uzun zaman mefhumu görecelidir, fakat sanırım benimki gerçekten yeterince uzun. üşeniyorum sevgilim olmasına.
birileriyle tanışmak, görüşmek falan gerekiyor ya önce, içimden diyorum ki "lan oğlum kim uğraşacak şimdi, ne güzel oturuyorsun kanepede, belinin altına almışsın kırtlentini, ayaklarını da uzatmışsın puf tabureye, bir elin birada diğer elin fıstıkta, kulağın müzikte,
immortal'ı dinliyorsun gözlerin kapalı. bozma rahatını, bir yalan uydur. grip oldum de. bir takım ölümcül virüslerin tesiri altındayım de. kim bilecek?"
velhasıl, hayatıma kimseyi alamam. kanepeme bunu yapamam. yıllar yılı şu hayatta kanepeden öte yar sevememişken, olmaz, delikanlılığa sığmaz.
devamını gör...