sercecik yazar profili

adem ile havva metaforunun cyberpunk versiyonu olan film. nitekim sonunda hepsi elmayı değil ayvayı yemiştir. *

bazen ruh eşin eser miktarda bir zaman kayması ile senden yaklaşık iki yüz yıl sonrasında bir yerlerde yaşar ve dünya gözüyle birbirinizin olamazsınız işte. *

bir de planı varsa şimdi siz düşünün, ben bu level'ı atlama yolunu buldum arkadaşlar. kısa bir mesaj bırakıyorum aşağıya, görüldü yemem inş.

tanrım merhaba stop. yardımın gerekiyor, türkiye'deyim stop. şimdiden teşekkür ederim stop.

dilin sosyo-politik konumundan bağımsız olarak ana dilde eğitim haktır. dil edinimi ile ilgili bilgi sahibi olan kimse aksini iddia etmez.

ülkemizde anadilde eğitim konusu tartışıldığında başı kürtçe çekmekte. yaklaşık 13-20 milyon insanın mensup olduğu bir etnik kimliğin anadilini "azınlık" olarak tanımlamak en amiyane tabirle ahmaklık, en münasip tabirle ise o dilin sosyo-politik gücünü küçümsemektir, başka bir dilin altında görmektir. kürtçe'nin stabilize edilememesinin, farklı bölgelerde farklı konuşulmasının sebebi eğitim eksikliğidir zira genellikle oral kültürle aktarılıp öğrenilen bir dildir.

bu bağlamda anadilde eğitim almak demek en rahat hissettiğin dilde kendini etkili olarak ifade edebilme şansının olması demektir. kaldı ki anadildeki yetkinlik ve farkındalık ikinci dil edinimini kolaylaştırır. bu sebepledir ki:

- anadilde eğitim almak demek türkçe derslerinin seçmeli olması demek değildir.

- anadilde eğitim almak "bozuk" olarak tabir edilen türkçe telaffuzunun daha da kötüleşmesine sebep olmaz.

- anadilde eğitim almak türkçe'nin asimile olacağı anlamına gelmez.

tam yerine rast gelmişken sırrı süreyya önder'in anadilde eğitim hakkını savunmak için latince şiir okuduğu meclis konuşmasını ekte bırakıyor, esenlikler diliyorum.

tıktık

dibbok: yukarıda sayın yazar anadilde eğitim olsa türkçe ingilizce gibi ilkokulda ikişer saat verilir, bu da yetmez demiş. lütfen yabancı dil ile ikinci dil ayrımına varalım. ingilizce ülkemizde yabancı dil olarak öğretiliyor, yani sokakta pek bir karşılığı yok. türkçe bu insanların ikinci dili yabancı dili değil, kaldı ki ülkenin resmi dili. sonuç olarak ingilizce gibi haftada ikişer saat verilmesi mümkün değil. dil dejenerasyonu anadil öğretiliyor diye olmaz bu kadar korkmayalım. tam tersi öğretilmediği zaman kişi hem ikinci dilde hem de sonradan öğreneceği yabancı dillerde zorluk yaşar. neyi niçin kullandığını, hangi gramer hatasını niye yaptığını bilinçli olarak algılayamaz çünkü.

aşırı iyi başlık. *

yani benim gözümde daha dramatik bir sahne canlandı aslında. o kadar kayıtsızsın ki iskender yerken ekrana boş boş bakıyorsun. hani zaten başına gelen gelmiş; ülke ekonomisiydi, dolar kaç olmuştu, sinirdi, stresti, bu iskender son olsundu uzun bir süre dışarıdan yemek yiyemeyeceksindi derken libido da kalmamış. açacağın haber ya da reality şovlar dayak yiyen, intihar eden, tecavüze uğrayan, sinir krizi geçirip ailesini öldüren insanlarla dolu. bunun sana sunuluş dili ve şekli de zaten içerdiği şiddet pornografisi sebebiyle çok da farklı değil. bari onu izleyeceğime bunu izlerim demişsin falan ne bileyim içim burkuldu bi.

üzücüdür. sonunda gerçekten de yapmış demek ki. fakat adamın intihar davranışını kadının aldatması ile bağdaştırıp kadına beddua etmek ne kadar mantıklı? adam için aldatılmak da mesele değil, kadın dönüp gelse olay bitiyor onun için. gururuna yedirememe durumu yok ki. kadın artık ben seninle olmayacağım dediğinde ipler kopuyor. aldatma olmasaydı, kadın yine ayrılmak isteseydi ne olacaktı o zaman? yine adamı intihara sürükleyen insan olarak mı lanse edilecekti? düşünün sevginizin bittiği birisi var, artık görüşmek istemiyorsunuz. fakat partnerinizin uç davranışları var, duygudurumu stabil değil. beni bırakırsan kendimi öldürürüm diyor. bu durumda üzülüp ayrılmamanız mı gerekiyor gerçekten? yoksa kendi hayatınızı bir şekilde yoluna koymanız mı gerekiyor?

sonuç olarak o kadın bu şekilde linç edildiği zaman toplum nezdinde bastırılmış bir öfke mastürbasyonunun rahatlama kanalından başka bir şey olmuyor. kusup rahatlayacaksanız kusun. bunun da ne kadar etik ve ahlaklı olduğunu bir düşünün derim ama.

