platon yazar profili

birinin yeşil diğerinin turuncu olması dışında, kafa sözlük kafa dinleme yeri gibi. ekşi'ye girince geriliyor insan, hayata olumsuz bakmaya, her tür insanın bir araya gelip fikirlerini kustuğunda nasıl bir ortam olacağına şahit oluyor. bunun kötü yanı binlerce saçmalığın olması ama ne var ki kişiye bir şeyler katacak nadide fikirler de o kalabalığın arasından çıkıyor. sadece bulması bir zor. kafa sözlük ise belli bir stabilitenin olduğu bir dinlenme yeri.

ikisi de kötü değil, ikisi de mükemmel değil.

sadece "merhaba" olmaması lazım. tanımadığınız birine "merhaba, nasılsın?" garip bir giriş olur. bir kadınla ya da genel olarak bir insanla iletişime geçerken ortak bir noktadan başlatılan yorumla bir iletişim tercih edilmelidir. cevap verecek kadar inancını kaybetmemiş* bir kadından cevap alırsanız da karşıdakinin tepkisini okuyup, istemiyorsa yapışmayın. zaten zekice ve güzel bir üslupla yazılmış bir mesajdan sonra karşıdaki insan sohbeti devam ettirmek isterse bunu çok net anlarsınız.

tam bir amerikan damak tadı. genel olarak tuzlu/tatlı karışımından bahsediyorum.

bitter çikolata hastası şahsım tarafından %70 kakao iyi bu alınır diyerek paket üstündeki yazılara pek dikkat etmeden alıp yerken miss gibi çikolatanın içinden çıkan kaya gibi tuzlarla neler oluyor lan hissi yaşamıştım. başta garip gelse de zamanla alıştım ve bunu da farklı bir lezzet olarak kategorize edip hayatıma devam ettim.

not: karamelli her şey çok güzel, değinmeye gerek bile yok.

pandemi dönemi yüklenen özelliklerden* biridir, resmen erkeklerin berber sadakatini bitirdi minicik bir virüs*.

devlet bahçeli'nin uzun yıllardır sahip olduğu tek şey küçük bir erdoğan olmaktır. o nedenle milliyetçilik türk'lük gibi içini boşalttığı söylemlerle minik tebaasını konsolide tutan bir mini diktatördür. bunu görmek için meclise sunulan önergelere mhp'nin tepkilerine bakmak yeterli olacaktır.

kimsenin inkar edemeyeceği bir şey var ise o da ekşi sözlük'ün buranın ilham kaynağı olduğudur dolayısıyla başlıkların kopyalanmasında ya benzerlerinin açılmasında bir mahsur yok (bkz: türkiye'den defolup gitmek) gibi.

ama,

kafa sözlük'e birebir ekşi entrylerini taşımak çok anlamsız, bunu yapan yazarların amacını anlamıyorum. ben de iki tarafta da yazarım ama girdi yazacağım zaman tamamen baştan ve buranın kültürüne uygun olduğunu düşündüğüm şekilde yazıyorum. böyle böyle istenen kafa sözlük kültürü oluşacak. üstelik bir şeyleri baştan ele alıp analiz etmek yazan kişiye de büyük katkıda bulunur. başlıklar tamam da girdileri tamamen kopyalayıp buraya yapıştırmak.... bilemiyorum.

küçük diye tabir edilen ama aslında hayatın kendisi olan şeylerden tat almak. bir çocuğun başını okşamak, kedilerle konuşmak, hayattalarsa anne/babayı aramak mesela.

hızla akıyor zaman. 10 yaşında iken 1 senenin anlamı ile 20'lerin sonundaki 1 senenin anlamı çok farklı oluyor. ikincisi çok daha kısa. bu nedenle her güne anlamlı bir mutluluk bir iyilik bırakmak ve en önemlisi de arada bir bunların kaydını tutmak çok önemli.

hayatın erken yaşlarında öğrenilen bir gerçekliktir, kimseye umut bağlanmaması gerektiği.

insan, temelde, hayatta yalnız doğar ve yalnız yaşar dolayısıyla aldığı her karar, attığı her adım doğrudan kendisini etkiler. bu şekilde düşünülürse insanlardan umudu kesmektense, insanlara ilham olmak asıl gaye olmalıdır. herkes bir şeyler için umut ışığı ararken, herkesten ve her şeyden umudu kesmek sadece karamsarlığa sürükleyecektir.

