nivna yazar profili

ikisi de önemli, ancak hepsinin bir önceliği var. zira süreci geçirmeden, sonuca ulaşamazsınız. o sebeple bunlar bir bütün, ve kesinlikle olmazsa olmaz.

bırakın bu kutuplaştırmayı ya. efendi gibi geçirin sürecinizi, sonra yolunuza bakın. en dipten en yükseği aynı gün görmeye çalışmayın. çalışırsanız, hayata küsersiniz. ulaşmaya çalıştığınız sonucun da bir anlamı kalmaz. ha ulaşabilir misiniz, orası tamamen muallak tabi bu kafa yapısıyla.

neyse günaydın.

yalnız yaşamaya başladığımdan beri dünyanın en mutlu insanlarından biriyim.

korkmayın bu kadar yalnızlıktan.

24 saat olan günü 3'e bölerek oluşturulan, ardından günlük 8 saatlik çalışma periyodu elde edilen, genelde fabrikalarda uygulanan yerleşik bir çalışma sistemi.

hayatımda ilk defa tecrübe ediyorum 3 haftadır bu sistemi. ondan önceki tecrübelerim genelde gündüz 08/16, veya 20:00/05:00 arası vardiyalardan oluşuyordu. geçen 2 hafta boyunca 16/00 vardiyasıyla başladım. sonraki hafta tatilinden sonra 08/16 vardiyasına geçtim. bu hafta da ilk kez 00:00/08:00 vardiyasını tecrübe edeceğim.

garip ve karmaşık bir sistem zannımca. saat sapan belli olsa da, günün belirli zamanlarında her daim işte bulunmak veya istirahatte olmak mümkün. mesela cumartesi hafta tatilim olmasına rağmen, ben şuan bu gece işe gitmekteyim. servisteyim hatta şuan. belli bir süre de servis yolculuğuyla geçiyor.

sistematik olarak bakıldığı zaman, insan hayatından çok zaman çaldığını söylemem gerek. tamam 8 saat çalışmak iyi gibi, ama bu denli dağınık saatlerde işe gidip gelmek, yine insanın sosyal imkanlarına darbe vuruyor. hafta tatilinde gidip gönül rahatlığıyla felekten bir gece çalamıyorsun mesela. çünkü gece işe gitmem gerek vesaire vesaire işte.

işin sosyal, sağlık ve imkan boyutunu bilemem ama, bana kalırsa tecrübelerime göre en kötü vardiya 08:00/16:00 vardiyası. hem sabahın köründe uykunuzu boka batırıyor, hem de genel bir çalışma saati olduğu için nerede amir, memur, müdür, yönetici varsa, hepsi işyerinde oluyor. başından hiç ayrılmazlar. 10 kişi toplanıp kıçlarını bi sererler, akşama kadar sizin performansınızı izleyip dururlar. bir de yeniyseniz ve 2 aylık deneme süresi içsrisindeyseniz, yeme de yanında yatınız.

16:00/00:00 vardiyası bana göre en iyisi. hem gece yarınız p*iç olmuyor, hem de sabahın erken saatlerinde işe gitme eziyeti çekmiyorsunuz. tek sıkıntısı, iş saatinin bir anda gelmesi. uyumaya vakit olsa da, sosyal imkan konusunda çok kısıtlı. o gün hiçbir bok yapamazsanız. yapacak imkanı bulabilirseniz de, o yapacağınız şeyin ardındaki motivasyonu psikolojik olarak bulamazsınız.

00:00/08:00 vardiyasını da bilmiyorum, daha tecrübe etmedim. yarın sabah işten çıkınca editlerim tanımın bu kısmını.

edit: eğer gece uykusu takıntılığınız yoksa, 00:00/08:00 vardiyası da gayet iyi. en çok da amirlerin, memurların olmaması çok iyi. uzun zaman sonra nefes aldığımı hissettim şu fabrikada. yoksa kaos bitmiyordu. o kadar sakindi ki, belli bir süre şaşkınlığımı gizleyemediğim oldu.

