taro yazar profili

genellikle tolkien okurları tarafından okunurken bile "bir şey anlamadan okuyorum" denildiğini sık duyduğum eser. ben sanırım dört kez okudum, her seferinde daha farklı bir tad aldım, özellikle dilimize yeni çevrilen tolkien eserleri sonrası dönüp yeniden okumak da ayrı bir deneyim olmuştu, rings of power dizisi ile beraber okumak da.

okuması evet kolay değildir, çünkü bir roman gibi baştan sona akıp giden bir kurgusu, öyküsü yoktur. daha çok bir destan gibi, bir mitolojik öykü gibi, hatta tabir yerindeyse bir kutsal kitap gibi okumak gerekir: bir evrenin oluş hikayesi, ırkların ve tanrıların ortaya çıkışı, kutsal emanetler, döngüler, savaşlar ve önemli kişilerden ibaret bir anlatımdır. ancak iyi bir destanda olduğu gibi epik detaylar ve yüce aşklar, erdem timsalleri ve kaybediş öyküleri de yer alır. okuma sırasında "bu, evrene giriş kitabı, önce bunu okumak gerek" diye yanlış yere oturtulursa tamamen anlaşılmaz hale gelir ancak önce yüzüklerin efendisi üçlemesi ve hobbit'i okursanız aşina olduğunuz isimler, ırklar ve anlatıların öncüllerine rastlayacağınız için daha anlaşılır biçimde okunur.

yazarlar için okuması daha da keyiflidir: bir yazarın evren kurgusuna dair çok detaylı bir inceleme olarak ele alabiliriz çünkü silmarillion'u. bir evrenin sıfırdan nasıl yaratıldığı, aile ağaçları, kadim ilişkiler, büyülerin nasıl işlediği, nasıl var olduğu gibi konuların ne gibi bir taslak sonrası epik bir anlatıya dönüşebildiğini okurken ayıklamak ayrı bir bakış açısı silmarillion okumak için.

tolkien hayranlarının çoğunun okumadan geçmediği, bence çoğunun da anlamadan "kutsal kitap" dediği ama dümdüz bir şekilde okuyarak bir yere varamadığı, detaylı bir okuma isteyen müthiş bir kaynaktır.

düşünce tarihinin başı.

gizemli, mistik öyküler.

epik ve pastoral şiirler.

hepsi de mitolojinin doğru tanımı, gönlümü verdiğim alanlardan biri. gönlümü verme sebebim zaten ida'nın, antandros'un dibinden gelmem. çocukluğumdan beri ilk güzellik yarışması, paris, hera, helen'i dinleyerek büyüdüm, yöresel mitoloji, folklör anlatılırken klasik yunan mitolojisine değinmeden geçilemedi, daha ilkokulda birçok antik kent gezildi, antandros ben lisedeyken meydana çıkarıldı. çocukluğumdan beri apollon, zeus, athena, artemis bana hiç yabancı olmadı.

hakkında ne varsa kurcalaya kurcalaya her ayrıntısını okumaya çalıştığım özel ilgi alanım. homeros öykü yarışması'nda iki kez dereceye girmişliğim var, daha prestijli öykü yarışmalarındaki derecelerimden ziyade onu severim, adından ötürü.

iş yerimde, yazıhanemde pencereden dışarı baktığımda, heybetli ida'yla göz göze geldiğimizde "burada ne druidler ne dionysos ayinleri yaptı kim bilir?" diye içimden geçiririm. evde terasa çıktığımda ida bana selam verir. antandros'tan roma'ya yola çıkan kafilenin limanından denize girerim. burası benim, ben burasıyım.

henüz ben kirke romanı meşhur olmadan, beatrice offor'un kirke'yi resmettiği tabloyla kirke'ye aşık olmuştum on yıllar önce. henüz lilith, her genç kızın msn messenger nick'i değilken de lady lilith tablosuyla lilith'e vurulduğum gibi.

mitoloji, beynimin müzik, edebiyat, felsefe ve sinemayla birlikte diğer bir vazgeçilmez besini. tüm tanrılar ve tanrıçalar, hepinizi anıyorum, her daim.

alt-j'nin an awesome wave albümünde bulunan, bana göre dünyanın en güzel şarkısı.