iyimser* olmaya da gerek yok kanımca. beklentileri minimumda tuttuğumuz vakit, hiçbir negatiflik bizi bozmazken her güzellik ise hayatımıza mükemmel bir pozitif etki bırakacaktır.

insanların gerçeklik algısının altına döşenmiş atom bombasından farksızdır.

insanlık tarihinde kitlesel anlamda bu kadartahribata yol açmış başka bir şey olduğunu düşünmüyorum. adeta herkesin ve her şeyin potansiyelinin en mükemmel hallerini sergilediği bir mini simülasyon, paralele evren ama bu evrende yaşananlar orada kalmıyor gerçek dünyadaki kişileri gerçeklikten koparıyor. artık kadınların hepsi paha biçilemez güzellikte ve binlerce değilse bile onlarca talibe sahip, hiçbir şey yapmadan en iyisine layık. erkekler ise binlerce seçeneğin binine de talip, sahip olduğu gösterebildiği kadarıyla varlığını ispatlamaya daldan dala atlamaya adamış, onlar da en güzellerine layık.

bu yarıştan en güzellerle en zenginler/kaslılar/yakışıklılar bir ihtimal kazançlı(!) çıkabilirken, geri kalan herkes kıyısındaki mutluluğa yüz çevirecek kadar algıları bozulmuş şekilde yaşamına mutsuz şekilde devam etmeye mahkum...

(bkz: bir baltaya sap olmak). hımm.

tam olarak ne zaman bir baltaya sap olunuyor? kötü bir eğitim sisteminde yanlış verilmiş daha doğrusu, doğru yönlendirilememiş bir kararla seçilen mesleğin öğreniminin tamamlanıp da maaşlı çalışılmaya başlanması mı bu baltaya sap olmak. türkiye gerçekten bir bataklık, insanların kafasına sabitlenen bu tür düşünceler nedeniyle herkes mutsuz. bakın 25 yaşında kendini tanıyıp kariyer değişebilir bir insan bunu 30 yaşında da yapabilir, 50 yaşında da...

anlıyorum ama, bir fanusun içinde sürekli gündem bombardımanı altında ve elalem ne der sopasının gölgesinde bu kofti düşüncelerden kurtulmak zor. lakin, buna kömür taşımak da başka bir cehalet. tabi ki geçimini sağlamak için her şeyi yapmalı insan ama 25 yaşından sonra bir şeylere başlamak için bırakın geç olmayı, kimi zaman ise tam zamanıdır!

gelelim bu hissin anlamına, evet bir şeyler yanlış mı gidiyor ya da ben kimim? hissidir bu. daha sağlam olanı muhtemelen ilerleyen yaşlarda bekliyor ama bunların hepsi birer kontrol noktası. doğru değerlendirmek lazım.

başlık gülümsetti. ne güzel, buradaki insanlar naifçe ayrılmayı tercih ediyor.

yapılan mesleğe, ailevi duruma, kişiyi bağlayan değerlere bağlı olarak zorluğu değişen bir durum. bazen gemileri yakmak gerekir, kaybolmak, kendini tanımak, kendini gerçekleştirmek... herkesin hayalini kurduğu bu şeyi kaldırabileceğinden emin değilim.

aşağı yukarı 30 yaş civarı yüklenen bir özellik.

tabi 30 yaş esnek bir dönüm noktası, daha çok yaşananların yoğunluğu ile alakalı bir dönemeç olduğu için kimisi daha erken kimisi de daha geç ulaşabilir. bu özellik doğru yüklenirse, kişi herkesi dikkatle dinlemeyi öğrenir lakin kimin sözünü ciddiye alıp kiminkini almayacağını hemen anlar.

simülasyonda yaşadığımızın kanıtlarından biri olabilir.

diğerleri için:
(bkz: ışık hızı)
(bkz: yer çekimi sabiti)
(bkz: yukawa coupling)
(bkz: higgs bozonu)

bu algı mikro seviyeden makro seviyeye her şekilde tezahür ediyor asında.

