ruyaymis yazar profili

özel mesajı atanın attığı mesaj da önemli bir unsur. mesela içerikle ilgili yazmış, ama okumamış, okuduğunu zerre anlamamış bir de açıklama bekliyor. hayırdır ben google mıyım? anlamadıysan anlamaya çalış, illa anlamıyorum diyorsan da zorlama o zaman. tek tek herkese açıklama yapacaksak hiç yazmayalım.

oğuz atay- tutunamayanlar
hakan günday- kinyas ve kayra
jack london- martin eden

"bütün dostlarımı selamlarım! hepsine uzun geceden sonra gelen tanın kızılllığını görmek nasip olsun! ben, her zamanki sabırsızlığımla önden gidiyorum.”
daha iyi bitebilecek bir intihar mektubu sanmıyorum ki ne yazılmış ne de yazılacak olsun. intihar mektubu bile edebi, muzip.

performans sanatının anadolu coğrafyasında asla anlaşılamaması.

avusturya-macaristan veliahtı= franz ferdinand

bu problemi yaşayanlara saygım sonsuz, lütfen üzerlerine alınmasınlar ama her aile problemli. çünkü ailedeki herkes birey, herkesin de birbirinden beklentisi farklı. böyle bir kümede problem olmaması imkansız. kişisel hak ve özgürlüklerin engellenmediği problemlerde biraz şovu yapılan durum. yha bnm ailevi problemlerim var da... kimin yok????

hiçbir şey.
hocam sormuştu yıllar önce, ona da aynı cevabı vermiştim. doğada örneği de var; bknz kaktüsler. sindirim sistemleri hayvanlara benzer, hareket edemedikleri için hayvan sınıfına girmezler. sindirim sistemleri hayvanlara benzediği için bitki sınıfına da girmezler. kaktüsler hiçbir şeydir, ben de kaktüsleri örnek alıp hiçbir şey olacağım.

bence değil.
arkadaşlar ben mezar taşı çalışıyorum. keşke hepsini detaylı gömselermiş hatta. sosyolojik ve antropolojik açıdan ölünün gömülme şekli, ölüm ritüeli sosyal bilimlere çok şey kazandırıyor. iyi ki gömmüşler, sağ olsunlar.

ursula k. le guin
en yakın arkadaşımı kaybetmişim gibi hissetmiştim, hâlâ da öyle.

napalım güzel kardeşim? cehalet butonu eklensin, belirli puana ulaşanları eleyelim mi? kendimize ütopya kurup, ülkeyi de öyle mi farz edelim? ifade özgürlüğünü ve realist bakış açısını savunuyorum. çıldırılsın istediklerin senin komşun, sınıf/ iş yeri arkadaşın, seninle aynı marketteler, aynı toplu taşımadalar, aynı vergi mükellefiler.

yüzyüzeyken konuşuruz'un cenaze evi şarkısında yer verdiği ülkü tamer şiiri.

kimseyi kırmak gibi olmasın ama ben hiç özgür olmadığımızı düşünüyorum. tüm hayat boyunca. çünkü hayatın olsa olsa %5'i bize ait, bizden ibaret. kalan %95 dış etkenler. yani nasıl diyeyim, büyükçene bir kafesteymişiz, kafeste biraz şu tarafa gidem deyip o tarafa gittiğimizde kendimizi özgür zannediyoruz. ama o tarafa gitmeye gerçekten biz mi karar verdik yoksa dış etkenler vesilesiyle o tarafa gitmemiz gerektiğine mi inandık tartışması başlarsa benim için bitmez.
çok eskiden bir yerde okuduğum bir yazı vardı; doğduğum aile, toplum, yönetim şekli benim seçimim değil diye başlayıp, hayatı rüzgarda uçuşan bir yaprak olmaya benzetiyordu. uçuşturan rüzgar olduğu için yaprak da özgür olamıyordu. tamamını hatırlasam daha iyi olurdu tabi ama maalesef mümkün olamadı.

