robnaja yazar profili

bir gün sözlükte olan bir muhabbete canım sıkıldığında god: "rob allasen, yolda görsen selam vermeyeceğin insanların, bilgisayar başında g*tünü kaşıya kaşıya seni sinir etmelerine izin verme!" demişti. düşündüm çok haklıydı. yapıcılıktan uzak sadece mutsuz etme amacı taşıyan tüm yorumları umursamadım. eksiğim olan ve haklı olduklarını düşündüğüm şeyler varsa da onlar istedi diye değil ama benim görmeme sebep oldukları için kabul ettim.
konu ne hiç bilmiyorum ama birdemetpapatya salla gitsin. bırakıyorsan o senin bileceğin iş ama densizlik edenler için olmasın. sevgiyle kal.

dün akşam bir yayın yaptık cenk'le, çok eğlendim. sohbet neşeli idi - ara ara tıkanmalar oldu elbette üç sene aranın pası vardı- o anı yaşarken gerçekten muhteşem bir şey yapıyormuş gibi bir hissiyat içindeydim.
sonra yayından sonra yani, kaydı dinledim. insanın kendine dışarıdan bakması gerektiğini düşünüyorum. ve biliyorum ki insan her şeyi iyi yapamaz. birçok şeyi beceremiyorum. bazı şeyleri de hiç yapamıyorum. ama istediğim şeyleri iyi yapmak konusunda iyiyim. ve bunlar zaten benim önceliğim olduğu için önemliler ve o konularda iyileşiyorum. iyi yazabilmek isterim, bunu az biraz başardığımı düşünüyorum. iyi yemek yapmayı isterim çünkü dışarıda yemek yemeyi sevmiyorum, hiç güvenilir gelmiyor. iyi yemek yapıyorum. ama tatlılarım berbat. çünkü sağlıklı beslenmek istiyorum ve bu genelde tatlı tarifleri ile uyuşmuyor. ha ben alıştım ama tatlının şekerli olması gerektiğini düşünenler için oldukça tatsızlar. bu yüzden genellikle meyve ile tatlı hazırlıyorum, doğa güzelce hazırlayıp sunmuş zaten kötü olamıyorlar. istediklerimi net bir şekilde anlatmak istiyorum bunu da başaramıyorum. beynim biraz garip çalışıyor. genelde olaya gelene dek uzunca başka şeylerden bahsediyorum ki anlatı kuramcıları buna zamanı yavaşlatmak, anlatısal zaman geciktirici, bazen zamanı karıştırmak analeks, proleks gibi teknik isimler vermişler ama bu benim için eskiden de böyleydi. şimdi afili* isimlerini bildiğim için teknik olsun diye bunu yapıyorum diye uydurmayacağım ama anlatıcı hissini seviyorum ve kahraman anlatıcının bilinç akışını vermeyi seviyorum. içerikte özlülük konusunda çam devirsem de üslupta iyi hissediyorum.
ve bu tanımı asıl yazma nedenime gelince ise kelimeleri pürüzsüz bir şekilde telaffuz etmek isterim ki edebiliyorum da ancak bu kontrollü bir şekilde konuştuğumda oluyor. dün yaptığımız gibi bir sohbette koy g*tüne rahvan gitsin bir tarzda goy goy yaparken cırtlak, biraz lilly *gibi okeeeey diye ağzını deviren, kahkahaları sık sık konuşmasını yutan bir insanmışım. canım @miko'nun açtığı, beni çok da mutlu eden robnaja'nın kahkahası başlığına neden olan da sanırım konuşamıyor ama iyi gülüyor'u kibar bir şekilde dillendirmeleri olabilir. sözlük tanıtımı için yaptığımız çakma röportaj sonucunda açılan bu başlık biraz canımı sıkmış ki -o zamanlar sözlükte bana yoldaşlık * eden caaaanım arkadaşlarım görmeyeyim diye çokça çaba sarf etmişlerdi- biraz o yüzden biraz da kişisel yıkımlarından sebep radyoyu da bırakmıştım.
şimdi yine benzer bir karar alıyorum. b*k gibiyim bu işte ama kişisel tarihimde iyi olmak istediğim konulardan biri de iyi bir sunucu olmak. bu arada öğretmenliğim sebebiyle zorunlu olarak ilçe sunumlarında yılda birkaç kez ve birkaç bin kişinin önünde sunuculuk yapıyorum ama o ayrı. onda sadece okuyorsun ve bu işi ciddiyetle yapıyorsun. ki yapabiliyorum. ama dün yaptığım başka bir kulvar. bu yüzden bir süre bunun üzerine çalışacağım. sonrasında tekrar bir değerlendirme için bu başlık ve bu yazı sayfamda kalsın. bu söylemler sadece bana hatırlatıcı. hâlâ okuyan birileri varsa ve de dünkü yayını dinlemiş olanlar da varsa belki değerlendirmeye o zaman - o zaman ne zaman bilmiyorum, artık konuşabiliyorum diye düşündüğüm vakit geldiğinde- siz de eşlikçi olabilirsiniz.

