herkesi ciddiye almayacak olgunluğa erişmek

büyüdüğünü gösterir.

ruh sağlığı için gıda gibidir.

umut sarıkaya tiplemesi gibidir.

bu bir ilaçtır, dozunda kullanılmalıdır. kanaatimce size hakaret eden, ilgisi bilgisi olmadığı halde sizi bilnçsizce eleştiren insanlara karşı kullanılması gerekir.

kurdun dişine kan değmesidir.bir kere yapıldığında daha da bırakılamaz.

bence bu olgunluk değil, tam anlamıyla ne kadar incitildiğinin ve sokak tabiriyle ‘’kazık yediğinin’’ göstergesi.

maalesef ki genelde sevdiğimiz ya da güvenmeyi istediğimiz insanlar tarafından zarara uğratılıyoruz çünkü kendimize en fazla yaklaştırdığımız insanlar onlar.bu yüzden ‘’düşmanını kendine yakın tut.’’ diyorlar sanırım.birine yakın olmak , o kişinin tüm kırılganlığını var olan total çıplaklığıyla görmek demek.kırılganlık ise birini öldürmenin direkt yolu.

tetiği çek ve neler olduğunu izle.

bu yüzden maalesef ki ‘’olgunluk’’ diye adlandırılan seylerin çoğu negatif durumların birikimi.mutlu olanlar olgunluk değil, ‘’ başarı ‘’ , ‘’ anı ‘’ olarak adlandırılıyor.

kafa sözlük'ün en yaşlı yazarı listesinde ilk sıralarda yer almaya başladığınız zamandır.

aşağı yukarı 30 yaş civarı yüklenen bir özellik.

tabi 30 yaş esnek bir dönüm noktası, daha çok yaşananların yoğunluğu ile alakalı bir dönemeç olduğu için kimisi daha erken kimisi de daha geç ulaşabilir. bu özellik doğru yüklenirse, kişi herkesi dikkatle dinlemeyi öğrenir lakin kimin sözünü ciddiye alıp kiminkini almayacağını hemen anlar.

kendine yapacağın en büyük iyilik.

asla erişilemeyecek olan olgunluk.

olgunlukla alakası yok ya gevşek olmanız yeterli

hayatın dönüm noktasıdır. o noktadan sonra mutluluk giderek artar.

insanların ciddiye alınacak bir tarafı olmadığı farkındalığına erişilmiş olgunluktur.
herkesi değil hiç kimseyi ciddiye almamak gerek. çağımızda herkes, hepimiz karikatür gibiyiz zaten.

kendini sevip ciddiye almakla başlar.

bunu başarabilmek için ya depresyonda ya da aşırı görmüş geçirmiş olmak gerekir.

ben biraz erken yükseldim bu mertebeye. çünkü yek bir canım var. anca ben kendimi üzebilirim.
kendimi ciddiye almadan yapıyorum hem ben bunu.
hayat çok laçka bir kere. ne gerek var.

olgun değilim ama üşengeçim. kim uğraşacak onu bunu ciddiye almakla. gider dizi ya da film izlerim, bir kitap okurum, ne bileyim olmadı yemek yerim. vaktim yok.

yaklaşık 12 yıldır böyleyim. demek ki yeterince yalnızım.

herkesi ciddiye almamak olgunluk değil kibirdir.

olgunluk senden farklı düşüneni de anlayabilmektir, dışlamadan.