tarananikk yazar profili

bazıları çok pozitif, tatlı insanlar oluyor bence. insanın gününü güzelleştiriyorlar. bazılarınınsa çok yapmacık bir mutluluğu var. sadece duygularını iyi gizliyorlar ve kendilerini iyi niyetli gibi göstermelerine rağmen durum bunun tam tersi oluyor. ilkini görürseniz sarılın, ikincisini görürseniz koşarak uzaklaşın.

daha hızlı yürüyebiliyoruz. mis gibi özellik. ayrıca insanlar iltifat ediyor heheh

genel olarak şerbetli tatlılar ve aşure.

bulutların üstünde bağdaş kurmuş oturan ak sakallı dede.

şu anda yaşadığım stres. yarın sınavlarım başlıyor ve günlerdir çalışıyorum. ara verdikten on dakika sonra bildiğim her şeyi unutmuş gibi hissediyorum. geç yattığım için gün içinde başım ağrıyor, gece çalışırken yorgun hissediyorum. sınav haftası hemen bitse de kurtulsam.

ege ya da doğa.

toplum tarafından şeytan gibi gösterilen köpek cinsi. dış görünüşleri ve diğer köpeklere göre güçlü olmaları yüzünden kompleksli insanlar tarafından sahipleniliyorlar* sonrasında sonuç ortada. belli bir kesim bu köpekleri saldırganlaştırmak için elinden geleni yapıyor. sonuç olarak insanların bu hale getirdiği bir köpek cinsinin yine insanlar tarafından medyada karalanmasını izliyoruz. köpek eğitimi konusunda bilinçli ve bu canlara doğru dürüst bakabilecek insanlarla yaşasalar bu haberleri neredeyse hiç görmezdik.

ne kadar güzelmişim.. şu ankine göre daha mutluydum, daha zayıftım*, cildim daha güzeldi, hayattan daha çok zevk alıyordum ve bence bunlar fotoğraflara da yansıyordu. yine de güzel olmadığımı düşünüyordum*. umarım birkaç yıl sonra şu anki fotoğraflarıma baktığımda da aynı şeyi hissetmem.*

en sevmediğim insan tipine dönüşüyorum. herkesin şu sürekli kendinden bahseden ve insanların sözünü kesen bir tanıdığı vardır ya...işte o benim. o kadar berbat bir durum ki. insanlarla konuşurken konuşmayı devam ettiremediğim için aynı konuda kendimle ilgili bir şeyler söylemem gerekiyormuş gibi hissediyorum. sonra söyleyeceğim şeyi unutmamak için istemeden sözlerini kesiyorum. ayrıca* bencil sayılabilirim ve neredeyse hiç paylaşımcı değilim. birkaç yıl önce bu söylediklerimin tam tersiydim. en azından çevremdeki insanlara hala değer veriyorum ve kimseye bilinçli olarak zarar vermiyorum diyerek kendimi avutuyorum.
fazla dürüst davrandım umarım ölmem.

bütün sınav konularının bir şekilde beynime girmesi ya da sabah zengin olarak uyanmak.

üç ay önce claranın dağdan aşağı yuvarlanan tekerlekli sandalyesi “kesinlikle izle!!” diye bu filmi önermişti. dün gece* izledim. belki de bu aralar romantik filmlere/kitaplara ilgim olduğu için çok güzel geldi. ayrıca başroldeki keira knightley aşşşırı güzel. bir ara gurur ve ön yargı alıp okumak istiyorum.*

o varoş benim. kablolu kulaklık diğerlerine göre çok daha rahat geliyor. kulaklık şarj etmeye falan çok üşeniyorum.

(bkz: tom ellis)

sosyal, çevresindekileri düşünen, insanların melek gibi olduğunu düşündüğü kız olarak kalsaydın keşke. gittikçe içine kapanık ve bencil birine dönüşeceksin ve bu sana zarar verecek. neşen ve kendine olan sevgin gittikçe azalacak, hatta kendinden nefret edip etmediğini sorgulayacaksın. dış görüşününü çok daha fazla kafaya takacaksın. istediğin kıyafetleri sırf özgüvensiz olduğun için giyemeyecek, seni yargılarlar diye korktuğun için insanlarla doğru dürüst iletişim kuramayacaksın. sınıfındaki insanlarla bile. yine de değişmek için umudun olacak, umarım bunun için çabalarsın.