ülkenin küçük bir doğu şehrinden biraz batısına, orta anadoludan batıya ya da küçük bir şehirden büyük şehre gidince aynı algı hakim oluyor. bu tam anlamıyla mağarada yaşamak gibi değil ama buna yakın algılarla yaklaşılıyor. sebebi ise tv, internet, dizi gibi algılarla kafalarda oluşturulan ön yargılar aslında. bu nedenle avrupa'daki insan da türkye'ye bu şekilde bakabiliyor. her yerin aynı şekilde gelişmediği doğru ama mesela ilk entry'deki örneklerdeki benzer tepkilerle karşılaşınca aslında bu tepkileri verenlerin cehaleti ortaya çıkmış oluyor.

dinle küçük adam kitabını okuduktan sonra, bu denli öz bir şekilde bu kadar geniş kavramlara dokunabilen wilhelm reich'in okuduğum ikinci kitabıdır. içindeki dinmemiş öfkesiyle ve akademik bilgeliğiyle psikolojiye, sosyolojiye ve toplumsal normlara değinirken biraz uçlarda geziniyor bu eserinde reich.

"açıkça diktatörlükten yana olmak, sahte demokrasiden daha az tehlikelidir. ilkine karşı savunma mümkündür; sahte demokrasi; boğulmakta olan birinin bedenine dolanan sarmaşık gibidir."

bu cümlesiyle günümüze dair açıkamaya gerek bırakmayan nokta bir tespit yapmış mesela. ayrıca kitabın bir başka yerinde;

"gerçek demokrasiye ulaşmak için uğraşan bir toplum, devletin görevinin kendini gittikçe küçültmek, gereksiz kılmak olduğu ilkesini hiç yitirmemelidir" der.

faşizme, yönetime ve farkında olmadan maruz kaldığımız şeylere çok değişik bakış açıları sunduğunu düşünüyorum. yine de öncesinde okunmasını tavsiye ettiğim ilk kitabi (bkz: dinle küçük adam) olacaktır.

iki cümleden uzun, birbiriyle alakalı birkaç farklı kavramı birbirine bağlayan ve bunun sonucunda bir sentez sunan herhangi bir şeyi anlamaya kapasitesi yetmeyen insanların vasatı övme şeklidir bu başlık.

en kısa sürede maksimum sayıda çöp içeriği tüketmeye odaklanmış, herhangi bir konuda kalıp ve artık komik olmayan cevaplarla en başta görünme endişesiyle beğeni kaygılarını tatmin etmeye odaklanmış insanların uzun yazı okuyup anlamaya zaman harcamamaları anlaşılabilir bir şeydir. anlaşılmayan ve hoş görülmemesi gereken şey ise uzun yazı yazıp, fikirlerini derli toplu dile getirebilenlerin şovmen olarak adlandırılmasıdır. asıl şovmenlik, ilgi budalalığı ile fav toplama kaygısında olup espri kusmaktır.

garip bulduğum önerme.

bu sözün ekseriyetle toplumsal konular karşısında sarf edildiğini tahmin edebiliyorum. oysa, bu bağlamda bile artık bir şeylere şaşırmamak onu sorgulamamak ve dolayısıyla onu normalleştirmek anlamına gelmektedir. artık bir tecavüz vakasına, bir hırsızlığa, bir çocuk istismarına şaşırmayan toplumlarda bunlar yeni normlar haline gelir.

genel anlamda artık şaşırmama duygusu hayatın her yerini kaplamaya başlamışsa işler kişi ve toplum için iyiye gitmiyor demektir. "şaşırmak, merak etmek, hayret etmek; düşünmenin, sorgulamanın yani felsefenin de başlangıcını oluşturur". toplumsal veyahut bireysel fark etmeksizin, bütün ilerlemeler** sorgulamalarla ve buna binaen atılan adımlarla gerçekleşmiştir. dolayısıyla, hayatı şaşıracak ve şaşırılan şeyleri sorgulayacak kadar farkında yaşamaya devam etmek, hem kişi için hem de kolektif toplum için en faydalı seçenektir.

hayır yani nick mi almamız gerekiyordu? şaşırdım doğrusu.

evlenmenin, ev ve araba ile korelasyonunu anlamış değilim.

30 yaşın insanlar arasında bu kadar anlamlar yüklenmiş bir yaş olmasını da anlamıyorum. çevreme bakıyorum bu yaşlarda hala çocuk adamlar varken, 80'lerin ağırbaşlı abisi gibi sorumluluk timsali insanlar da var. konu yaş ile ilgili değil anlayacağınız. konu biraz insanın kendini bilmesi, ne istediğini hatta ne istemediğini bilmesi ile ilgili. ha, yoksa evlilik, çocuk yapmak falan bunlar kolay şeyler. düşünme bile gerektirmiyor.

daren acemoğlu'nun ulusların düşüşü adlı eserini görmeyince eksik kaldığını düşündüğüm liste.