taro yazar profili

kendi arkadaş çevrenizde ve gözlem grubunuzda fantastik film sevmeyenlerin çoğunlukta olmasıdır.

günümüzde geek olarak tabir edilen kitlenin içinde kadın popülasyonu da oldukça yüksek. kendi kısıtlı çevreniz ile genelleme yaptığınızda hatalı sonuçlar elde edebilirsiniz. fantastik dizi, film, oyun, romanlara dair hayran gruplarında çok aktif kadınlar var, hatta film, dizi, oyun ve kitapların yapımcıları, yazarları, senaristleri bu kitlenin farkında olduğu için fan service niteliğinde işler de yaparlar, çoğu film ya da dizide female gaze ile yazılan erkek karakter ve aşklar da mevcuttur, yakışıklı oyuncular da. fantastik rol yapma oyunları romance arklarını kadın oyuncular sayesinde bu kadar ciddiye aldı. kitaplarda artık romantasy diye bir fantastik alt sınıfı oluştu.

hatta cosplay artistler arasında işlerini en ciddiye alanlar genellikle kadınlardır ve kıyafet ve prop üreticileri de kadın cosplayerları daha hedef kitlesi olarak görürler.

sonuç olarak, eskisi gibi fantastik işlerden hoşlanan kadın yoktur, varsa da şişman, yağlı saçlı, sivilceli, gözlüklü bir nerd'dür genellemesi artık geçerli değil. kadın hayran gruplarını conventionlarda, subredditlerde görseniz, erkek hayranlardan çok daha tutkulu ve manyakça seviyorlar fantastik işleri, biraz ilgisi olanlar bilir. türkiye genelinde belki hala düşük sayılır kadın fantastikçiler ama yine ilgilileri kadın fantastik aşıklarının da internette de aktif olduğunu, grup toplantılarına da gittiklerini bilirler. film özelinde de, fantastik bir kültür ürününe en kolay ulaşım zaten filmler ve diziler, haydi oyun ve kitap için efor ve vakit ayırmak lazım ama en kolay tüketilen fantastik ürünleri zaten izlencelik olanlar, kadın hayranların da doğal olarak en yoğun olduğu fantastik işler de bunlar. aragorn, legolas, sirius black, remus lupin, jon snow ve benzerleri ekranlara ve perdeye aktarılırken zaten female gaze unsuru göz önünde tutularak yeniden tasarlandı zamanında. hepsinin de kadın hayran kitleleri var.

ruhumun ait olduğu dönem.

beş kitap olarak tasarlanan, üç kitabı yazar tarafından yazılan, dördüncü kitap yazarın ölümünden sonra notları derlenerek basılan, beşinci kitabının ise hiç basılmadığı seri. yani kanonik olarak üç kitaplık bir seri olarak bilinir. mizahi dili ve harika betimlemeleri ile çok severim. yazara fuschia groan karakteri konusunda ise çok kızgınım.

her ne kadar bir estetik akım olarak başlamış ise de günümüzde bazı romanlar bile bu türle sınıflandırılıyor, alanında bir taşma olduğu için düşünce ve edebiyat akımı olarak bile geçebiliyor cesur mecralarda.

genel olarak başta tumblr, tiktok ve instagram'da kullanılan bir etiket olarak yayıldı, gotik mimari, smart casual giyim, kütüphaneler ve çalışma odaları, kitaplar, baykuşlar, yerküreler, tüvit ceketler, yün atkılar, jilet kesim saçlar, oxford ayakkabılar falan paylaşılıyordu etiketlenerek... sonradan klasik edebiyat ve felsefi eserlerin paylaşıldığı bookstagram ve booktok hesapları, dead poets society gibi akademi temalı filmlerin karelerinin paylaşıldığı film hesapları falan da sahiplendi. sosyal medya ile başlayan akım şimdi günümüzde babil, gizli tarih, ebedi rekabet gibi bazı romanların türünün bile böyle anılmasına neden oldu. bence güzel de oldu, bir akımın kendine nasıl yer edindiğini birkaç yıl içinde canlı canlı izledik.

estetizmi ve fikir yapısı bana çok hitap ediyor. gelişimin, öğrenmenin, çalışmanın süreklilik arz ettiği, bir hedefe ilerleyişteki motivasyonu korumanın o hedefe giden yolu romantize etmekten de geçtiği gibi düşünceler şekillendiriyor akımı. sıradan bir ders çalışma seansını romantize edip çalışma masasına mumlar, kitap yığınları, dolmakalemler, yerküreler falan yerleştirerek paylaşmayı teşvik ediyor gençlere ve belki de o çalışma seansından alacakları verimi artırıyor. zamanında inkar edemem ki sınavsız ikinci üniversite olarak felsefe bölümüne kaydolmamdaki katalizörlerden biriydi de. yıllardır bir şeyler de yazarım, eskiden yazı yazma ritüellerim yoktu, kafamda bir fikir varsa oturur yazardım, yoksa da yazmak için kendimi hiç zorlamazdım, şimdi yazmayı da romantize eder oldum, yazmanın kendisi de benim için daha değerli hale geldi. kitap okumak zaten hayatımın vazgeçilmez bir parçası ama dark academia kitap paylaşımlarını görmek benim de çok hoşuma gidiyor ve paylaşılan türler ilgimi çeken türler olduğu için okuma listelerime de yeni eserler katıyor.