şu anda üst komşum yok ama yan komşuma söylemek istediğim çok şey var.
lütfen tuvaletteyken arkadaşlarına sesli mesajla gününü özetleme ya da sana yürüyen mafya torunu abimizi anlatma. her kelimesini duyuyorum ve bu durumdan hoşnut değilim. ayrıca çok yüksek sesle şarkı söylüyorsun, bunu sınav haftamda yapmazsan sevinirim. sevgilinle sürekli kavga ediyorsunuz... adam seni aldatmış lütfen şöyle insanlarla uğraşma kendine yazık ediyorsun. kavga ettikten sonraki gece yıldız tilbenin aynı şarkısını iki saat boyunca tekrar tekrar dinleyerek bana da yazık ediyorsun. yapma lütfen.

derste ses ve görüntümün kapalı olduğunu düşünerek bir sonraki ders yapacağım sunuma hazırlanıyordum. sesli okuyarak tekrar edeyim aklımda kalır diye düşünmüştüm. sesim açıkmış. yerin dibine girmiştim ama sonra hatırladıkça gülmeye başladım.*
bundan çok çok daha kötü anılarım var ama tekrar aklıma getirip yazmak istemiyorum.

geleceğe gitmek isterdim sanırım. olacakları bilince kendimi hazırlayıp biraz daha rahat yaşarım. kitap okurken/film izlerken gerilmemek için spoiler isteyen bir insancıktan bahsediyoruz. başıma gelecekleri bileyim ki daha az stres olayım.

ne kadar doğru bilmiyorum ama ağaç dikilmemesi gerektiği söyleniyor. anız yakıldığında bile toprak nadasa bırakılırken yangından hemen sonra ağaç dikmek bana pek mantıklı gelmiyor açıkçası. toprağın bir süre o şekilde kalması daha mantıklı, doğa zaten biz bıraksak eski haline döner. imara açıp otel yapmasınlar o yeter. ayrıca bu yangınlarla birlikte devletin ne kadar yetersiz olduğunu bir kez daha görmüş olduk. diğer ülkelerde onlarca yangın uçağı varken biz bir elin parmağını geçmeyecek kadar uçakla yangınları söndürmeye çalıştık. yıllardır o kadar vergi alınıyor bu halktan. ne depremde kullanıldı ne yangında ne de selde. ayrıca şu kontrollerin iyi sağlanması gerekiyor. kundaklama gibi bir şey yapılmış mı bilmiyorum ama her ihtimale karşı önlem alınması gerekiyor.
ağaçlandırma konusunu tabii ki işin uzmanları daha iyi bilir. yine de bana biraz kamuoyu baskısından dolayı yapılıyor gibi geldi.

ağaçlandırma için kampanyalar çoktan başlatıldı ama bu şekilde bir görüş de var.


buradan

sürekli bir şeyler istemesi ve şikayet edip durması.
birkaç akrabamız böyle. dışarıdan gelen müziğe laf eder, oturduğu koltuk rahat değildir ona laf eder, “eh eviniz küçükmüş ama size yeter” gibi saçma sapan yorumlar yapar, en ufak sorununu eleştirir.
ah bir de şu beş dakikaya oradayız demeleri yok mu? uyuyoruz bir salın bizi. belki misafir istemiyoruz? gelmeyin ya gelmeyin. gelince de oturup gitmiyorlar ki. çerezi, çayı, tatlısı, masası falan filan. bir ton iş. sonra onlar gidince yere döktüklerini temizleme seansı.
bir de birkaç gün kalmak üzere gelen her misafirde ben odamdan oluyorum. mutlaka bir sorun çıkıyor ve salona fırlatılıyorum. tamam gelsin kalsınlar iyi hoş da neden benim odamda kalmak zorundalar. ben neden rahat etsinler diye odamı bırakmak zorunda kalıyorum ki? gidin siz salonda yatın. hıh.

kinder sürpriz yumurta.