merenneito - tüm tanımları (1. sayfa)

sizin çok büyük dertlerinizin onun en küçük dertlerinden bile önemsiz olduğunu hissettirdiği, sizin sıkıntılarınızı daima yok saydığı anlar bütünü sonunda dolduğunuz için bir süre sonra bu duruma susmalarınız neticesinde gelen hislerin patlak verdiği an.

işte o benim.
vermedim, vermem. çevremdeki kişilerde böyle. zaten o zihniyetteki herkesten oldukça uzağım ve tahammülüm yok. sayelerinde yaşadığımız hayata bakın. bunun hesabı eminim ki sorulmayacak, vicdan denen duygudan da yoksunlar. bir rahatsızlıkları da olmayacak. en çok da buna üzülüyorum. hiçbir şeyin cezasını çekmeden hayatlarına devam edecekler.

bostan.
dengiz.
refira.

beklentimi karşılamayan hayattır.
mühendislik fakültesinde okumamdan kaynaklandığını düşünüyorum biraz. aşırı rekabet, samimiyetsizlik, arkadaş olamama gibi sıkıntılar yaşadıktan sonra kendi halimde takılıp hiç kimseyi de umursamadan mezun oldum. hayatımın aşkı ile karşılaştım. en güzel yanı buydu benim için. bir de derece ile mezun olmak.

birkaç aydır yaşadığım sorun. bu nedenle resim yapmaya ara verdim.
üretkenliğimi fazlasıyla kaybettim. bunun en büyük sebeplerinin şöyle olduğunu düşünüyorum. pandemi dolayısıyla uzun zamandır evde bulunduk . gün içerisinde en çok gördüğümüz şey duvarlardı. doğaya inemedik, insanlarla konuşamadık. kısacası sosyalleşemedik ve bize ilham verecek şeyler azaldı. ikincisi ise ülke gündemi. huzurumuz kalmadı ve sinir, stres sahibi insanlar olduk çıktık. negatif enerji ile de yaratıcı olunmuyor maalesef.

17 ağustos'ta odtü vişnelik'te konseri olan rus müzisyen.

uçan süpürge kadın filmleri festivaline katılmıştım yıllar önce ve çıkışında bülent emin yarar ile ahmet rıfat şungar'ı görüp ikisiyle de fotoğraf çektirmiştim.

gerçekten beni irrite eden durum. yani henüz ebeveyn olmadığım için bunu böyle yargılıyor olabilirim ama hakikaten bu ne saçmalık. bir tane aklı başında, bilinçli ebeveyn kalmadı mı? o çocukların gelecekte en ufak bir şey üretebileceklerine inancım yok.

maalesef gerçek olan durum.
benim tercih etmeyeceğim bir durum ama yine de insanları anlamak zor değil. ekonominin biz gençleri getirdiği durum bu.

hayatım.

karnı da gözü de aç olan, aklı fikri boğazında olan insandır.
(bkz: burası yeri mi yani?)

hislerime tercüman olan başlık.
yukarıdaki yazara da sonuna kadar katılıyorum. o da hislerime fazlasıyla tercüman olmuştur.

o günleri göremeyeceğiz diye ödüm kopuyor.
hayatlarımızı mahvettiler. gençliğimizi çaldırlar. tüm güzellikleri yok ettiler. bizim neyimiz kaldı ki geriye? doymadılar, uslanmadılar, usanmadılar. biz bıktık artık. katledildik, tecavüze uğradık, istismar edildik, açlıktan çöpten yemekler topladık, çocuğumuza iyi bir hayat veremediğimiz için kendimizi yaktık, intihar ettik, yakıldık, yalnız bırakıldık, ölüme terkedildik, sesimizi duyuramadık, susturulduk. yeter artık! yeter!

boğa.

dayanıklılık.
çoğu kez hayret ediyorum ve hayranlık duyuyorum. bir insanın bu kadar dayanıklı olması nasıl mümkün olabilir, her zorluğun üstesinden nasıl gelebilir? gerçekten hayatımda gördüğüm en güçlü kadın.

sanılanın aksine doğuştan yeteneğiniz olmasa bile zamanla öğrenip gerçekleştirebileceğiniz eylem. sadece gelişim sürecinde yeteneği olan birine göre daha yavaş ilerlersiniz. yani resim yapmayı öğrenebilirsiniz.

bıktım usandım artık sadece kendi adını söyleyebiliyordu da hiç sevmem zaten.

oldukça sevmediğim tek sayıların bir kısmının dahil olduğu sayı grubu.
içlerinden sadece 2'ye şans verebilirim çift olduğu ve en sevdiğim 4 rakamının da yarısı olduğu için.

çocukluğumda bir sınıf arkadaşımın yaptığı saçmalığı hatırlatan araç.
faber castell'in bir kalın kalemler bir de normal kalemleri açmak için iki hazneli kalemtıraşı vardı. sınıfımızdan biri geniş olan hazneye serçe parmağını sokmuş ve ardından da serçe parmağını çevirmiş, haliyle de derisinin bir kısmı soyulmuştu. görünce hepimiz çok kötü olmuştuk.
not: evde denemeyin

ya bilim çocuk ya da miçodur.