rivayete göre kaybolan nesneyi bulmak adına yardım için pazarlığa oturulan kişi.

ethem dede, ethem dede
gömleği keten dede
kaybolanşeyi bulursan
kırk göbek atam dede

diye tekerlemeyi söyleyerek kırk göbek atıyormuşsunuz, kaybolanşeyi bulunca da kırk göbek daha atıyormuşsunuz. 10 yıldan fazladır kullanmadığım bir eşyam kayboldu, tüm aramalarım da sonuç vermedi. evde olduğu konusunda hem fikiriz. eşya öyle bir aklıma düştü ki resmen aşeriyorum, uykularım kaçıyor, sürekli ağlamaklıyım. son çare araştırmalarım ethem dedeye ulaştırdı. youtubedan göbek nasıl atılır öğrenir öğrenmez uygulayacağım. internette 3 göbek atma da var ama 3 bana az geldi. 3 göbek atma uğruna bulur mu, sanmam. 40 daha garanti, büyük bir emek var sonuçta, yazık o kadar uğraştı, diyerek bulabilir diye düşündüm. daha önce ethem dededen yardım görmüş kişiler de ritüeli paylaşabilirler, ben de denedikten sonra olumlu ya da olumsuz güncellerim ve tüm kayıp eşyaların bulunmasını dilerim.
edit: kaybolanşeyimi çöpe attığımızı hatırladık. ethem dede'nin eli şehir çöplüğüne ulaşamıyormuş.

insanlar kendi çevrelerinden yola çıkarak tüm topluma genelleyebileceklerini sanmak gibi devasa bir hataya düşüyorlar. eğer üreten bir kadınsanız, arkanızda iz bırakıyorsanız, evraksal ve iletişimsel olarak eşinizin soyadını aldığınızda ömür boyu sorun yaşarsınız. babanızdan milyarlar kalmadıysa, diye başlanarak eş soyadı almak dayatılmış, bu üzdü. sizinle sadece ve sadece paranız için evleniliyorsa adınıza üzüldüm. bir erkeğin doğduğundan ölene kadar soyadı aynıyken, hiç değiştirmesi gerekmemişken bu konuda çok bilirmiş gibi ahkam kesmesi de komik. regl, gebelik, doğum hiç yaşamasanız da çekinmeyin lütfen bu konularda da fikrinizi beyan edin.
bence herkes kendi soyadını kendi seçsin. evlenince de ortak soyadı seçsinler. olmadı kadın da erkek de 2 soyadlı olsun, karşılıklı alınsın.

