bir kişinin özgürlüğünün başlayıp bittiği yer

bir başkası senin özgürlük alanına girdiğinde senin özgürlüğün baslar. bir başkasının özgürlüğü başladığında senin özgürlüğün biter. örn ; küfretmek isteyen yazarın özgürlüğü ,küfür okumak istemeyen benim özgürlüğümün başladığı noktada biter.

ah neredee vah neredeeee nerde unuttum kalbimi acaba?
kendi yaşam alanın insanlardan uzaktatsa ve tek isen bitmeyebilir.

kendini "protagonist", başkalarını da "npc" olarak gören kişilerle işi olmamalı kişinin. bir de, "herkes her şeyin en iyisine layık," lafını bi tarafından anlayan insanlara, başkalarının bir mobilya olmadığının hatırlatılması gerekir.

normal sözlük sınırlarında biter şeklinde cevaplanabilecek sorunsal. burası seks değil, herkes haddini bilsin.

ozgurluk diye bisey mi var?

kimseyi kırmak gibi olmasın ama ben hiç özgür olmadığımızı düşünüyorum. tüm hayat boyunca. çünkü hayatın olsa olsa %5'i bize ait, bizden ibaret. kalan %95 dış etkenler. yani nasıl diyeyim, büyükçene bir kafesteymişiz, kafeste biraz şu tarafa gidem deyip o tarafa gittiğimizde kendimizi özgür zannediyoruz. ama o tarafa gitmeye gerçekten biz mi karar verdik yoksa dış etkenler vesilesiyle o tarafa gitmemiz gerektiğine mi inandık tartışması başlarsa benim için bitmez.
çok eskiden bir yerde okuduğum bir yazı vardı; doğduğum aile, toplum, yönetim şekli benim seçimim değil diye başlayıp, hayatı rüzgarda uçuşan bir yaprak olmaya benzetiyordu. uçuşturan rüzgar olduğu için yaprak da özgür olamıyordu. tamamını hatırlasam daha iyi olurdu tabi ama maalesef mümkün olamadı.

tamamen bir özgürlük mümkün değil.

boşanınca başlar, evlenince tekrar biter. *

günümüz dünyasında özgürlük, çok da mümkün değildir.

hayatınızın iplerini elinize aldığınızda başlar, ipleri birşey uğruna verdiginiz zaman biter. bireysel olun. önce kendinizi düşünürseniz özgür olabilirsiniz.

üniversiteye gidip virüs sebebiyle 2 sene evden uzaktan eğitime devam etmek

anlaşamayan çiftlerin zorladığı evlilikler