nazar boncuğu yazar profili

iş arkadaşlarınızın arkadaş değil sadece iş arkadaşı olduğunu unutmayın.

10 yaş civarlarında her gün emekli eniştemle belediye otobüsleriyle gezer avm filan dolaşırdık. o zamandan beri imrenirdim böyle bir hayata. şimdi 25 yaşındayım, işe başlayalı 3 ay ya olmuştur ya olmamıştır ama hala her gün emeklilik hayalleri kuruyorum.

ben basardım sanırım. biraz bencilce gelecek ama ben tek başıma ölmekten korkarım, herkesin benimle beraber öleceğini bilmek emin olmamakla beraber çok sorun değil gibi. mesela sevdiğim birisiyle tehlikeli bir durumun içindeysem öyle çok paniklemem, en kötü beraber ölürüz der geçerim ama eğer teksem o zaman dehşete kapılırım işte. hatta bazen hasta olduğumda filan öleceğimi düşünüp paniklerim ve keşke dünya'ya bir göktaşı düşsede hep beraber ölsek diye düşünürüm.

nikotin bağımlılığıyla başa çıkabiliyorum , yemek sonrası, uyandıktan sonraki falan filan hepsini bir şekilde gözardı edebiliyorum ama boş vaktimde balkona çıkıp içtiğim sigaranın yerine hiçbir şey koyamıyorum. sanki günde 2-3 kez balkonda ağzıma bir şey koysam ve ondan duman çıksa bütün sıkıntılarımdan arınacak gibi hissediyorum. sanki bir rituele bağımlı gibiyim sigaradan ziyade.

çok merak ettiğim bir çikolata. ne kadar arasamda bir türlü bulamadım. hayır yani kakao tozunu buluyorum, çikolata barını bulamıyorum. böyle bir şey nasıl olur?

aynı hatayı(hata da baya büyükse) tekrar yapacağından eminsem affetmem ama onun dışında kırgın kalamıyorum kimseye.

buna dini açıdan bakarsak çok geçerli bir soru değil. zaten kuran'da dünyada her şey adaletli olacak, kimsenin hakkı yenmeyecek gibi bir söylem yok. adaletin ahirette olduğunu bildiriyor.
bu dünya hayatı, eğlence ve oyundan başka bir şey değildir. ahiret yurdu ise, işte asıl hayat odur, keşke bu gerçeği bilselerdi.(ankebût suresi 64. ayet)

benim için yağmurdur. yani en azından kapalı alandaysam.

tam bahsettiğin tarzda mı bilmiyorum ama messiah diye bir dizi vardı. isa modern zamanda yaşasaydı ne olurdu onu anlatıyordu. çok güzel bir diziydi diyemem ama değişikti ben sevmiştim.

valla salağa yatma işini bende yapardım önceden iş hayatımda sonra işimden oldum. çokta tavsiye etmiyorum yani.

güzel animasyon filmler nedense içimi bir hoş ediyor.

ismini hiç duymadığınız bir firmadan bilet bulabildiyseniz ve yolcu sayısı çok fazla değilse kesinlikle muavinle samimiyet kurun. şuan önümde 1 lt kola, sayısız küçük sulardan ve 4-5 parça bisküvi ile filmimi açmış, harika bir yolculuk yapıyorum. he tabi ufak bi sıkıntı var, muavin yanımdaki koltukta şekerleme yapıyor şuan ama genel olarak güzel bir yolculuk.
edit: bütün dediklerimi geri alıyorum. adam yanımda uyudu ve hayvan gibi horluyor. uyuyamıyorum. adamı uyandıracak medeni cesaretim de yok. berbat bir yolculuk.

vereceğim bir tarif yok ama süte karşı bir toleransınız yoksa corn flakesi öneririm. 70-80 veriyorsunuz 2 hafta rahat götürüyor. hazırlanışı da çok basit tadı da güzel. ama sürekli kullanımda sanırım biraz sindirim sisteminin tadını kaçırıyor.

daha ilki geçeli 1 ay bile olmadan tekrar hasta oldum. ben iyileşiyorum bu sefer evdekiler hasta oluyor sonra onlar iyileşiyor onlardan bana geçiyor tekrar. bu işin sonu yok gibi.

çilekeş. ismi ne kadar garip olsa da şarkıları güzeldir. öneririm.

lisenin son sınıflarıydı. bir dershaneye gidiyordum. dershaneye olması gerekenden çok daha geç katıldığım için herkes gruplaşmıştı. bir tane bile arkadaş edinememiştim ve herkes arkadaşlarıyla vakit geçiriyordu. bende utanıyordum herkes arkadaşlarıyla iken tek başıma dolanmaya. bende her ders arasında tuvalete kapandım. öğle araları hele tam bir işkenceydi 1 saatlik aranın tamamını tuvalette geçiriyordum. o zamanlar birde asphalt 8 diye bir oyun vardı. koskoca oyunu sadece tuvalette oynayarak bitirme noktasına gelmiştim. o tuvalet kokusundan kaç kere gözümün karardığını hatırlarım. birde tek tuvalet vardı sadece ve ben orayı resmen üstüme himaye etmiştim. koskoca bir sene benim dershanede olduğum günlerde kimse tuvaleti kullanamadı. acaba arkamdan ne muhabbetler dönmüş, ne küfürler yemişimdir merak etmeden duramıyor insan. kısaca rezil bir seneydi umarım bir daha yaşamak zorunda kalmam.

bu ince bir çizgidir. insanlar birini güldürmekle kendisine güldürmeyi ayırt edemiyor bazen. birini zekayla veya mizah yeteneğiyle güldürmek artı puandır ama onun yerine kendinizle dalga geçerek türlü sakarlıklar, şaklabanlıklarla kendinize güldürürseniz kişi yine size güler ama bunda size saygı duyulmaz ve bu negatif birşeydir. saygı en önemli şeydir. insanlar size saygı duymuyorsa gerisinin hiçbir önemi kalmaz.

bence nefrettir. bir ülkede insanlar komşusundan nefret ediyorsa o ülke gelişemez. türk, kürt, sünni, alevi, laik, muhafazakar herkes birbirinden nefret ediyor. böyle bir ortamda ülke nasıl gelişsin.

yatağa girdikten sonra 1 saat içinde uyuyabilirsem kendimi savaştan zaferle çıkmış komutan gibi hissediyorum. siz hiç çok uykunuz olduğu için uyuyamamak nedir bilir misiniz?

ya ülkemizde garip bir japon hayranlığı var. insanlarımız bunları çok ponçik, çok iyimser olduklarını sanıyor. tabii ki böyleleri var ama genele vurulamaz bu. japonya oldukça ırkçı bir ülkedir ve bu ırkçılığı sadece yabancılara değil melezlere bile hatta en şiddetlisini melezlere karşı gösterir. anne ya da babanın ikiside japon değilse asla japon saymazlar ve nefret suçu çok yoğundur böyle kişilere. hadi ırkçılığı geçelim birim 731 bile korkunç bir insanlık ayıbıdır ve hala içten bir özür dilemek yerine olayın üstünü kapamaya çalışıyorlar. yani ülke güzeldir, hoştur ama insanlarının hepsi o kadar da iyi değil emin olun buna.