ouroborosyrintapes yazar profili

hoşçakal ve güle güle


ne desem bilmiyorum ki hoşçakal mı güle güle mi bilmiyorum …
çünkü ne tam gittim ne de tam kaldım ben sende hep yarım hep buruk hep acaba ile beraberdik, ama artık hissediyor ve görüyorum ben sen gidene kadar yine beklemişim sanki suçluymuşum gibi sanki ben giden olamazmışım gibi gitmemişim yine beklemişim köşede senin gitmeni. gittin artık üzerimdeki o kocaman yükünü de ahımı da alıp gittin üzgün değilim sinirli de değilim asla, iyi ki gittin iyi ki bittik artık , çünkü biz tam olamadık tamamlanmayı da haketmiyoruz, artık herkes kendi hayatında kendi yolunda olmayı hakediyor. içimdeki en büyük ahtın o ahı da alıp gittin ya teşekkür ederim. artık bizden bile uzun süren sürünceme yıllarımız bitti. koskoca sürüncemeyle geçirdiğimiz dört yıl son sonbaharında döküldü gitti. sen ben ve o koskaca bomboş yıllarımız gitti hoşçakal, güle güle …

sevgi neydi diye sorulunca emek diyen biriydim hep, karşılığında da hep çok klişesin söylemlerine maruz kaldım . ben de hala soranlara aynı cevabı veriyorum , filmi her izlediğimde de hala kendime de aynı cevabı veriyorum.
hayat zaten yeni bir şey değil , sevgi ne benimle var oldu ne de seninle yok olacak işte tam da bu yüzden bu kadar eski bir şeye , bu klişe çok yakışıyor.
sevgi neydi ?
sevgi emekti…

zaman döngüsü /yolcusu

kadın yine yorgun ve bitkindi yürüdü sadece yürüdü yollar boyunca nereye gittiğini düşünmeden. yürürken sigara içemezdi aslında ama yine de bir sigara yaktı. soğuk havaya rağmen yürümeye devam etti. soğuğun düşüncelerini durduracağını, üşüdüğünü düşünmekten başka şeyleri düşünememeyi umdu yürürken. öyle de oldu kısa bir süre için sonra aklı üşümesini azaltmak için ne yaparım diye düşünmeye başladı. etrafına bakınırken hayatının dönüm noktalarına adete ev sahipliği yapmış olan cafeye geldiğini fark etti her zaman içtiği kahveden almak istemişti aslında sonra birden karar değiştirip tatlı sıcacık bir kahve aldı ama oturmak istemedi çünkü kahvesinden bir yudum almasıyla üşüme hissi kendini başka duygulara kaptırmıştı yine . çıktı tekrar yola yürüdü yürüdü yol boyunca bir süre sonra ellerinin uyuştuğunu, yorgun hissettiğini fark edince en yakın durağa attı kendini bir yandan kahvesini içerken bi yandan da sigara yakmayı ihmal etmedi tabi. sonra yanına bir travesti oturdu yanda bir adam fark etti aniden sonra adam bakıp kaçmıştı adeta. dedi ki seni takip ediyordu dikkat et kendine dedi, teşekkür etti ve duraktan ayrıldı kadın. öyle düşüncelere dalmıştı ki etrafının farkında bile değildi. kendine dikkat et lafı ikinci defa onun için anlamlı olmuştu. hep başkasından duyardı bu lafı çok sevdiği birinden hep söylerdi ona, bazen durup dururken bile söylerdi. ama yinede yumuşatmadı yüreğini bu anı hatta daha da üzdü bu kadar onu düşünen birisi nasıl bu kadar üzebiliyordu kendini anlam veremiyordu. ama bu duruma katlanmak zorundaydı, mecburdu çünkü elinden gelen başka bir şey yoktu, yapabileceği her şeyi yapmıştı. daldığı düşüncelerden telefon sesiyle irkilerek çıktı. kayıtlı olmayan bir numara arıyordu tanıyamadı numarayı ama yine de açtı. o arıyordu nerdesin diye sordu geliyorum şimdi dedi kadın. yanına vardığında üşüdüğünü farketti yüzüne dokunmak için hamle yapmıştı ki kadın irkilerek geri çekildi artık onunda söylediği gibi kendine dikkat edecekti . bana mı kızdın sen diye sordu kadına hayır diye cevapladı, yalan söylemeyi sevmediği halde . kızmıştı aslında farklı şeyler düşündükleri, farklı şeyler hissettikleri için; bu gün tekrar yine kızmıştı. başkasına verdiği değeri kendisine çok gördüğü için kızmıştı , her şeyin sonuna sonucuna bakmasına rağmen o kitabın sonunu neden okumadığını bildiği için kızmıştı kadın hem kendine hem de ona çok kızmıştı...

insanların duymak istediği şeyi söylerken bile anlatmak istediği şeyi anlatmasıdır. bir kere olsun anlatmayı değil de anlamayı mı düşünsek ?

ilham denilen şey yazının kendini yazdırmasıdır.

silah zoruyla mı sevdin ?
kalbine zorlamı girdim ?
mümkün olabilseydi
anlatabilirdim
nazan öncel / seni bu gün görmem lazım

aslında özlemek de denemez buna o kokuyla yaşamış olmak;
sadece bir koku düşünün çok eski hatta klişe bir koku hatta artık kullananların bile bıktığı bir koku düşünün ,
düşündüğünüz bu kokuyu duyduğunuzu , hissettiğinizi düşünün , sizde söylenenenin aksine tanıdık hatta bir klasikse o koku hep özlenecek olan kokudur.
hani kendi kokunu her zaman duyamazsın ama bir gün başka bir koku denediğinde kendinde aradığın o eski kokuyla aynıdır o özlediğin…

öyle bir an ki aslında çok da basit bir zaman ,
senin korktuğun izleyemediğin filmi, dinleyemediğin şarkıyı , anımsamak istemediğin o insanın bir anda karşına çıkması;
sonrasında ne korktuğun kadar zor ne de düşündüğün kadar kötü , hatta kaderin bu tatlı cilvesi ya da hayatın trajikomedisi de diyebilirsin ne dersen de bir şekilde geçen zamanla yapamadığın şeylerin sen yapamadın ama bak nasıl kolaymış dercesine olmasını hayretle izliyorum.
bu ve benzeri olayları o kadar çok yaşıyorum ki acaba algıda seçiciliğe mi maruz kalıyorum yoksa gerçekten hayat bu kadar trajikomik mi ?

a canına yandığım özlem
a kıyıya vurduğum lodos
doğru günü beklermiş yakamoz

en güzel yaşımdı

üzüntüne, senden önce fizyolojin bir cevap vererek senin yapamadığını yapıp içindekileri kusmuştur.

alıp götürdü seni benden aniden
diye devam eden şarkıdır .

vuslatı olmayan özlem , beklenmedik bir hüsrandan bile …

/