sözlük ahalisi selam.
uzunca bir zamanın ardından -o kadar uzun zaman geçmiş ki ilk yayın başlığındaki duyurumda sözlüğün adı bile başka- bu akşam birçoğunuzun tanımadığı bendeniz robnaja ve unique ama tekil değil birlikte bir yayın yapacağız.
yayın için öyle afilli cümlelerim yok. bir akşam arkadaşlarımla beraber pandemi günlerinde hayatta kalmamı sağlayan - ki bu da abartı değil, akıl sağlığımı korumamı ve sosyalleşme ihtiyacımı karşıladı- sözlük ve radyodan bahsederken cenk'e mesaj attım 'oğlum seni çok özledim'* diye. şıp diye * cevap gelince şaşırdım; ben de seni özledim, yazıyordu*. sonrasında ayyy da ne güzel yayınlar yapmıştık da, çok eğlenmiştik de diye konuşurken tıpkı ilk yayındaki gibi hadi bir tanecik daha yapalıma geldi konu. sağ olsun ki yönetim de bizi kırmadı ve biz yıl dönümümüzden bir gün önce bu akşam yayın yapacağız.
ne konuşacağız kısmına da azıcık değinebilirim. ben biraz kurgusal karakterlerden, çizgi filmlerden, filmlerden, anılardan - şahsi olanlar değil; buradakilerden bahsediyorum, korkmayın- konuşalım diyorum. cenk ise aklımda bir şeyler var, söylemeyeceğim sana dedi. o kısmı akşam birlikte öğreneceğiz. *
eski dostlar - sizler kendinizi biliyorsunuz- umarım buralardasınızdır ve yayına yine iştirak eder, sohbetimize katılırsınız.
ve tabii ki tüm normal ailesi sizleri de aramızda görmekten mutluluk duyarız.

bu akşam 21.00'de* görüşmek üzere. sevgiyle kalın.

başkaları için farklı anlamları olabilir ama benim için yaşlılık yükleniyor işareti.
üç beş sene önce adını hatırlamadığım bir diziye başladım.* jennifer aniston baş rolde olduğu yaşlanayazmış/yaşlanmış bir show programcısının elindekileri - eşi, yayını, sevgilisi-kaybetmemek için gösterdiği çabayı anlatıyordu. sıkıldım, bıraktım ama o dizi ile fark ettim. jennifer hala fit ama nerede o rachel'in incecik beli. şişman desen değil ama genişlemiş işte. şimdi kendim de yaşlanayazıyorum ya hala ince bir bel ok, ki o da üç santim artmış ama asıl şok dalgası o simit bölgesinde. göbeğim falan da yok hoş ama genişlemişim, altı santim. bir hafta önce fark ettim. ama şimdi burada bu tanımı yazana dek çok da şey etmemiştim. baya baya üzücü geldi. biraz daha erken yiyip ayşegül çoruhlu'nun izinden gitme zamanı gelmiş. gece gece nereden karşıma çıkıp moralimi bozdu ki şimdi bu tanım. bazen sevmiyorum sözlük seni.

her şey kitaplıkta bulduğum ustam diyorum öldü öykü kitabını okumamla başladı. farklı türleri değiştire değiştire okumayı seviyorum. birkaç zamandır öykü okumamıştım. ilk öyküyü okudum heyecanla eşime sordum okuyup okumadığını ki kendisinin kitap zevkine çok güvenirim henüz okumamış, bibliyofil olduğu için almış sıraya koymuş, dedim sen de oku. ikinci öyküden sonra araştırdım makbule hoca'yı, tanıdım. ve kitap biteyazarken diyorum ki siz de okuyun. eğer henüz tanışmadıysanız eminim ki çok seveceksiniz. ve iyi ki o kitap bir şekilde tesadüf eseri kitaplığımızda karşıma çıkmış ki dili ve üslubu bu denli iyi bir yazarla tanıştım.

sevgili domestic bolca sevgiler sana...



bir mum yakacağım senin için, iyi ol diye.

