sokaktakioadam yazar profili

yine çıkarlar uğruna harcanan insanlar, yok olan ise insanlık.

arkadaşları arabaya doldurur sahil yoluna inerim ve ismail yk'dan da bas gaza aşkım açarak bu kutsal anın tadını çıkarırım.

sergüzeşt.

her insan iyidir, içinde bir miktar da olsa iyilik barındırır ama bunu topluma yansıtmak yerine gider üç beş sevdiğine gösterir, gerisine sadece dişlerini gösterir. neden? çünkü bir başkası da ona kötü davranmış, iyiliklerini suistimal etmiştir. böyle böyle içine kapanır, güven ortamına döner.

her insanın içinde iyiliğin olduğuna inansam da bir yanım bunun tam tersini söylüyor, beni korkutuyor. her iyi dediğim insanın karanlık bir tarafı olduğunu ve bana zarar vereceğini düşüne düşüne herkesten uzaklaşıyorum. kurtarın beni bu düşünceden.

neden giyindiğimiz ile ilgili birkaç düşünce var.

insanlığın atası olan homo sapienler ilk olarak afrika'da ortaya çıktı. vücutlarında artık yeterince kıl yoktu ve bu kıl yitiminden dolayı giyinmeye başladığı düşünülüyor.

günümüzde de bulunan avcı toplayıcı kabilelere bakarak, örtünmenin sadece korunma amaçlı değil de utanma duygusunun baş göstermiş olabileceği gibi bir tahminleri de var fakat herhangi bir veri bulunmamakta.

yine avcı toplayıcılarda basit giysiler giyip zaman zaman da çıplak gezdiklerine dair veriler mevcut, sadece üşüyünce giyinmiş de olabilirler.

soğuk bölgelerde yaşamış olanlar için kıyafet kaçınılmaz bir şey zaten.

ayrıca kıyafet sosyal özellik kazandırdığı için süs veya sembolik olarak, bir gruba dahil olma gibi amaçlar için de kullanıldı.

2011 de yapılan araştırmaya göre giysilerin 170 bin yıllık kökeninin olduğu da ortaya konmuş.

thy basın müşaviri açıklamasında çatısı çöken kargo binasının geçici kullanım(uydu tesis) amacıyla yapıldığını ve bir süredir de atıl durumda bulunduğunu söyledi.

benim o şahıs. hayır sevdadan falan değil, bakamıyorum son zamanlarda sanki bir şey saklıyormuşum gibi. biriyle konuşurken başım hep eğik. neyse böylelikle belki yerde para bulurum.

geçmesi beklenir. bu biraz nasıl ayrıldığına da bağlı. kavga ederek ayrılırsan ayrı, severek ayrılırsan apayrı. severek ayrılınca biraz geçmiyor gibi, daima yarım kalmış bir şeyler olduğunu düşünürsün, zor iş.
babam vefat ettiğinin gecesi bitmez diyordum, bitti, üzerinden 4 yıl da geçti. unutamıyorsun, onun yokluğuyla yaşamaya alışıyorsun.
bak bu da yarım kalmışlık. fakat bunda hiçbir ümit yok, ne kadar sevsen de gitti, bitti. belki de birinden severek ayrıldığında da bu ümidi yitirmek gerekiyordur. yüreğinde öldürebilirsen sevdiğini, acısı kalmaz, anısı kalır.

boşluk, hiçbir şey yapamama durumunda her an sorgulanır. sorguladıkça dibe batar, konuyu içinden çıkılmaz hale getirip en son kendinizi düz duvara bakarken bulursunuz.

insanların renkleri kullanarak hayallerini anlattığı bir tuval olmak isterdim.

maskenin telini iyice sıkarım olmaz, gözlüğü çıkarırım hiç görmem. buğu önleyici sıktım yine yok. vazgeçtim artık evden dışarı çıkmıyorum, tek çözüm.

sana ait şeyler olsun, şarkı, parfüm, koleksiyon, şiir gibi seni anlatan, sevdiğin şeyler. bunu başkası için değil kendin için yap.
seni senden iyi bilen yok ve senin senden başka kimsen de yok. aile, eş, dost etrafında duyulacak gürültü sadece. ruhunu serbest bırak, sessizliğin özgürlüğünü yaşa..

çok uzun zaman oldu bu hissi yaşamayalı, hatırlayamadım.

ya hiç atmayın içiniz temiz ferah kalsın, ya da her attığında bas asidi erisin gitsin. biriktirip yük etme içinde canına yazık.

tanrı biliyor ya! çoğu zaman, bir daha uyanmama isteğiyle, hatta bazen bir daha uyanmama umuduyla yatıyorum yatağıma; sabah gözlerimi açıp da güneşi gördüğümde içerliyorum. ah, keşke huysuz biri olsaydım da suçu havaya, öbür insanlara ya da başarısız girişimlerime atabilseydim, o zaman bu isteksizliğimin dayanılmaz yükü, yarı yarıya hafiflemiş olurdu. vay halime!
- goethe

2500 senedir süregelen tiyatro kültürü hiç biter mi, insan olduğu sürece de devam edecektir.

insanların ara ara sevdiklerinden duyması gereken, ruhu ferahlatan ve yaşama sevincini arttıran bir söz.

yolda gördüğünde suratına bakmayacağın kişi de birilerinin rüyasına giriyor, güzelliğin göreceli olmadığını anlatmayın bana. altın oran mı lazım illa?

insanlar, yarası yarasına denk düşeni sever.

bir abim yapar ara sıra. her seferinde elindeki farklı kemikleri kırmayı başarmış ve tramer kaydını bir hayli çoğaltmıştır. kendini kaybediyor vuruyor ama hep aynı ele çalışıyor o sıkıntı işte.
ben yapmam öyle, herhalde, galiba, umarım.