3 haftadır tecrübe ediyorum, şuanlık söyleyeceklerim bu kadar. tek diyebileceğim, hafta tatilimin içine edilmesi. ama bunun da vardiya bitişi bir avantajı varmış sanırım. cuma sabahı işten çıkınca cuma-cumartesi full bana kalıyormuş diye bir duyum aldım. ne kadar doğrudur bilemem. böyle olması iyi de, cumaya kadar kim öle, kim kala kardeşim. yine giden benim zamanım oluyor, benim tatilim oluyor.

senaryosunu zeki alasya'nın yazdığını öğrenince oldukça şaşırdığım bir yeşilçam filmi.
bu akşam prime time'da, star tv'de yayınlanarak bizlere maziyi tekrar yaşatmıştır.

benim zamanımda kötüsüne denk gelmediğim öğretmen türü. 2006-2012 arasından bahsediyorum. her yıl koşulsuz şartsız birbirinden kaliteli öğretmenler dersimize girerdi. her birinin kendine has anlatım tarzı vardı, ve disiplinlilerdi. şimdikiler nasıldır bilemiyorum ama, benim zamanımda gerçekten eğitim sistemi şuanki kadar kötü değildi.

bu sistemin kalitesini belirleyenlerin büyük kısmını da öğretmenler oluşturuyor zannımca. sen eğer iyi bir eğitimciysen, hiçbir eğitim sistemi öğretmenlerin edindirdiği eğitime çomak sokamaz. 6-7 yaşlarındaki minicik yavrulara kişisel gelişimin ne kadar önemli olduğunu teşvik etmekten tutun da, sorgulamak ve eleştirme gerekliliğini teşvik etmeye kadar, birçok imkan sadece öğretmenlerin elinde. bu kozu da umarım yeni nesil eğitimciler kullanabiliyordur.

ha tabi ezbere eğitim sistemi için yapacak pek bir şey yok. mecburen bir müfredat dayamak zorundalar. ayrıca iğrenç bir kağıt parçası olan sınavı. bu saatten sonra eğitim sistemini ben mi eleştireyim allah aşkına yav? ayrıca konumuz öğretmenlerdi.

bana okuma ve yazma yeteneğimi kazandıran tüm öğretmenlerimin ellerinden öperim. toplama çıkartma mı...? o da ney? benim sözel dünyamdan uzak tutun şu sayısal iğrençliği.

nerede saçma sapan erkekler varsa gidip onları seçiyorsunuz.

"annesinin-babasının ismini mezara mı götürecekmiş?" sorusu bir yana dursun, başka dertleriniz yok mu sizin hiç? hayatımda bunun kadar saçma bir olay daha görmedim. umarım bir daha da hiç görmem. bu yetti çünkü.

böyle bir ses olamaz arkadaş. ses en kısıkta bile yeri titretmeyi başarabiliyor. nasıl başarabiliyor lan bu? parasını kuruşu kuruşuna hakediyor da, ben bunu bu apartmanda asla kullanamam. kullansam da anında karakolluk olurum herhalde.

yine de bana hayırlı olsun, evet.

07:15'te servisi kaçırıp işten atılmak. hem de alkollüyken. çok fena faka basmış durumdayım şuan.

tadı her alkollü içecek gibi kötüdür. ama garip bir çekiciliği vardır. en en önemlisi, bir rakı ve viski kadar iğrenç değildir, bu da bir gerçek.

diğer içkileri tercih edenlere saygı duymamla birlikte, tercihini biradan yana kullananlara selamlarımı iletirim.

hem de slumberjack ve kırmızı tuborg eşliğinde, new and personal home edition.

kırmızı tuborg değilse ağzınıza biber sürerim, evet.

eskişehir'in göbeğinde bir mini çarşı.

pasaj gibi bir şey, ama koskocaman ve oldukça lüks bir yer. içinde de bazı kuyumcular ve genelde telekomünikasyon dükkanları bulunur. pek bir özelliği yoktur.

ege döner dışında elbette.

pek bişi yok bee.

menü müziklerine oyunun kendisinden daha fazla hasta olduğum fps oyunu.

