egosuz insan

yoktur. ancak egosunu belli etmeyen insan vardır en egosuz insanın bile kendi içinde ben bunlar gibi egolu değilim egosu vardır.

olmayan insandır. bu konuda artık mutabık olmak güzel de egonun öcü olarak algılanması büyük sıkıntı. düşünsene egon olmasaydı süperegon seni kontrol ve eleştiri manyağı yapabilirken id'in seni şımarık bir çocuğa dönüştürebilirdi. egon bu ikisini dengede tutup gerekli tepkileri vermeni sağlar. bu süreçte de zedelenmemek için türlü savunma mekanizmaları geliştirebilir ama bu onu "aşılması" gereken bir olgu yapamaz zaten kelime kökeni olarak "ben" demektir.

fakat tam olarak nerede ve ne zaman egomuzu yadsımaya başladık?

öz sevgi ve öz saygının bencillikle alakası olmadığı farkındalığına sahipken nasıl aynı zamanda egomuza düşman olabiliyoruz?

yoksa egosuyla barışık insanı kendisine aşık narsist insanla karıştırma gibi toplumsal bir gaflete mi düştük?

kafamda deli sorular.

merhaba arkadaşlar kanalıma hoş geldiniz

egzozsuz okudum. söyleyeceğim bu kadar.