insanların iyi olduğuna inanmak istemek

ben iyiyim mesela.
ama sert ve huysuzum.

insan değerli olan şeyi saklar güzel kardeşim.

tam bir öküz, tam bir hayvan, duygusuz bir it görünmem tam olarak bundan.
içimdekini görebilene sürprizim var.

herkes özünde iyiydi lakin özüne inemedi insanoğlu hiç.

insanların doğru koşullarda iyi olabileceğine inanmak, dahası bunu bilimsel olarak bilmek. bu da benim kendime ve insana dönük tavrım.

mesele, insanı iyiye yöneltecek koşulları yaratabilmek.

çok uğraştırıcı bir şey oldu bu ya. ilk önce inanmıyoruz anladığım kadarıyla. insanlar kötü. sonra insanları kötü olduğuyla alakalı bir takım şüphelere düşüyoruz ve boşuklar var tam da emin değiliz. devamında iyi olduğuna inanmayı istiyoruz. yok yok böyle değil. ilk insanlar kötü veya iyi mi diye bir seçim yapmadık. soyut düşünebilme dönemine gelince önümüze iki seçenek çıkıyor. ve biz iyi olduklarına inanmayı istiyoruz. bunun için hiç gelişmemiz lazım. bir süre sonra gri alanlar gözümüze çarpacak bu isteğimizin anlamsız ve saçma olduğunu göreceğiz. şımarık bir insan isek isteğimiz yerine gelmediği için ağlayacağız ve mızmıklık baş gösterecek.

bir poliyanna iyimserliğinden bahsetmek çok zor ama bir noktada iyiliğe olan ihtiyacımız da az değil. herkes kadar iyi, herkes kadar kötüyüm diye mide bulandırıcı bir tutum var tabi bir de. kötülük için sizi çok iyi tanımam ve nefret etmem gerekir dostlar, detay detay ilmek ilmek işlerim kötülüğü. ama iyilik böyle değildir, hesapla kitapla falan olmaz. anlıktır. iyilik dümdüz bir iplik ise kötülük arapsacidir.

insanların iyi olduğuna sadece inanmak istemiyorum, inanıyorum. çünkü kötünün de iyininde karşılığını bulacağına dair sonsuz bir insanca sahibim. ıyinin ve kötünün belirleyicisi ben değilsem, iyiden yana tercih hakkı kullanmam benim elimde. bu sınırsız adalet beni düştüğüm kuytularımdan çekip çıkarıyor.

ben iyi insanlara dair inancımı yitiriyorum yavaştan. o insanlarda bana uğramaz biliyorum. o yüzden inanmayı filan geçtim.

istemediğim durum.

her insan iyidir, içinde bir miktar da olsa iyilik barındırır ama bunu topluma yansıtmak yerine gider üç beş sevdiğine gösterir, gerisine sadece dişlerini gösterir. neden? çünkü bir başkası da ona kötü davranmış, iyiliklerini suistimal etmiştir. böyle böyle içine kapanır, güven ortamına döner.

her insanın içinde iyiliğin olduğuna inansam da bir yanım bunun tam tersini söylüyor, beni korkutuyor. her iyi dediğim insanın karanlık bir tarafı olduğunu ve bana zarar vereceğini düşüne düşüne herkesten uzaklaşıyorum. kurtarın beni bu düşünceden.

insanların iyi olduklarına dair inancımı kaybedeli epey oluyor.

kültür yoluyla edinilen sahte bir kibirden beslenir.
tanrı değilsin. devrimci olabilir, fakirler için mücadele eder ve belki de kaybedersin. zengin ya da kapitalist olmayı seçebilir ve kazanarak yaşarsın. hayat ve insanlar neden sen istiyorsun diye mükemmel olmayı seçsin ki. doğanın gereği sana göre mi hesaplanıyor. tarafını seçerek ya da tarafsız kalarak bertaraf ol. ancak insanları rahat bırak. iyi insan olabilirsin. iyi insan yaratamazsın. her şeyin sınırı vardır. insanları kötü olmaktan alıkoyabilirsin. insanlar seni kötü insan yapabilirler. iyiliğin kötülükten tek farkı vardır. dezavantajlı gibi görünse de, kötü hep kazanıyor görünse de, aslında varoluşun altyapısı iyilikten oluşur. sen iyiliği varoluş ile paylaştığın için her yerde ve her şeyde kötülük görerek yaşıyorsun. bakış açını değiştir. neyi nasıl kullanacağını doğru bilirsen, varoluş sancın dinecektir. *

benim o kadar güzel bir sözüm var ki, övünmeden duramayacağım:
"her insan iyidir ama doğru ortam ve koşullar sağlanana kadar."
"iyi insan yoktur, doğru ortam ve koşullar sağlanmadığı için kötülük yapmamış insan vardır."
"doğru ortam ve koşullar sağlandığında herkes, her şeyi yapar."
hepsi tek bir cümleden türeme ama hepsinin kullanım alanı farklı, girmeyelim oralara *)

polyanna nedir, nasıl olunur dersinin girişinde öğretmenlerin sınıfa soru şeklinde yönelttiği olgu

diş perisinden hediye geleceğine inanan çocuk itemı gibi bi şey bu.

eziklik.