(bkz: #3492898">#3492898)
canım cenk seni çok özledim! spontane sohbetlerimizi de. harika anılarım var sayende. yalnızca yayındakiler de değil üstelik. tanıdığım en zarif, en düşünceli insan olma kıstasını da hâlâ koruyorsun. ancak küçük bir düzeltme, sehven olduğunu düşünüyorum, bizim yayınımız 4 mayıs'ta idi. şöyle yapalım mı? 4 mayıs, pazar bir spontane. biraz hasret gidermece, biraz eğlence.
hem belki dinozor ile başlarız yayına, benim favori farem de değişti hem.

birkaç gün önce haberlere de sirayet eden ve teessüf ile karşılanan yazı. hanımefendi karşılık olarak bir gün tatil hakkımız değil mi, diye isyan etmiş ki çok haklı. naçizane tavsiyem ise ruh haline göre değil de az bir saat falan belirlese siesta, pennica gibi bir zaman dilimi falan koysa kendine de müşteri de en azından ne zaman geleceğini bilse. yoksa bunun dışında olumsuz eleştirilere katılmıyorum.

konuya gelecek olursak el insaf olasıca yazarımıza katılıyorum. çanakkale gevşekliği diye bir şey var ama sandığı kadar yaygın değil. "hadi, hadi, hadi..." diyen bir annenin evladı olarak şahsen tam altı yılda gelebildim belirli bir mertebeye. yavaş yemek, yavaş yürümek, okey masaya vurulacaksa ağırca yandakinin ıstakasını devirmek... bunlar hep zamanla öğrenilen şeyler. çünkü anın tadını çıkarmak gerek. acele ederken hep bir sonraki ana odaklanıyor insan. ve bir bakıyorsun ki bitmiş gitmiş hayat. şu hayatta hâlâ yaşarken kıymet bilmek lazım. haaa bu arada sayın hocam bir çanakkaleli olarak inandım ben size, başarabilirsiniz. kısmet belki de bir gün kordonda yavaş adımlar ile yürürken karşılaşırız.

bence insanı en çok deli eden kendi iç sesidir.
birkaç saattir kendimle boğuşuyorum. uzun zamandır azar yememiş bir insan olarak, kırka merdiven dayamışken bir teessüf bile fazla geldi yaptığım /yapmadığım bir işin karşılığında, moralim çok bozuldu. söylenenlerden çok kendime atfettiklerim ile sorumsuz imajı bırakmak asıl canımı sıkan.
her yerde insanların benimle ilgili fikirleri umrumda değil diye gezerken mesele onların fikri mi yoksa benim kendimle ilgili aman da şunu da şöyle yapsaydın deyişlerim mi daha ağır basıyor, ikilemdeyim. ama bir kere daha tecrübe ettim hayat. bir işi baştan savma yaparsan telafisi için çok daha fazla emek sağlaman gerekiyor. akıllı ol kadın! yut o boğazındaki yumruyu da.

şöyle bir phin filtre ile de çözebilirsiniz. yüz tl bile değil üstelik. viatnam'da, komboçya'da, taylan'da falan hep bu şekilde içiyorlarmış, satıcının yalancısıyım açıklamaya böyle yazmış. ben okulda kahvemi hızlıca hazırlamak istediğim için aldım, gayet de iş görüyor.
bir de yukarıdaki tanımdaki o afaki fiyata buradan kahve makinesi alacağınıza italya'ya uçup, alıp da gelsek çok daha uygun olur sanırım.
hatta sanmam daha dün bir tam otomatik espresso makinesini - delonghi - 155 euroya almış biri olarak eminim. *

hemen her film ya da kitap hakkında fikri olasıca yazarımız yukarıdaki tanımda film olan rimini'den bahsetmiş, ben onu yazmayacağım ama konusu açılmışken yaşlı amca-teyze yakınlaşması izlemek isteyenler için uygun bir film. izlenmeye değer demiş insan olun biraz,bence vakit kaybı. üçüncü bir kişi fikir beyan ederse çözeriz bu işi. yok mu arttıran?