aslında tam olarak nedir, ne değildir hakkında yıllar önce detaylı bir yazı yazmıştım:

raflarinarasindan.blogspot....

sözlükte kendi bloglarımıza bağlantı vermek yasak mı, değil mi açıkçası bir fikrim yok ama eğer yasaksa entry silinmeden uyarılırsam bağlantıyı kaldırabilirim.

benim çok sevdiğim bir akım, bana çok hitap ediyor açıkçası. akımla ilgili ne varsa yalayıp yutuyorum, çalma listeleri, filmler, diziler, kitaplar, hepsi favorilerime giriyor. şu aralar da r. f. kuang'dan babil'i okuduğum için bugün yeniden bir andığım akım oldu. belki de dark academia bu kadar popüler hale gelmese kuang'ın bu romanı bu kadar hızlı basılmaz, çevrilmez, bize ulaşmazdı, bu bile ne kadar etkili.

sosyal medya hayatımızı şekillendirecekse böyle ilham vererek şekillendirsin, ben razıyım yani uzun lafın kısası.

başrollerinde sydney sweeney ve glenn powell'ın oynadığı, shakespeare'in much ado about nothing'inin modern uyarlaması olan romantik komedi filmi. birbirlerinden aslında hoşlanmış olan ancak birtakım yanlış anlamalar sonucu bir araya gelemeyen kahramanlar, bir düğün daveti için bir süreyi büyük bir malikanede başka davetliler ile bir arada geçirmek zorunda kalırlar. orada da bazı kişiler bu ikiliyi birbirlerine ayarlamaya çalışırken ikili de başka sebeplerle sevgili rolü yapmak zorunda kalırlar. yanlış anlamalar, yanlışlıkla duyulan diyaloglar, ortaya çıkan eski sevgililer ve benzeri shakespearevari durumlar ile filmin belkemiği kurulmuş olur.

filmin görüntüleri güzel, ben izlemeye başlarken shakespeare uyarlaması olduğunu bilmiyordum ki on beşinci dakikada kendi kendime tahmin edip baktım, öyleymiş, bu bakımdan başarılı da denebilir. çiftin kimyası fena değil, oyunculuklar ve komedi unsurları ortalama üzeri. six feet under'ın brenda'sını görünce hoş bir şaşırma oluştu. yeni dönem romcomları arasında beğenildiğini biliyordum, amazon prime video'da görünce izleyeyim dedim, hiç de sıkmadı, boş vakitte izlemelik hoş bir chick flick.

2024'te gösterime girmiş olan bir korku filminin de adıdır.

şahsen bir korku filmi izleyicisi olarak neredeyse sıfır beklentiyle başlamış olmama rağmen bittiğinde çok beğendim. orijinal bir konusu ve gayet düzgün, temiz oyunculuklar var; üstelik görüntü yönetmenliği ve tasarım da çok başarılı. italo calvino'nun kesişen yazgılar şatosu'ndaki gibi bir tarot destesinin kurguya gerçekten deste ve kartlar olarak yedirilmiş olması çok hoşuma gitti.

film sıradan korku filmleri gibi başlıyor, bir grup gencin kiraladıkları ıssız bir bölgedeki bir malikanede aralarından birinin doğum gününü kutlamaları, bu esnada içkilerinin bitmesi ve kiralık olan evde içki stoğu ararlarken eski bir tarot destesi bulmalarıyla. ancak bundan sonrası epey güzel. aralarından birinin tarot bakmayı bilmesi ve kendisi de dahil herkese tarot okuması yapması sonrasında başlarına bazı şeyler gelmeye başlıyor, bu da sanki bir grup gencin okült işlere karıştıktan sonra yaşadıkları uğursuzlukları anlatan normal korku filmleri gibi olacakmış zannettiriyor izleyiciye ama öyle de değil. arkasında başka bir hikaye var ve film tarot kartlarını ve anlamlarını çok güzel, yaratıcı şekilde kullanmış, yan hikayeyi de çok güzel kurgulamışlar, akılda kalıcı birçok sahnesi var, özellikle the joker kartının kullanıldığı sahne epey iyiydi.

