tamonachan yazar profili

eğer kitaplara gözü gibi baktığını bildiğim birisi değilse vermem. öbür türlü o kitap tek parça gelmez.

daha utanç verici bir hareket yok. hayır atan da oturup ona atılan samimiyetsiz mesajları okuyacağımızı mı sanıyor?

akciğerlerine ve diğer bütün organlarına saygısı olan insan

suriyelinin birinden siyah passat bulursam çalıp ümit özdağın evinin önüne bırakacağım. sinan oğan konuştukça ümit özdağı düşünüp kahroluyorum.

olmayınca olmuyor. kısa ve net. bazen zorlamamak gerekir.

kedim yok bunu bırakayım

zıt sayılabilecek iki karakter ve onların arasında henüz karakteri oturmamış gencecik dorian gray. basil hallward; sanatı seven, ince ruhlu, duygusal, romantizme hayran bir adam. lord henry wotton; duyguların insanı yanılttığına inanan, sadakati kendine ayak bağı olarak gören, dünyaya sadece gününü gün etmeye gelmiş bir adam. basil, henry'nin insanın üstünde kurabileceği hakimiyetin farkında olan bir adamdı. dorian'ı ondan uzak tutmak istedi. dorian ilk duygusal boşluğuna kadar kendini henry'e kaptırmıştı. sonrası da basil'in korktuğu şekilde ilerledi zaten. kitabın ele aldığı konu öyle güzelliğin gelip geçiciliği falan değildi. dorian güzelliğine o kadar aşıktı ki eğer o tablo olmasaydı sırf içindeki kötülük yüzüne vurmasın diye dünyanın en iyi adamı olacaktı. ama onun için yaptığı bütün kötülüklerin bedeli olan çirkinliği üstlenecek bir şey vardı: tablo.

nadiren dışarda magazinciler yakalamadıkça o insta storylerine falan attıları "makyajsız böyleyim, kendinizi sevin, kusurlarınızı sevin" mesajları var ya, he işte onların hepsi palavra. makyaj olmasa bile filtreler efektler var maalesef. akıllarınca kendi yarattıkları güzellik algılarına artık ayak uyduramadıkları için karşı çıkıyorlar. yüzüne tonla estetiği botoksu dolguyu yaparken nerdeydin be ablam.

başlık açmaya utanan yazar diye başlık açmak isterdim ama başlık açmaya utanıyorum. sosyal anksiyetem buraya da yansıyor
edit: tamam varmış öyle bi başlık. yerimi yurdumu buldum.

sadece erkek konuşması. hayattaki tek amacı sevgili bulmak olması. sevgili bulunca da sadece sevgiliden bahsetmesi. hayatında bir erkek olmayınca yaşam amacı bulamaması. asla arkadaşlık etmeyeceğim, oturup 1 bardak kahve içmeyeceğim hemcinsimdir.

soruyu düşünen arkadaşın kafasının içi demek istiyorum güzel ortama benziyor

kapı açarken gözümü kapatıp kapıyı hızlıca açıp kapıyı açtıktan sonra gözümü açma huyum var. bazen kapıyı yanlışlıkla suratımın ortasına çarptırıyorum. insanlar bana ucube gözüyle bakıyor.

40 yılın başı girip ufaktan yaşam belirtisi gösterip gittiğim için bu ben oluyorum

aman bu ülkede tek karış doğal yer bırakmayın. her yere beton dökün her yere bina dikin.

acımak - stefan zweig
yani klişe belki ama ben kitapta kendimden çok şey buldum. acıma duygusunun ne kadar büyük felaketlere yol açtığını anlatıyor.

adamların reisi çıkıp montaj olduğunu itiraf ediyor bizim aktroller hâlâ montaj değil diyip paylaşıyor. iflah olmaz yaratıklarla aynı ülkeyi paylaşıyoruz.

kişisine göre bu devirde kendinizi karakolda bulabileceğiniz bir aktivite. yapmayın.

haziran yks
temmuz sonuç bekleme
ağustos tercih yapma
eylül kayıt-kyk bekleme
tatilim olmadı henüz full time stres

çoğu saygı duyan ateist/deist yahut başka dinlere inanan kişilerin de ilk gördüğünde hafif bir güldüğü sonra içinden ayıpladığı playlist ismidir. ben saçma buldum sırf etkileşim için yapılmış komik olmaması gereken bir durum. bunu gerçekten komik bulan ve yapan insanların yaş ortalamasının 13-14 olduğunu, popüler kültür kölesi sosyal medya bağımlısı genç arkadaşlar olduğunu düşünüyorum, hiç alınmasınlar.

çok fazla insanın "aman o zaten kitap okuyor en kötü alırız rastgele bir kitap" diyip geçiştirdiği hediyeleşme türü. ama gerçekten kitap bağımlısı bir insanın, diğer kitap bağımlısı insana kitap alırken bütün kütüphanesini defalarca kez tavaf ettiği çok zor bir karar sürecidir. "o kitabı okumuş mudur, bunun konusunu beğenir mi, acaba kitabı gidip alsam mı sanki bendeki de iyi durumda ama verilmez belli oluyor okunduğu" şeklinde kafada bir sürü kargaşa döner