ölüyü gömme geleneğinin saçma olması

ölü ms 1000 yılında öldü. elli yıl oğlu torunu vs. ziyaret etti. peki sonraki bin yıl? neden orda binlerce yıl ikamet etmek gerekli. yakın gitsin.

ne yapalım yani gömmeyelim de yiyelim mi allah allah ya.

herkesin ölüsünü gömmediğinden habersiz olduğunu düşündüğüm yazar beyanı.

ölüyü gömme geleneği rivayetlere göre habil ile kabil'den beri var söylenen başka rivayetlere göre 3 binli yıllara kadar devam etmiş, daha sonra isteyen bu geleneği devam ettirmiştir. hesabına gelen devam ettirmiş, hesabına gelmeyen yakıp küllerini kutsal nehre atmayı seçmiş. bu konuda dahi herkes istediğini yapmış. tabii, onlardan sonrakilerde de ya "beni yakmayın" ya da "beni gömmeyin" diyenler olmuştur elbet. siz de bunu diyenlerdenseniz; ölünce yakılmanızı vasiyet edin. ya da isteğiniz neyse.

topraktan geldik toprağa gideceğiz.

ergenliğin bittiğinde sen de anlayacaksın ne demek istediğimi.

her şey aslına rücû eder. yani her şey aslına döner. yansan da yakılsan da, mumyalanıp yüksek binalarda muhafaza edilsen de, parça pinçik edilip her zerreni kurda kuşa verseler de dolaylı yoldan toprağa döneceksin. kaçış yok. bu, işin aşkın boyutu. gelelim somut yanına. akıl, kokanı -yani kokacak olanı- gömmek fikrini önceler. yani insan aklı ölüyü gömme fikrine daha yatkındır. saçma değil, elzemdir.

kimisini ölmeden gömüyoruz, kalbimize.

ölü bedenimin bir fayda sağlayacağı her yola razıyım açıkçası. toprağa gömülmüşsem bedenime tıkanmış yoğun enerji, binbir türlü canlının işini görerek doğanın dengesine katkı sağlar. açık alanda kargalar tarafından yenilmeye bile razıyım.*

tanım: ölen her insanın yakılarak yok edilmesi durumunda doğanın dengesinin ne denli hasara uğrayacağını kestiremeyen şahısların fikri.

(bkz: neil degrasse tyson)'ın bir konuşmasından hatırladığım kadarıyla, bilirsiniz enerji yoktan var olmaz ve asla yok olmaz. sadece form değiştirir. ölü bedendeki enerjiyi tekrar sisteme kazandırabilmenin en verimli yolu gömüp çözünmesini sağlamaktır. eğer yakılırsa ısı ve ışık olarak verimsiz bir dönüşüme uğrar. yani ölü bedeni yakmak yapılacak en saçma şeydir.

bedenim topraktaki bütün canlılara feda olsun, öldüğümde bile doğaya bir faydam olsun.

cesetler gömülmezse hem vahşi hayvanları çeker hem hastalık saçar hem de yakınları için katlanılmaz bir görüntü oluşturur. cesedi gömme işinin gelenek hatta daha da ileri giderek dini bir ritüel haline gelmesi çok normal. bazı kültürler yakıyor, vikingler gibi toplumlar da teknede suya bıraktıktan sonra ateşe veriyor olsa da gömmek çok yaygın. denize kıyısı olan yerleşimlerde cesedi açık suların dibine yollamak da mantıklı bir seçenek. ne isteniyor anlamadım insanlar yesin mi cesedi?

(bkz: ölüyü yakmanın doğa için israf olması)

bedenimdeki tek bir zerre bile doğaya minik bir fayda sağlayacaksa ister gömün ister denize atın.

kimilerinin söylediği gibi topraktan gelmedik, bu topraktan geldik muhabbeti sadece bir inanıştan ibarettir. ayrıca herkesin ölüsü için yapacağı ritüele de karışmasak, insanların ölüsüne kadar karışır olduk.

bence ölüyü ‘’imha ‘’ etmek çok mantıklı bir durum.

neden?

vücut tamamen yaşam fonksiyonunu durdurduğunda, vücut zamanla bozulmaya başlar ve hiç görme şansına sahip olmamış olsamda , bu bozulmanın ne durumda bir bozulma olacağını tahmin edebiliyorum.vücudun bozulmaması için, belirli bir soğuklukta sürekli tutulması gerekir. hepimiz sevdiklerimiz için özel bir morg kuramayacağımıza göre ölüleri gömüyoruz. böylelikle bozulma toprak altında gerçekleşiyor.


hristiyanlarda gömebiliyorlar ya da yakadabiliyorlar ama aşağı yukarı her dinde ölüyü bir şekilde imha etme durumu mevcut.


evet fikir duygusal olarak kötü hissettiriyor ama sağlık açısından da başka bir yol yok.bakınız en yakın örnek müslümanlıkta.ölüm gerçekleştiğinde, ölüyü fazla bekletmeden hemen gömme işlemi gerçekleştirilir.eğer başka durumlar mevcutsa, vefat eden kişinin bedeni bir kaç gün bekletilebiliniyor ama vücut deforme olmadan vücuda gerekli işlemi yapmaya gayret ediyorlar.


kısacası anlatırken garip hissetsem de , gerekli olduğunu düşündüğüm bir durum.yaşamayan bir vücut açıkta kalırsa, geleceği hal psikoloji dahi bozabilir.

topraktan geldim, toprağa gideceğim.
şeytancılık da içinde bulunmak üzere hiçbir tapınma ya da din buyruğu saçma değildir.

bu bir inanış meselesidir. insanların inancını sorgulamayı bırakmamız, insani gelişim açısından şart bence. kendi bedeninden sorumlusun, eğer gömülmek istemiyorsan vasiyetini ona göre düzenlersin biter gider. pek çok inanç sisteminde, ölümden sonraki yaşama ve tekrar dirileceğimize inanılır. bu da kişinin kemiklerinden olacaktır. eski türkler ölüyü bekletip eti kemiğinden ayrıldığında gömermiş. bizler de hala mezara su dökeriz. sadece sü kelimesinden bile burada kemikle ilgili inanışlarla ilgili destan yazarım ama konudan ayrılmış olurum. her neyse, inançtır. isteyen istediği biçimde yaşar ve ölür.

isteyen istediği sekilde defin edilebilir tamamen inanç meselesi bunda sorun yok. yeter ki dünyanın eksenini bozmayın

cenaze fabrikaları açılsın, ölü bedenler kedi maması yapılsın. sindirim süreci tamamlandığında yine toprağa gideceğiz nasılsa.

çok mantıklı olmasına gerek yok fikrimin, yakmaktan daha mantıklı olsa yeter.

aynen ya bence de saçma . ağaca asalım, olmadı uzaya fırlatırız. en kötü odasında çürür. ışte gelenek ya bırakamıyoruz ne yapalım.

ölmek daha saçma.

uzaya gönderme olayı mantıklı ve olması gerekendir, en azından şu yüzyılda şart.