çalışmak gibi. düştüğün boşluktan yara bere içinde çıkmak gibi. solmuş bir çiçeği tekrar yeşertmek gibi. kolay ama zor gibi. zor ama imkansız değil gibi...

öncelikle sıfırın tanımlanmasını gerektiren durum.

ani bir karar al ve başla gitsin. an itibariyle telefonunu ilk arayan kişiye ana avrat söv kapat.

şimdi ben size "sil baştan başlamak lazım" falan diye şarkı paylaşır altını dayar döşerdim ama işten geldim yorgunum.

işte her yenilişte bir sonraki yenilgiye hazırlanmaktır.

geçmişin kirli sularında yükselen köprüleri yakmak da bir seçenek ama o zifiri denizi yakmak var ya...işte ben o yangına meftunum.

sözlüklerde hiçler nickiyle yaptığım şeydir.