nereyegittiğibilinmeyengençlik yazar profili

kafamı duvara vura vura patlatcam artık...

benim insanlığım öldü artık. benden bir canavar yarattınız. kinimiz de boğulacaksınız. göğsümde gürül gürül yanan bir ateş gibi... o ateşle yakacağım. çevrem de artık düşüncesine saygı duyduğum insan kalmadı. kimsenin aptal fikirlerine saygı duymuyorum. insanları uyarmak zorundayim çünkü artık fiziksel zarar verebilirim. kendimden korkuyorum, sabırlı biri olmama rağmen öfke kontrolü konusunda çok başarılı olmama rağmen kendimden korkmaya başladım artık. kimse bana savunmasın bana bir şey demesin gerçekten karşımda ki insana fiziksel zarar verip hasar bırakacak durumdayım. göreceksiniz bugünlerin yarınları bizim.

malûm tarafta olması...

gördük çaldığını da çalıştığını da hadi bakalım.

çok çok önemli bir konu. bu insanların psikolojik desteklerinin asla ihmal edilmemesi gerekiyor. travma sonrası stres bozukluğu tedavi edilmediği takdir de çok daha büyük sorunlara yol açabiliyor. özellikle öncelik buna verilmeli benim zannımca ev buluruz, eşya buluruz yurt buluruz da iyi olmazlarsa hiçbir şey yapamayız. bunun ihmal edilmemesi gerekiyor.

bugünleri unutan hiç kimseye hakkımı helal etmeyeceğim.

eğer yine aynı kişiyle devam ederse bu ülkeyi yakarım.

ağzına uçan tekmeyle saldırmak istediğim bir çar. artık ciddi anlamda öfkemin dozu kalmadı. çevrem de bir kişi daha bana bu ucubeleri savunursa saldıracağım. ciddi anlamda da fiziksel hasar bırakacağım. yaptığınız yolu da gördük, hastaneyi de. insanlar öldü, umrunuzda olmadı. yaşayacaksınız, yaşattığınızı yaşayacaksınız.

kimse deprem üzerinden siyaset yapmıyor. bu deprem zaten politiktir. insanlar zaten 20 yıldır yapılan siyasetin sonucunda bu durumdalar. bilimden, sanattan uzak cehaletle yönetilmenin sonucu bu. insanlar gerekli önlemler alınmadığı için, insan hayatına değer verilmediği için bu durumda. kimin suçu bu insanların üç günden beri enkazın altında can çekişmesi? bazı bölgeler de arama kurtarma çalışmalarının daha başlamamış olması? insanların sosyal medya da kendi başlarına bir şeyler yapmaya çalışması kimin suçu? bilim adamlarının dikkate alınmaması, görmezlikten gelinmesi kimin işi efendim açıklayın. deprem belki doğal afettir evet fakat depreme alınacak önlem, deprem sonrası işleyen süreç politiktir. kimse de aksini iddia edemez.

sema mortiz/hasret

rüyamda zeki müren'i gördüm. bir düğüne geliyordu şarkı söylemek için. bende bir fotoğraf çekilebilir miyiz dedim. kırmadı tabii ki çekildik. sonra fotoğrafa baktığımda çeken kişi kamerayı oynatmış ve resmin silik çıktığını görüyorum. koskoca zeki müren bir daha nerede göreceğim diye üzülüyorum. çeken kişiye sövüyorum.

gele gele türkiye'de galip gelmek. norveç de yaşayan insanın galibiyetiyle benimki bir değildir arkadaşım. galip geldin de hani yani konum iç anadolu bir manası var mı galibiyetinin. ben benimkine galibiyet demem açıkçası mağlubiyet, kötü şans, talihsizlik derim.

tofaş arabası olan, tas kafa saç kesimli, babasının aslanı anasının bir tanecik oğlu, genellikle gece eve gelen, hayatında bir tane kızı bile doğru düzgün sevememiş olup o kızında onu terk etmesiyle kızın arkasından demediğini bırakmayan ve bozuk psikolojisini aşk acısı ile kamufle eden. o kız için şehri yakacağını söyleyip mutfaktaki ocağı bile yakamayan.bir kız kardeşi olursa hayatı zindan eden. escort görünce ağzının suyu akan. genel olarak sloganı"sen kimsin ollluuüm...!!!" olan. taşı taşa vurarak ateşi bulmadan önceki mahlukat olurdu.

kadın versiyonu ise. milletin arkasından demediğini bırakmayan, mikser gibi ortalığı karıştıran tek derdi milletin özel hayatı olan. genel olarak çocukları torpille bir yerlere gelmiş olan. alnı secdeden kalkmayan, burnuda milletin hayatından çıkmayan. konuştukça ağzından b*k saçılan. basenlerinin çapı asya ve avrupa kıtası arası mesafe kadar olan, malum partili o tofaşçı çocuğun annesi.

böyle vanilyalı büyük kutuda oluyor ya. taze taze. işte o.

iki güne bir yarım saat ağlamak.

bu dünyada bir yerim yokmuş gibi hissediyorum. bir evim, ailem, memleketim...
yapayalnız, kimsesiz ve çaresiz.
zamanında kendi hayatımdan verip fedakarlık yaptığım insanlar şuan yardım çığlıklarıma kulaklarını tıkıyor. ben seneye burada olmayacağım ama her halükarda. gideceğim diyorum ve gideceğim. ölmekte bir gidiştir. belki de en iyisidir. artık hevesim yok yarınım yok. isteğimde yok. sadece çok az bir umudum var. ona tutunmaktan başka çaremde yok.

benim yüzüm hiç gülmüyor

beş altı aydır sigara içmiyordum. bırakmıştım fakat son üç aydır içmeye başladım. önce bir paket alırım kafam atarsa arada yakarım diye başladığım bu zıkkım sonraları final haftası stresliyim bundan sonra bir daha içmeme döndü daha sonra dgs var yine stresliyim sonra bir daha içmem derken farkettim ki stresli olmadığım bir dakika yok. ve ve ve sarma tütün içmeye başladım artık. gittim tütüncüye iki paket aldım fosur fosur içiyorum. nefesim kesilmeye başladı bugün-ciddi anlamda tütün daha fena tıkıyor -ikinci gün ama bundan sonra bir daha yok. başka almayacağım.

bi koycam var yaa