bence hepsi.
bebek görmeye gidilmesi-mevlüdü= küçücük bebeği kalabalığa yerleştiriyorsunuz ve herkes dokunup öpüyor, lohusa annenin hizmet etmesi bekleniyor.
diş buğdayı= evladı günlerdir diş çıkarmaya çalışıyor diye uykusuz gezen anneden misafir ağırlaması bekleniyor, niye? bebeğin dişi çıktı. dökülecek onlar farkında mısınız? daha azı diş çıkaracak o bebe.
sünnet= erkek çocuklarına çok büyük travmalar yaşattığını düşündüğüm gelenek. bu kararın çocuğun yetişkinliğinde kendine bırakılması da çok travmatik etki yaratır şu an için. ama illa çocuğun bilinçlenmesi ve düğün yapılması aşşırı mantıksız. bebeyken yaptır geç işte. yok illa yapacağız dersen de kız çocuklarına regl düğünü haktır.
isteme-nişan-kına-düğün= iki insan hayatını birleştirecek diye niye şov yapmaları isteniyor. ekstrem bir durum da değil üstelik 18 yaşını doldurunca isteyen herkes yapabiliyor. isteme o kadar çirkin ki en sinirlendiğim o. beni de istediler, o zaman da sinirlendim. sonra bir arkadaşımı istediler. babası kabul etmemiş. "şimdi siz geleneksel olarak kızınızı istiyoruz diyorsunuz ama o benim kızım nasıl verdim diyeyim ben, evlat verilir mi, evlenmelerinde benim için sakınca yok ama verdim gitti, diyemem" demiş. hayran kaldım babasına. işte böyle böyle değişecek herhalde kullanılan kelimeler de. annem verdim demişti mesela geleneksel olarak, erkek tarafı evden giderken "bekleyin montumu alıp geleyim" demiştim, ee verdi sonuçta. evde kalmam çok anlamsız olurdu. nişan için salon tutulması abiye vs. de çok mantıksız alt tarafı yüzük ya. bu kadar tantana niye. yok dıdısının dıdısı gelecekmiş. gelmesin, ben hatırlamam zaten. kına apayrı bir çirkinlik. bu geleneğin özünde kurban etme yatıyor, ben bunu özsaygımı bir kenara bırakıp kendime yapamam kimse kusura bakmasın. düğüne yorum yapmak bile istemiyorum elalem oynayacak eğlenecek diye niye ben kendimi heba edeyim?
cenaze= en en sinirlendiğim bu. birini kaybetmenin acısını bile yaşatmıyor gelenekler. sindirmene izin de vermiyorlar. kaybı yaşayan, uzaktan etkilenen insanlara hizmet ediyor. bu gelenek ve uygulamakta ısrarcı olanlar iyi bir dayağı hak ediyor bence, bir daha yapamasınlar diye.

genel olarak geleneklere bakarsanız da çoğu kadınlar üzerine inşa edilmiş. geleneklerin eril olması yaratanlar hakkında da ipucu.

çocuğun gelişimi konusunda yorum yapabilecek kadar bilgim yok ancak çocuklara yapılan her türlü dayatmanın istismar olduğunu düşünüyorum. sen çocuğa her şeyi ver, hepsinin tadını bilsin, yararlarını, zararlarını bilsin, aklı erince "etiksel ve ahlaksal açıdan uygun bulmadığım için bunu yapmak istemiyorum" dediğinde de yine elinden gelen desteği esirgemezsin. 4 yıldır vegan oldukları söylenmiş, çocuk 7 yaşında olsaydı vegan olmaya ikna edebilirler miydi emin değilim. ayrıca hipokrat yemini etmiş insanların kendi evlatlarını farkında olmadan istismar etmeleri, diğer insanlara farkında olmadan neler yapabileceklerini uzun uzun düşündürüyor. 7 aylık dişi olmayan bebeğe tavuk but yedireni görünce de dehşete düşmüştüm. eğitimle alakasız olarak anadolu insanı bebeğe nasıl davranacağını pek çözememiş kanımca.

belki de psikologlar hiç tedavi edemiyordur arkadaşlar bir de bu açıdan mı baksak?

kişi başı 3000 lira düşse hanımefendilere hak vermeye çalışacağım ama günümüz şartlarında yiyip içip eğlenip kişi başı 400den ucuza getirmek baya iyi olay ödenmeyecek hesap değil.

15 sene önce 5-10 kuruşa bir şeyler satın alınabiliyordu, en küçük birimli paranın bile alım gücü vardı. 15 yıl önce ailem buzdolabı+ocak+fırın+bulaşık ve çamaşır makinesini aynı anda alabilmişlerdi. 15 yıl sonra 5-10 hatta 25 kuruş büyük firmaların paraüstü vermeyerek kâra geçmesinden başka bir işe yaramadığı gibi 1 lira da cüzdanda ağırlıktan başka bir işe yaramıyor ne yazıkki. aynı anda tüm beyaz eşyayı alabilmek ise hayalden öteye geçemiyor.

orta doğudaki dini ve toplumsal baskı sebebiyle uygulamaya sokulmuş olan seanstır kanımca. avrupa kanalında da dini baskı altında yetişen bireylerde "şeytan çıkarma seansı" olarak görülmektedir.