ozge_koc yazar profili

sizlere travmamı ve animeler den bir süreliğine neden soğuduğumu anlatacağım. ilk anime serüvenime başladığımda, aşırı akıllı arkadaşlarımın ısrarları yüzünden izlemiştim. ilk bölümü izleyince hayatı sorgulamaya başlamıştım. "arkadaşlarım gerçekten bunu ciddi ciddi sevdiler mi?" diye düşündüm ve internette başka izleyen -trollenen- biri var mı diye araştırınca yalnız olmadığımı anladım. hey bunu okuyan insan, karşındaki şahıs sana ısrarla bunu izlemeni söylüyorsa dondurmanı al ve arkana bakmadan kaç. ha izliyim diye ısrar ediyorsan lütfen izleme.

küçükken, büyük bir arkadaşımın zorlaması ile bir gerilim filmi izlemiştim. sayesinde artık uyurken kaçırılıp, tabutun içine konulup, canlı canlı gömülmek fobimdir. gerçekleşmesi ekstrem olsa bile uyumadan önce sürekli pencereleri ve kapıları kontrol etmeden uyuyamam. birde yürüyen merdiven fobim var.

ben kedim ile ne zaman uyumaya kalkışsam gecenin bir vakti uyanıp gözümü, ayaklarımı ısırıyor. uyandırınca zaferini kutlamak için yatağımdan atlayıp etrafta kurtlu gibi dört dönüyor. kısacası benim kedim bozuk.

oyun havasında iken ellemeye çalışmayın. şaka değil allahınıza kavuşturur.

sürekli nude istemeleri, hayır desem bile "hadi ya lütfen" diye ısrar etmeleri

yanında ketçap, mayonez?

hiç böyle bir jest ile karşılaşamadım çünkü tüm ilişkilerim sosyal medyadan yürüyordu :( bana yapılırsa karnımda kelebekler uçuşur, ne yapacağımı şaşırırdım.

güzellik, çirkinlik, yakışıklılık kavramları/ sınıflandırılması herkese göre değişir. senin estetik anlayışına göre biri çirkindir belki ama bu sınıflandırmalar hangi cinse yapılmış olursa olsun beni nedensizce sinirlendirmektedir.

isteyen almaz, isteyen alır. bu ne bir bakımlı olma göstergesidir ne de bakımsızlık. bence bunu itici bulan insanlar kendi koltuk altı kıllarını almıyorsa bu düşüncesi çok ironik oluyor. biliyorum itici buluyorsa bu o kişinin düşüncesi, isterse etrafına kılsız insan toplar ama kendi estetik algısına uymayanları "bakımsız" olarak etiketlemediği sürece saygı duyarım bu düşünceye.

bence, ilişkide eşit derecede çabalaması ve emek verilmesi. öbür türlü biri daha fazla çabalayınca diğer insancık gün geçtikçe kendini geri çekmeye başlayacaktır.