şu küllük. takriben ne zaman benim olur acaba? keşke benim olsa ehe.

olmayan insandır. bu konuda artık mutabık olmak güzel de egonun öcü olarak algılanması büyük sıkıntı. düşünsene egon olmasaydı süperegon seni kontrol ve eleştiri manyağı yapabilirken id'in seni şımarık bir çocuğa dönüştürebilirdi. egon bu ikisini dengede tutup gerekli tepkileri vermeni sağlar. bu süreçte de zedelenmemek için türlü savunma mekanizmaları geliştirebilir ama bu onu "aşılması" gereken bir olgu yapamaz zaten kelime kökeni olarak "ben" demektir.

fakat tam olarak nerede ve ne zaman egomuzu yadsımaya başladık?

öz sevgi ve öz saygının bencillikle alakası olmadığı farkındalığına sahipken nasıl aynı zamanda egomuza düşman olabiliyoruz?

yoksa egosuyla barışık insanı kendisine aşık narsist insanla karıştırma gibi toplumsal bir gaflete mi düştük?

kafamda deli sorular.

dinlerin alt kümelerinden biri olan semavi dinler için kullanılabilecek bir benzetme. şimdi tüm dini inanışlar ortadoğu kökenlidir dersek ayıp olur dünyanın geri kalanına kardeşim.

tabusu olmayan insandır.

kutsal olan şey aynı zamanda muhafazakârdır; sorgulamaya, karşı görüşlere ve değişime kapalıdır. bu nedenle belli bir topluluk tarafından koşulsuz şartsız kabul edildiği zaman o topluluk için uhu görevini görür. özellikle orta çağdan başlayarak komün insan gücüne olan ihtiyaçtan ötürü pohpohlanan kutsal değerler günümüzün bireyci ve hümanist ideolojisine pek de uymuyor. bu sebeple kutsalı olan insanları / toplumları hor görmek "medeni olmaktan" ziyade bu çağın ideolojilerinin etkisinde yaşamakla ilgili bence. bizim gözlerin göremeyeceği yüzyıllarda da şimdiki popüler olan görüşler eleştirel bir söylem analizi sonunda banal bulunacak muhtemelen.

şey bu uzaktan eğitimle mezun olmuş psikologla seansı on liraya görüşme yapıyorumdur. *

tanım: plesebo yutturmaya çalışan depresif psikolog söyleminden öteye gitmeyen.

"ama ben seni görmüyorum" denilerek kontra atak yapılabilir. alternatif olarak "ya benim arkadaşa ihtiyacım olsa senle mi uğraşırım buna inanabiliyor musun gerçekten" diye çirkinleşilebilir. hak edene hakkını vereceksin yani.

şu ahir ömrümde hem arkadaş olarak gördüm hem görüldüm. ikisi de çok kalleşçe. çünkü hep bir istemem yan cebime muhabbeti, hep bir "haberim yokmuş gibi çek" tripleri. net olmak gibisi yokmuş. önce bir soğukmuş da girince alışıyormuşsun.

üç buçuk yıl önce tek bir uzak akraba, bırak arkadaşı ortak arkadaş bile olmayan bir şehre taşınarak gerçekleştirdiğim eylem. sonra ne mi oldu? şimdi yeni dertlerim, yeni insanlar, sahiplenilmiş yeni mekanlar var artık. insan olarak adaptasyon hızımız göz yaşartıcı.

muhattap olduğum insanlara zaman zaman tırrrek diye bağırabilmek.

tabii ki (bkz: baby shark)

adım sercecik. yaşım 10. dayak yemeyi severim.

kafa radyom iftiharla sunar.

yeni enflasyon ve zamlar yüzünden artık beş lira istenen tırrek kişisidir.

asla hissemediğim.

ben şahsen iki haneli iq ile yaşıyorum. bundan da zerre gocunmuyorum. her girdiğim ortamda beleş iq testi çözüp bak yine iki haneli çıktı ben zaten biliyordum abi diyorum. nitekim beni de bu günlere getiren bir öykü var. *

sapık olmakla cinsel anlamda çekici olmak arasında sizi ipe götürüp ipten alabilecek bir ustalık sanatıdır.

gerçekten kimse taktiği bilmiyor mu? yazık.

"aşkım yanlış anlama da annem seni merak ediyor anlık (tercihen üstsüz) atar mısın?" sorusuna kayıtsız kalacak bir genç kız tanımıyorum.

dibbok: hadi eşref saatindeyim iyisiniz. bu taktiğe yanıt vermeyen partnerinizde ölümcül bir silah olan çurablarını çıkra kozunuzu kullanın. ne diyorsun be salak derse de espriye vurursunuz. her türlü win-win. *

thought that l'd feel better
but now l got a bellyache.