sherlockholmes - en çok favorilenen tanımları (1. sayfa)

raskolnikovun tüm sancılarını, sanrılarını hissettiren bir kitap. klasikler bazı insanlar tarafından çok yüceltilip bazı insanlar tarafından overrated veya sıkıcı bulunsalar da bence bu kitapların klasik olmasının bir sebebi var. sadece zamansızlığı, insanı çok iyi anlatmış olmaları değil; sevseniz de sevmeseniz de kitabın size bir başka ülkenin bir başka zaman dilimine zaman yolculuğu yapmakla bırakmayıp sizi eğitmesi, psikolojik analizlerle karakterlerin hissettiklerini size hissettirmesi bence. daha önce adam öldürmedim ama raskolnikovun cinayetten sonraki her evresini onunla beraber yaşadım. o dönem rusyasında insanlara, kadına, fakir ve zengin arasındaki farka nasıl bakıldığına ilk elden tanıklık etmiş oldum sanki. klasikler belli bir yaşa gelmeden özümsenebilecek kitaplar değil ve okumaya doğru kitaplarla başlamak lazım.

suç ve ceza herkes için en iyi başlangıç olur mu bilmiyorum ama her okurun hayatının bir döneminde okuyacağı bir kitap olduğundan, sonraya bırakmayıp okunması gereken bir kitap.

beğendiğim bir kitap oldu ama bayıldım diyemeyeceğim. olayın kirke'nin yalnızlığı olduğunu anlıyorum elbette ama her zaman potansiyelini harcamayıp müthiş bir çıkış yapmasını bekledim, bunu yapacak cesareti vardı ve bunu defalarca kanıtladı, tanrılara kafa tuttu, ama adasından izin verilmedikçe çıkmadı. kitabın sonundaysa beklentimi yerine getirdi ama ben başından beri bunu yapmasını beklediğimden ve sürekli yapılmamasından dolayı yeterince tatmin olamadım sanırım. yine de karakteri çok sevdim. ne de olsa hepimizin açığa çıkarmaya cesaret edemediği potansiyelleri var.

bir erkeğin, bir kadının iç dünyasına böylesine güzel dokunabildiği nadide kitaplardan, koskoca reşat nuri güntekin ne de olsa. ferideye aşık oldum, kamran'dansa hep nefret ettim. feridenin muniseyi sahiplenmesi her zaman en etkilendiğim şeylerden biri olmuştur. bir kadının o zamanlarda kendi başının çaresine bakabilecek, bir çocuğu evlat edinip o dönemin şartlarında babasız büyütebilecek, söylenen her şeye göğüs gerebilecek kadar güçlü olması günümüzde bile zorken feridenin gücü ve azmi, hiçbir şeyin onu yıkmaması onu idolüm yapmıştı. o yüzden kamranla beraber olmasını hiç istemedim.

daha sonra jane eyre okuduğumda birçok benzerlik bulduğum bir kitaptı ama çalıkuşunun yeri her zaman başka. feride, jane eyre ve elizabeth bennet sanırım hayatımın sonuna kadar örnek alacağım kadınlar.

belki çoğu kişinin okuduğu ilk klasik. benim de öyle. içindeki her eleştiri, anekdot, her olay hayatın başka bir penceresine açılıyor. jean valjeanın, sırasıyla toplumun her kesiminden bir kimliğe bürünerek bize o insanların durumunu gösterdiği, hangi sınıftan olursa olsun o aynı yaralı insan, yeğenleri için ekmek çalan o insan olarak ruhlarımıza dokunmasıyla en sevdiğim karakterlerden biri.