similigonzales yazar profili

kitap incelemelerinde kendimi eksik hissettiğim için katılmak istediğim kulüptür. ama nasıl olacağını bilmiyorum.

çocukluk yıllarımda oturduğumuz ilçenin halk kütüphanesine sıklıkla giderdim. eski bir köşkü kütüphaneye çevirmişlerdi. etraftaki rum evlerinden de olacak sanıyorum bana hep kütüphaneler tarih kokan yerler gibi gelir. hafif yağlı boya, biraz kitap kokusu. mis. dışarıdaki uzun uzun ağaçların dallarına konmuş kuşların sesleri eşliğinde dönem ödevi araştırması yapardım. biraz da yağmur yağmış; toprak kokusu sarmış içeriyi. bundan mütevellit kütüphane denildiğinde içim hep bi hoş olur.

“dili tatlı olanın kardeşi çok olur.”

bir yere kadar güzeldir. özlem giderirsin, ana baba yemeği yersin, kahvaltı sofralarından sonra uzun uzun sohbet edersin, evdeki yenilikleri farkedersin falan filan. ama bizim cicim günlerimiz maksimum beş gün sürer. dışarı çıkmalar, nereye gidiyorsunlar, saat kaç oldular, onu oraya koymalar, yine nereye gidiyorsunlar hatta bir daha yine nereye gidiyorsunlar... ördüğüm örgüye, salatalıkları doğrama şeklime, pişirdiğim yumurtaya, dinlediğim müziğe, kolumun hareketine bile bir sürü şey söylenir oldu. önceden de böyle miydi yıllardır uzakta olduğum için mi bana batar oldu bilemiyorum. velhasıl kelam herkesin düzeni var; çocuklar ailesinin düzenini kabul etse bile aileler çocuklarını hala kendi kuralları çerçevesinde yaşatmaya zorluyorlar.

çocukluğumda babama sürekli aldığım sigaradır. uzun tekel 2000. kırmızılı beyazlı bir ambalajı vardı yanılmıyorsam. para üstüyle de bakkaldan garip garip yiyecek şeyler alırdım.

kendisi babamdır. harika yemekler yapar. benim de yol arkadaşım olacak kişiden beklediğim bir özelliktir.

dökülmese daha iyi olur tabii ama bunlar yaşanmışlığın nişanesidir benim için.

niye açıldığına anlam veremediğim başlıktır. neden bir alternatif arıyoruz. ayıp mı kanamak. artık şunları bi aşabilsek ne harika olacak. halalar gelmesin artık, küçük ana vatanlar kan ağlamasın. kanıyoruz bu kadar. regl de adet de mens de alternatifi bunlar olabilir ancak.

telefonla yüksek sesle ve uzun süreki konuşmamak en sevdiğimdir.
bir de mümkünse bacakları kapatarak oturalım.

yukarıdaki üzüldüğüm bir tanımdır. kıdemlisi olarak bana sormamış.. yani russiandoll hangi hekimdi de aramaya korktun merak ettim doğrusu.

tedavisi doğum olsa bile postpartum dönemde de görülür. halk arasında gebelik zehirlenmesi diye bilinir. yüksek kan basıncı, idrarda protein, gode bırakan ödem belirgin emarelerindendir. pre-eklampsi, eklampsi ve hellp şeklinde devam eder. tıbbi terminolojiden bihaber arkadaşlarımın eklemsi yazmasıyla da çıldırdığım bir kelimedir.

off çocukluğumun oyuncağıdır. benimki pembe simliydi ve kalındı. bundan olacak ki senelerce oynadım. asıl ama çocuk oyuncağı değildir. kolda, bacakta, bıyuna ve belde çevrilir. çok zevklidir. olsa da bi çevirsektir.

çok sevdiğim bir arkadaşıma hediye etmek isteğimden ötürü kendisini edindim. okuduktan sonra genç türkiyeli yazarlara uzun zamandır haksızlık ettiğimi farkettim. barış bıçakcı-bizim büyük çaresizliğimiz. filmi de varmış efendim lakin izlemedim bilmiyorum.

nohut oda-melisa kesmez. elim gidip gidip de bir türlü almadığım bir kitaptı. ne yazık, okuduktan sonra keşke daha önce alsaymışım dedim. kalemi harika, tasvirleri fevkalade. iletişim baskısı mevcut bende ama keşke sel baskısını da bulabilsem.

kendisi eski bir kelime olup en sevdiklerimdendir. teşekkür etme, minnet duyma hatta bunların daha çoğu anlamına gelir.

çoğu sivaslının kullandığı bir kelimedir. ekseriyetle şoyandan ağrı şeklinde kullanılır. öyle kanıksamışım ki burada okuduğumda aslında duyarken hiç kelimeyi düşünmeden beynime kodladığımı farkettim.

sevgili lohusamız daha 1 gün olmadan kendisine konstipasyon(kabızlık) tanısı koyar, bizlere iletir, biz de doktorumuza danışıp duphalac 3x1 başlarız. hasta gaitasını yapar. sonuç; hasta mutlu, ebe mutlu. gerçi bazen korkularından yapmıyorlar ama neyse.

edit: şurup şeklinde olup oldukça şekerlidir. hastaya verilecek dozu hazırlarken dikkat edilmelidir. yoksa her yer yapış yapış olur.

çocukken misafirliğe gittiğimizde yapmayı en sevdiğim şey. fakat zamanı iyi ayarlayamazsak bisküvi içine düşüyor, dikkat etmek lazım. tercihim finger ama petibör de olur.

barış bıçakçı
yaşar kemal
toni morrison.

izmirde, güneş alüminyum pencereden içeri süzülüyor. arada pencere çıtırdıyor. yerde oturup gazetenin verdiği karton bebekleri yapmaya çalışıyorum. halamlar radyodan şarkı açmış. tarkan çalıyor. yan komşunun saatinin guguk sesi geliyor. ev telefonu var tabii o zamanlar. telefon çalıyor. belki annemdir diye heyecanla ahizeyi kaldırıyorum. tabii o zamanlar numara nerede görülsün. ama arayan annem değil. karşıdaki babaannemin sivaslı arkadaşlarından bir teyze. yabancı biri olduğu için utanıp hemen babaannemi çağırıyorum. bat yapmışlar oraya çağırıyorlar. iki yan apartmanda bir ev. o teyzelerden birinin torunu da gelmiş. başta arkadaş olmaya çekiniyoruz. sonra yemek masasının altında, sandalyelerin arasında sürüne sürüne evcilik oynuyoruz.