şarkı, fotoğrafçı robert capa ile foto-muhabir gerda taro'nun aşkını ve ölümlerini anlatıyor. robert capa, ödüllü bir savaş fotoğrafçısı, gerda taro da onun sevgilisi ve savaş foto-muhabiri. ispanya iç savaşında taro, bir tankın altında parçalanarak ölüyor. yıllar sonra robert capa da yine bir savaş alanında bir mayına basarak ölüyor.

robert capa macar asıllı, gerda taro da polonya. ikisinin de gerçek adı başka, yalnızca gerda taro'nun gerçek adı gerda, soyadı farklı. ikisine de taro, dünya çapında tanınmalarını kolaylaştırmak adına daha dünya vatandaşı gibi tınlayan isimler bulmuş ve robert capa'nın yeteneğini fark edip menajerliğini üstlenmiş. başarılı erkeğin arkasındaki güçlü kadın taro yani.

aşkları çok güzel, çok özgür ve çok kendilerine has. bu aşkı robert capa evlilikle taçlandırmayı çok istemiş ama gerda taro evliliğin aşklarını öldüreceğinden korkmuş. yakın arkadaşlarının anlatılarına göre bir çocuk sahibi olacaklarmış fakat gerda taro, belki de robert capa'nın haberi bile olmadan çocuğu aldırmış.

taro'nun zamansız ölümü, capa'yı o kadar etkilemiş ki yıllarca hiçbir iş yapmadan, hiçbir şeyle uğraşmadan sarhoş şekilde dolanmış. yaptığı her işin altında da taro'yu anmış.

şarkı, taro'nun anısına ama daha çok da ikilinin anısını yaşatmak için yazılmış.

bana, 2014 yılında eşim tarafından ithaf edilmişti şarkı, 2006 yılında ayrılmış, sekiz yıl sonra 2014 yılında bir araya gelmiştik. şarkıyı dinlediğinde aklına benim geldiğimi dillendirmişti, bizim aşkımız gibi ölümsüz bulduğunu düşünmüş. sonrasında ikilinin hikayelerini çeşitli otobiyografiler, romanlar ve grafik romanlarla daha detaylı öğrendikçe benim için de iyice anıtlaştı şarkı ve ikili.

robert capa'nın kendi otobiyografisi hafif flu, gerda taro'nun biyografik romanı girl with leica, capa'nın biyografik grafik romanı capa: kayıp giden bir yıldız, ikilinin hayatlarına ve eserlerine dair göz atılası eserler.

ve pek sevgili alt-j'nin bu şarkısını eğer bu tanımla, bu sözlükte keşfettiyseniz ve sevdiyseniz dinlerken beni de anın. ben bu şarkıyı ne zaman dinlesem yaşamın, aşkın, hüznün ve hevesin, üzüntü ve umudun hep birlikte ilerlediğini, kol kola olduğunu anımsarım. yüzüm güler. en kötü günler, en güzel günlerle birlikte arka arkaya yaşanabilir, bazen en güzel günler içinde gizli hüzünler de biriktirebilir. kaybettiğinizi sandığınız, hiç kavuşamayacağınızı düşündüğünüz büyük aşkınız sizi yeniden bulabilir, en masum hisler, en yarım kalmış anılar gizlendiği yerde tazecik durabilir.

yaşadıkça umut vardır, hayat durdukça aşk da vardır. taro, benim için dünyanın en güzel hislerinin şarkısıdır.

ayrıca, büyük, geniş yapraklı tropik bir bitkinin de adıdır taro, evimizin en hoş köşesinde de durur şarkısıyla birlikte.

