oliive kiitteriidge yazar profili

zihnimde dolanan nebula benzeri sis varlığımın sınırlarını silerken, bulunduğum bu oda, bu masa sanki bana ait değil.

gerçekten mutsuz ve mutsuzluk kronik bir hâl almışsa iyi gelecek pek bir şey yoktur. enerjinizi boşa harcamayın, kendi haline bırakın. mutlu olmak için sebeplerini kendisi bulsun.

gününün büyük bir kısmını selam dahi vermeyeceğin insanlarla bir arada geçirmek. *

the lost dark knight

iki başlık önce bunun eksikliğini ben de yaşadım. yönetim bu fikri değerlendirmeli, eksi de verebilsek pek güzel olur.

konfor alanına veda edip alışkanlıkları değiştirmek derim ben buna. oluşan konfor alanı genelde bilinçdışı süreçte şekillendir, tam olarak bu yüzden önce bunun farkına varmak sonra da bunu değiştirmek oldukça zordur.

feminist değilim, olacağımı da sanmıyorum ancak şöyle saçma cümleler beni bile geriyor. ayrıca feministlerin erkeklere düşman olduklarını da sanmıyorum; erkeklerin söylem, eylem, tutum ve davranışlarına düşmanlardır diye tahmin ediyorum. erkek cinsiyetine direkt düşmanlıkları olmadığından mütevellit erkek kedi sahiplenmelerinde bir tutarsızlık görmüyorum. kültürel kodlar öyle derinlere işlemiş ki doğduğu günden bu yana eşitsizliğe uğrayan kadınlar en ufak bir hak araması cümlesi kurduğunda feminist bu ya cevabını alıyor. hayır bir de feminist olmaya ayıp, yanlış, suç gibi anlam yükleyerek söylenmesi daha da çileden çıkarıcı bir durum oluyor.

tutuklanmış, neden haber vermiyorsunuz? ben bu haberi x'ten mi öğrenecektim?

3/10. odaklanamıyorum bugün hiçbir şeye. uykum da var. keyifsiz ve verimsiz bir gün kısaca.

öncelikle kendi ruhunuzu derinlikli olarak tanımak ruh eşinizi bulmanıza yardımcı olacaktır.

olive kitteridge, elizabeth strout'un eserinden uyarlanan dizide, yıllar süren içsel bir fırtınanın ve karmaşık insan doğasının yaşayan bir portresi olarak karşımıza çıkıyor. emekli bir matematik öğretmeni olan olive, maine'in crosby kasabasında, etrafındakilere karşı sert, eleştirel ve dürüstlüğünü kalkan gibi kullanan bir figürdür; bu tavır, sevgi dolu kocası henry ve yabancılaştığı oğlu christopher ile olan ilişkilerini sürekli yıpratır. ancak bu kaba dış görünüşün altında, yalnızlık, derin melankoli ve kabul görme arzusuyla boğuşan bir kadın yatar. olive, kasaba sakinlerinin sıradan trajedilerini ve sessiz acılarını herkesten daha iyi anlar; bu içgörüsü sayesinde, beklenmedik anlarda pratik ve dolaylı bir şefkat göstererek insanlığını ortaya koyar, böylece izleyiciye kusurlu olmanın ve zor sevmenin karmaşık güzelliğini sunan, unutulmaz ve derinlikli bir karakter portresi çizer.

bu bardakta içildiğinde istemsizce yüklenen özellik.

#3786665 insanın onurlu bir yaşam sürmesi için yeter koşulların sağlanmadığı bir ekonomik sistem olan kapitalizm o insanı bu denli paragöz yapıyor. devlet ile hükümet ayrımı yapamayan biri için zaten büyük cümleler kurmuş yazar arkadaş ama şöyle diyeyim hükümetin ve yandaşlarının üretilen-varolan her şeyi sömürüyor olması da tam olarak kapitalizmle ilgilidir. parfüm üreten işçileri birer insan olarak değil; kârına kâr katacak birer araç olarak gördüğü için o patron, yanmalarında da bir sorun görmüyor.

kocaelispor'un 12 kişi oynadığı maç olarak yorumluyorum.

bunun daha trajik olan durumu da kendisine 'sol' diyen birçok fraksiyonun da bu işareti kullanıyor olması. 2. dünya savaşı sonunda winston churchill tarafından yaygınlaştırılmıştır. emperyalist ülkelerin zaferini işaret ediyorken siz hangi anlamıyla kullanıyorsunuz şu işareti?

bu #3673736 görsel öyle haklı ki. tuz ruhunu, limon tuzu gibi bir şey mi sandı acaba? olay gerçekse cidden cahilliği fazla hafife alıyoruz.

ülke gündemi de sıcak havası da sıcak, bir de ülke cidden yangın yeri. aydı mı gün emin değilim.

böyle hatırlatmalar yapın sözlük. keyifsiz sabahıma keyif kattınız.
dereden tepeden gel, kıyıdan köşeden gel. *

çocuk olması istemediği ve hoşlanmadığı bir eyleme maruz kaldığında tepki vermeyeceği anlamına gelmez. aferin güzel çocuk, sınırını ihlal edenlere her daim tepkini böyle göster.