korku filmi izleyicileri bence beğenirler yani. tarot odaklı bir korku filmi, ama "gençler tarot baktılar ve bundan sonra uğursuz şeyler yaşadılar" ana fikrinden biraz daha dolu bir film. tarotun mistik yapısına, arketiplere, kartların tasarımlarına dair güzel değinmelerde bulunuyor.

para kazanmak istemem diye soğuk bir espri yaparak katıldığım anket.

avukatım çünkü.

silmarillion, hurin'in çocukları, hobbit ve yüzüklerin efendisi üçlemesi, kurtlarla koşan kadınlar, kendime düşünceler, benim adım kırmızı, doppler, harry potter serisi, sırça fanus, vadim o kadar yeşildi ki, dune serisi, cesur yeni dünya, pinokyo, ortaçağda bir kadın, simyacı, kuyruklu yıldız altında bir evlenme, jane eyre, küçük kadınlar... bunlar aklıma gelenler, gelmeyenler de vardır ve çoktur. çocukken dönüp dönüp okuduğum pıtırcık, cadılar okulu ve küçük vampir serileri de sayılır sanırım.

aynı zamanda faun üyelerinin bazılarının yan grubuydu.

red hot chili peppers ve tori amos şarkı sözlerinde bazen karşınıza çıkabilen nesne. çünkü rivayete göre rhcp vokali anthony kiedis ile tori amos bir partide bir gece flörtleşmişler ve sonra birkaç albüm boyunca birbirlerine şarkı sözlerinde göndermeler yapmışlar. ikisinin de yazdıkları sözlerde bazen boş karton ya da plastik bardak geçer, bazı şarkılarda var, demek ki o gece karton bardakla ilgili bir anıları var. *

kırlent deseni, kitap kapağı ve battaniye desenine kadar her şeyi işlemesi aklımı biraz aldı.

stop-motion, anime gibi farklı türler de genel olarak bu kategoriye girer. her animasyon film çocuklara hitap edecek diye bir kural da yoktur, sadece yetişkinleri hedef alan pek çok animasyon film de var. filmlerde bilim kurgu, korku ve fantastik filmlerle beraber favori türlerimden biridir benim de. özellikle laika studios ve mary and max ve memoirs of a snail'in yapımcısı olan şirket özel olarak takip ettiğim yapımcılar. tim burton tarzı whimsygoth yapımları da çok severim. disney, pixar, dreamworks falan da yoklukta gider ama vintage disney animasyonları da çocukluğumu hatırlatır onları da döner döner izlerim. popüler kültür ürünü haline gelmiş olan ünlü animasyonların da o kadar sevilmesinin altında doğru formüller uygulanması yatıyor zaten. o yüzden shrekler, cars, madagascarlar falan da bulundukları yeri hak ediyorlar. croods'a da hak ettiği yeri verin bence. *

rpg oyuncularının sık başına gelir. hoşlanmak bir yana yemeden içmeden kesilecek kadar aşık olduklarım oldu: astarion ve solas. hoşlandıklarım da oldu: fane, alistair, emmrich volkarin, garrus vakarian... hoşlanmak böyle görünce ay ne güzel karakter demek, oyunda karşına çıkınca sevinmek, hoş bulmak falan. aşık olduklarım oyunda mutlu olsunlar diye saçımı başımı yoldum, solas engizitörü terk edince yemeden içmeden kesildim, astarion ascension'dan vazgeçsin diye tırnaklarımı kemirdim, keşke hoşlanmakla kalsa bazen işler.

editle gelen ek: geralt of rivia'ya da aşık olmuşluğum var da oyunu geralt olarak oynamak sayesinde o pek saç baş yoldurtmadı.

dozunda olan hoş hissettirir, insan geçmişinde sevdiği filmlere, dizilere, şarkılara bağlanır, güncel olarak denk gelince hoş gelir insana, bunda sorun yok. ama geçmişte yaşamak haline gelen versiyonunda kendini gerçekleştirememek yatar. sürekli eski fotoğraflarına bakıp eski fotoğraflarını paylaşıp "ah eski günler..." demek, yeni şeyler keşfetmek yerine sürekli eski sevdiği şeyleri döndürüp döndürüp durmak, her şeyi eskiyi anmak için bahane etmek kendini gerçekleştirememenin, yitip giden potansiyelin işaretidir. nostalji arada bir geçmişin kokusunun burnumuza gelmesi zaten. burnumuzu geçmişten çıkarmamak artık nostalji değil, geçmişte yaşamak. her şey tadında güzel.

evcil hayvanlar, bitkiler, kitaplar, müzik, pişen bir şeylerin kokusu, tütsü kokusu, anısı olan objeler, evin kullanıldığını hissettirecek detaylar (örneğin divan üzerindeki battaniye, okunurken sehpaya bırakılmış kitap, köpeğin oynarken ortada bıraktığı oyuncak vb...) ve en önemlisi yükselen kahkaha sesleri.