gerçek adı gerda pohorylle olan, ispanya iç savaşında henüz 27 yaşındayken öldürülen alman genç muhabir/fotoğrafçı. efsanevi fotoğrafçı robert capa'nın da ölümsüz sevgilisi, hatta capa'yı capa yapan kadın. hakkında yazılmış kurgusal waiting for robert capa ve the girl with the leica adlı iki roman, bir de taro isimli şarkı bulunur. *

sevgilisi capa ile beraber savaş bölgelerinde fotoğrafçılık yaparlarken kendisi daha özel olarak savaştaki kadınların ve çocukların hayatları üzerine çalışırdı. anısı da hakkındaki eserler ile ölümsüz kaldı.

d&d tabanlı oyunlarda oynanabilir bir sınıf. çoğu kişi bard sınıfına "ya ne saçma, ne yapacak ki lavtayla düşmana mı vuracak? şarkı türkü sınıfı, ne işe yarar?" diye bakar ama bard sınıfının aslında tam bir jack of all trades olduğunu çoğu kişi bilmez. bardlar güçsüz bir sınıf değildir, aksine doğru oynamayı bilirseniz hemen hemen her şeyi yapabilecek süper güçlü bir sınıftır. büyü yapabilir, ok atabilir, kılıç ve kalkan kullanabilirler, hırsızlık yapabilir, tıpkı rogue gibi kilit açmayı deneyebilir, partinin diyalog yüzü olabilir çünkü çok rahat yalan söyleyebilir ve karşısındakileri kandırabilirler, aynı zamanda karizma sınıfı oldukları için karşılarındakini ikna edebilir, dilbazlıkla kafa karıştırabilir, moral bozabilir, partisine moral de verebilirler. çalgılarıyla ve şiirleriyle partiye çok şahane buff verebilir, bir şarkı çalarak partiyi kısa dinlenme yapmış gibi yenileyebilirler de.

d&d tabanlı oyunlarda eğer oynanabiliyorsa ilk tercihim bard oynamak, baldur's gate 3'ü iki kez bard olarak bitirdim, tav bard da, durge bard da aşırı keyifli oyunlar çıkardılar.

bardların, ırklarına da biraz bağlı olmakla birlikte genellikle tarih bilgisi, mistik kültürü, genel kültürü, tabiat bilgisi falan da yüksektir, ayrıca ilham kazanılabilen her anda da ilham edinirler. alt sınıf olarak biraz da savaşçı bir bard build ederseniz (ki lore bard da çok şahane oluyor) kılıç kullanan, hatta çift elli hançer kullanan bir bard bile oluşturabilirsiniz ve dex de verdiğiniz takdirde neredeyse kültürlü bir rogue oynuyormuş gibi oynayabilirsiniz bile bard'ı.

baldur's gate 3'te neredeyse hep astarion romans rotasında oyunu bitirdiğim ve çoğu sınıfı denediğim için şunu da diyebilirim ki rogue astarion'la bence en uyumlu sınıf da bard, partinizde hep astarion'u da tutuyorsanız bir bard ve bir rogue ile neredeyse oyundaki hiçbir şeyi kaçırmazsınız, yanımızda bir str karakteri de gezdirdiğimizde dördüncü karaktere ihtiyacımız bile olmuyordu neredeyse, bard ile solo run yapmak özellikle ilk seviyelerde biraz zor olabilir ama couple run için astarion/bard tav ya da durge harika bir seçim.

ayrıca kralkatili güncesi'nin sevilen kahramanı kvothe de aslen bir bard'dır. witcher serisinin sevilen bard'ı jaskier/dandelion ve pek sevimli kız arkadaşı priscilla da bildiğimiz, sevdiğimiz bardlardandır.

bard yerine tarihte troubadour kelimesi de kullanılmıştır, tarihte de gerçekten var olmuş olan halk ozanları çünkü kendileri, destanlarla savaşları anlatan, oyunlar yazarak trajedileri halkla paylaşan, halka zor zamanlarda şarkılarıyla destek olan, sözlü tarihçiler bir yandan da, sadece oyun sınıfı değil, gerçekten varlar. shakespeare de pek çok kez "the bard" diye anılır mesela pek çok yerde.