otuztanecaybardagionmilyona yazar profili

üsttekine yazmayın.

kadın erkek farketmez, yemek yapmayı bilmeyen insan mi olur allah aşkına günde minimum 2 kere yapılan bir eylemde başkalarına muhtaç olmayı kendinize nasıl yediriyorsunuz. hadi yemek yapmayı bilmiyorsun, öğrenmek de istemiyorsun bari bununla övünme ayıp.

bir anda gerçekleşebilir. geçenlerde motosiklet üstündeyken hayatın anlamını çözmüş gibi oldum fakat o sırada bir taksiciyle kavga ettiğim için unuttum malesef. .

nihat genç'in "bizim de günümüz gelecek" kitabında tereyağı kullanımıyla ilgili pasajı bir örnektir.

doğası gereği ilgi beklemeyecek kadın yoktur. yalnızca ilginin kaynağını seçmek isteyebilirler.

tabii ki üzücü bir durum fakat para piyasalarındaki fomoya benzer şekilde binlerce lira oyunu fiyat artmadan alayım mantığı çok garip. aldığınız oyunların yüzde doksanını oynamayacaksınız gençler yapmayın.

geçen rüyamda kendimi arkadaş olarak gördüm çok korkunçtu.

bu tipler hep ruslardan mı çıkıyor yoksa simulasyonda sistematik bir bug var da belirli periyotta büyümemiş üniversite öğrencisi mi atıyor anlayamadım.

itü'de vardı böyle bir kız. tabi 8 yaşında değil de 12 13 yaşlarında falandı. çevre mühendisligindeydi sanırım. inşaat'tan bir arkadaş havuz ingilizce dersinde aynı sınıfta aynı ödev grubuna düşmüş bununla. uzatmalı 23 yaşındaki herif it gibi korkuyordum kızdan diyordu. hanım kızımız ilk ödev toplantısı sonrası bizimkini tatile yollamış. düşük not almaya tahammülüm yok ödevi ben yaparım ismini de yazarım yeter ki karışma demiş. bunun da canına minnet batak masalarında sürtmeye devam tabi.

yine de ulan acaba bu kız bir hocanın kızıydı da bizi mi yediler diye düşünmüyor değilim arada.

evi asla havalandırmayın, delikleri kapatmayın, mümkünse dere kenarı gecekondunuzdan çıkmayın. arakat daire tutacak parayı asla kazanmayın.
benim tecrübelerim bunlar.

bir mağazaya girip şerefimizle çıkamıyoruz. haklı serzeniş.

yan sıramda oturduğu için teneffüslerde sıraları yanaştırırdım. sürekli sıralar eğri dururdu. bir de yanında oturan paşa denen kazmadan nefret ederdim.

burasıdır.

kot -3. kattaki evimin istinat duvarına bakmayan tek cephesindeki bahçemde bir kedi yavrulamıştı. boy boy 4 yavru kedi ile 6 ay boyunca yaşamıştım. eve her dönüşümde tavuk ciğeri yoğurt peynir vs alıp önlerine sererdim.
bir gün eve geldiğimde beni her zaman bekledikleri pencere kenarında yoktular. bahçeye çıktım etrafı kontrol ettim yok, yoklar. oturdum bir sigara yaktım. allahım ne kadar yalnızım dedim. ne kadar yalnızım. öyle bir his işte.

vatandaşın coni'nin uygulamasından moskofunkine kaçtığı bu elim günlerde şu mesajlaşma uygulaması işine el atmak lazım diye düşünürken kullanmaya başladığım programlama dilidir. şuan ekrana istediğim kadar "böyle hayatın a*k" yazdırabiliyorum sadece. ama güzel günler yakındır.

yıllar önce düz olmadığını kanıtlamışlar fakat ki öyle değil. hatta kendilerince uydurdukları ne idüğü belirsiz bir takım eşitlikleri kullanarak uzaya falan da çıktılar lakin yanılıyorlar. hatta kutup bölgelerinde 6 ay güneş falan batmıyor ama bu sadece bir yanılsama. ilginçtir, düz olmadığını söylüyorlar ama düz. yani ne demişler, "dünya düzdür, adaleti yoktur, dönmez."