şimdi gelelim tanımımın nihai amacı olan şehir olan rimini'ye. gittim, gezdim, gördüm hatta sevdim de.


ama türkiye'den kalkayım da gideyim de, aman nasıl da güzel bir yermiş diyeyim; diyorsanız yapmayın. haaa zaten italya'ya gidiyorum, gitmişken adriyatik kıyılarında azıcık da denize gireyim; fellini müzesine gideyim de bu adamın nasıl da çılgın kafasını göreyim derseniz işte o zaman çok güzel bir seçenek olur.




güzel insanlar tanıdım orada; güzel çocuk, emre matteo belki bir yerde karşına çıkar bu tanım. sana da sevgiler olsun.

sözlüğü açarsın ve okuduğun bir tanımla kahkaha atarsın. #3412765 günün tüm yorgunluğunu silen bir neşe oturur kalbine. domestic, ı like you. * *

canım sözlüktür. bu akşam farklı hayatları yaşayan ama bugün bir arada olduğum ve bir şekilde yolumun kesiştiği iki insanla çokça geçmişi andık. pandeminin acı verici günlerinde yoldaşımız oldun canım sözlük. yoldaşbenjaminfranklin, gomercan, bengaripsengüzeldünyaumutlu, cenkinarkabahçesi, god, miko, insanolunbiraz,nevermore, domestichıyar ve niceleri. pandeminin en zor günlerine neşe kattınız. sözlük iyi ki varsın.

bir kitap bu kadar mı güzel olur. ruhumu güzelleştiren canım adamın hediyesi diye plasebo mu diye düşünüyorum, yok gerçekten o kadar güzel. okuyun efendim.

ve kurtadam ile vampir birbirine aşık olunca...

bir yatak, bir kütüphane yeter..
bu kız seni görünce gülümser. ve sever...
tarihe not düşülsün. bir eskişehir yolunda.
çizgi filimler seyretsek hiçbir yere de gitmesek hiç kimseyi de görmesek...
evde sıkılsak da, yollara da düşsek de önemli olan nefesini yanında hissetmek olsa.
belli ki bir sır vardı onun sesinde ki beyaz elbisesi ile yanında.
ama en çok hayatın ikinci yarısında. tam olsun, modunda yaşarken yeni bir hayat yaşamaya. ve bu yolda biz olmanın sözü "bu kız"olsa...

#3181530
kaşığımız mı kırılsın şimdi, söz bir kere verilir. kıyafetime yepyenilerini ekledim zaten. hazır ol domestic, bir prensesle çıkacaksın. insanolan da bir kavalye bulur bir akşamlık diye düşünüyorum. *

yollardan sonra... *

@son singapur vapuru, chatgbt mi acaba diye düşündüren başlıktır.
bir de @insan olun biraz hakkında böyle düşünüyor insan. bunca kitap okunup, film izleniyorsa hayatsız bir adam olmalı. sevgili neyim bulamadıysa, demek ki. *

küçük kurbağanın onuncu yaş günü hediyesi olması gerekirken, iki yıl boyunca bilet varken uygun olamadığımızdan, biz uygunken iki yıldır şampiyonluğa koşan gs taraftarının desteği yüzünden koltuk bulamamaktan muzdarip olarak on ikinci yaşına ramak kala üçüncü sezonda gitmeyi başarabildiğimiz maç.
öyle maça dair yorum yazmaya falan gelmedim. çünkü takım tutmayan biri olarak yalnızca maruz kaldığım kadarını biliyorum ki oldukça ezikçe. bir de 'çocukluk aşkımsın' dövmeli bir adama aşık olmaktan sebep birkaç marş. ama bu tanım kişisel hatıralarıma not olsun. ve bu akşama dair hissiyatım şudur ki, üç kez gol diye bağırmayı planlıyorum. ofsaytlar dahildir, tv'de asla anlayamıyordum, belki sahada değişir.
come on boys, you can do this. *
edit: we are ready beyb.