sevgilisinin bağcığını bağlayan erkek

bu erkek benim. kız arkadaşımla geziyoruz falan bir bakıyorum bağcığı açılmış bebeğimin. hemen eğiliyorum bağcığını bağlıyorum. kıyamam ona düşer falan. erkeklerin hepsi böyle olmalı. saygıda kusur etmemeli kızlara karşı. ama nerde? keşke hepsine erkeklik dersi verebilsem.

kadıköy de bot bakıyoruz hayatımda olan kadına. bir yere girdik botları deniyor çıkar giy çıkar sonra bir tanesini beğendik.

- nasıl durdu diye sordu?
bağcıkları açıktı eğilip bağladım.
şaşkın ve utanarak ne yaptığı mı anlamaya çalışmıştı. karşılıklı gülümsemiştik.

insan sevdiği için yapılan bu eylem ufacık bir detaydı.

içten gelen her eylem değerlidir ve yapılmalıdır. duygular aklın merhametine kalınca ölürler.

hiç böyle bir jest ile karşılaşamadım çünkü tüm ilişkilerim sosyal medyadan yürüyordu :( bana yapılırsa karnımda kelebekler uçuşur, ne yapacağımı şaşırırdım.

ah ah, ne duyduk ne de gördük anacım.

elalemde ne erkekler varmış, sevdiceklerinin saçlarını bilem tarıyorlarmıs.



allah çirkin şansı versin cemil cümlemize.

niye kızın eli kolu yok mu? bana çok saçma bir hareket olarak geliyor. aşk maşk değil bu

kendisinin bağlamasına engel olan bir durum yoksa o erkek ben olmam. ha kendi yapacak durumda değildir o zaman alır sırtıma taşırım no problem.

bilocandır.

bu asla ben olamam. ben kendi ayakkabı bağcıklarımı bile bağlayamıyor o yüzden hep bağcıksız ayakkabı alıyorum. nerede kaldı başkasının ayakkabısı.

bağcığı bağlar bağlamaz tekmeyi yiyen erkek olabilme potansiyeli yüksektir