bana ilk bölümünde serial experiments lain'i (adı böyle miydi, yoksa "experiments" mıydı hatırlayamadım bir an, izleyeli yirmi yıl olmuş - edit: experiment yazmıştım, experiments galiba, düzeltildi) hatırlatan, sevdiğim pek çok anahtar kelimeyi bir araya getirip nasıl bu kadar geç keşfettiğim için şaşırdığım animasyon seri: singularity, mitoloji, yapay zeka, cybergoth...

ikinci sezonu da çekilip yayınlanmış bu arada, burada ikinci sezonun iptal edildiği yazılmış en son ama malum ortamlarda iki sezonu da mevcut.

bilim kurgu türü animeleri sevenler bunu da mutlaka sever.

psikoloji, felsefe ve sanattan geçer. hap bilgi satan özet şeklinde didaktik kitaplardan değil.

şahsen rick and morty'den bile daha çok beğendiğim, aynı yapımcılara ait dizi. kurulan evren ve ana hikaye daha güzel. "duvar" bölümleriyle oluşturulan katmanlı hikaye de çok tutarlı ve güzel. karakterler daha canlı ve devamlılık sağlıyor. rick and morty ile öğrendikleri her şeyi bu dizide daha iyi hale getirmişler diyebilirim. her bölümün konusu ayrı gibi dursa da özellikle duvar bölümleri birbirine bağlı ilerlediği için bütünlük açısından da daha keyifli geliyor izlerken. her bölümün açılışında ana karakterin repliğine eklediği farklı olan son cümleler bile çok eğlenceli.

benim için tek eksi yönü, izleyicinin dikkatini sürekli ekranda tutmaya yönelik olan aşırı canlı renkler ve diyalogların dinamik kalması için sürekli hızlı konuşulması. yaşlı bir izleyici olarak z kuşağının iki dakikalık dikkatini ekranda tutmaya yönelik bu çakallıklardan çok hoşlanmıyorum. buna rağmen arka arkaya yine de izliyorum, eksisine rağmen arka arkaya dört beş bölüm devirdiğim de çok olmuştur yani.

konusunu da kimse yazmamış. kendi gezegenleri yok olan dört uzaylı, başka bir gezegeni ele geçirme ve soylarını devam ettirme amacıyla uzaya fırlatılır ve dünyaya düşerler. yanlarında pupa adını verdikleri bir hayvan da vardır ve soylarını devam ettirmeleri pupa'nın hayatta kalıp evrilmesine bağlıdır. dört uzaylı dünyada pupa'ya bakar ve şimdilik normal hayatlarına devam ederler ve giderek dünyalılaşırlar. paralel olarak devam eden duvar hikayesinde de, bu uzaylıların çocuk olan ikisi, canları sıkıldıkça küçültme ışını silahıyla bazı insanları küçültür ve duvarlarında oluşturdukları hamster kafesi gibi bir yapıda küçük insanlar beslerler, bu insanlar da orada kendi uygarlıklarını kurmuşlardır.

kitap okumayan ve kitap okuyanları kıskananların var olduğunu zannettiği bir durumdur genelde. "göstermek için okuyor" demek kitap okumayanı bir nebze rahatlatır. kaldı ki göstermek için okuyan okurlar da vardır, onlar bile en azından göstermek için, twitter'a instagram'a "bu ay okuduklarım" fotoğrafı atmak için bile olsa okurlar ne güzel. olur a biri yorum yazıp o kitaplardan biri hakkında bir şey sorar, cevap vermek gerekir diye kimse gerçekten okumadığı kitabı okumuş gibi paylaşmaz diye düşünüyorum. en göstermek için okuyan bile en azından okuyordur yani. "gösteriş için okuyor" demek de okumayanlar için harika bir ötekileştirerek kendini rahatlatma yöntemi oluyor biliyorum. herkes yerinde mutlu sanırım.

ücretsiz kitap uygulamasına kanıp gelenlere kötü bir haberim olan sözlük... birkaç hafta önce sözlüğün kütüphane/ücretsiz kitap uygulamasının çalışmadığını ortaya çıkardım. umarım ekşi sözlük'ü boykot ederken sırf bu yüzden tercih etmemişsinizdir. çünkü vaat ile gerçeklik uyuşmuyor. kütüphane uygulaması çalışır durumda değil, konuyla ilgili hiçbir geri dönüş de yapılmıyor, herkes suskunları oynuyor o konuda. ayda bir ücretsiz kitap da alırız yazarken diye düşünüp geldiyseniz gerçekten üzgünüm. ben de öyle gelmiştim, o konu fos çıktı.