hatta oyun benim için direkt ortalama olabilir. ama müzikleri öyle mi? tam bir sanat eseri. müziğe "sanat" diyebilmem için bu oyunun müziklerini fütursuzca dinlemem gerektiğini hissediyorum. müzikte çalan her tını, her enstruman, her vuruş, her yükselti, hepsi mi bu kadar özenli olur arkadaş?

işin kötü tarafı, genel oyuncu kitlesi tarafından oyunun müzikleri her daim ikinci planda. halbuki gerçek sanat oyunun kendisinde değil, müziklerinde. özellikle;

bu ve bunun gibi onlarca örnek mevcut. şaka yapmıyorum. ama zannımca en iyi örnek o attığım linkteki müzik. gitarın ne kadar muazzam bir enstruman olduğunu her seferinde kendini dinleterek hatırlatıyor bana.

umarım bu sanat eserlerinin altından zedd çıkmaz. ama değildir bence ya. oyunun zedd zamanlarındaki müziklerin tarzı az çok belli. oyun mu oynuyorduk, yoksa karanlık insanlarla karanlık toplantılar mı yapıyorduk belli değil.

buda fena değil ama, üsttekine göre bu bir hiç.

neyse konu dağılmasın. bu efsanevi bestelerin sahibi, vikipedi'ye göre jesse harlin. ama ne kadar doğru bilemem. neyse kim olduğu önemli değil. önemli olan, böyle sanat eserlerinin yeryüzünde halen daha varlığını sürdürebilmesi.

alın bu da bonus bir sanat eseri;

garip bir atmosfere sahip abd netflix dizisi. 2021'i anmışken, bu diziyi de anayım dedim.

kadın ve erkek ilişkilerindeki seksüel dinamiği bu dizi kadar iyi aktaran başka bir dizi daha yok. ayrıca bunu oldukça eğlenceli bir şekilde anlatıyor. yeri geliyor, mala anlatır gibi de anlatıyor. fazla anlam yüklenebilecek bir dizi değil. ama güzel işte. seyir zevki yüksek ve bir derdi var. bir şeyler anlatmaya çalışıyor. ayrıca yoğun mavi ve pembe renkleri ardında çekilmiş sahneleri beni bir başka içine çekerdi izlediğim zamanlarda. oyunculuklar bir tık zayıf kalsa da, oyuncu seçimleri de gayet iyiydi. o başroldeki abla güzel bir şekilde aktarabiliyordu o duyguyu.

2. sezonu malum sebeplerden dolayı izlemedim, nasıldır bilemem. ama ilk sezonu izlediğinize pişman ettirmez büyük bir ihtimalle.

hayatımın son efsane yılıdır. 2021'den sonra gelen hiçbir yılda daha mutlu olduğumu hatırlamıyorum.

güzel arkadaşlıklar, yeni ilişkiler, sevgililer, birçok muazzam şarkı keşifleri, iş hayatının güzel olması, harika diziler, harika zamanlar, harika anılar, yav daha neler neler...

o dönemde keşfettiğim şarkıları şuan açıp dinliyorum da, ''4 sene, insanı bu kadar mı değiştirir bee'' diyorum. evet şuanki olgunluğum belki o zaman yoktu, ama mutluydum lan işte. her şey muazzam ötesi muazzamdı. şuanda da mutlu olabilirim değil mi? evet olabilirim. ama 2021 yılından daha mutlu asla olamam. o sebeple zaten birçok kişinin bok attığı yılın başlığına, 4 yıl sonra paragraf diziyorum.
open.spotify.com/playlist/4...

hayatıma çok şey kattı 2021. iyi ki gelmiş, keşke gitmeseymiş, ama vardır bunda da bir hayır. ha bir şey daha var;

iğrençsin 2025!

yedigün'e fanta diyen insandan daha trajik değildir.

eski sevgilimin memleketi.

yunan gölü.

bu gece de benim hediyem olsun.

07 en iyisiydi. bir de kaliteli bir marka alıyorduysan, yeme de yanında yatıyordun.