the_elif yazar profili

kendi argümanını savunamayıp karşıdakinin fikrine ve şahsiyetine saldırmaya başlaması. asla şaşmaz gittikçe battığını farkedince de konuyu kapatmaya çalışır, onu da yapamazsa bağırır çağırır.

kafayı yiyeceğim en sonunda. yok efendim yok, evde tonla defter kalem var ama doyamıyorum. her dışarı çıkışımda mutlaka ama mutlaka kırtasiyeden bir şey almak zorundayım napayım. hayır kırtasiyeye giriyorum alacak bir şey de bulamıyorum. yarısından fazlası evde var zaten. pastel renklisinden tut neonuna, pembiş silgisinden tip tip uçlu kalemlere. afedersiniz çalışma masam kırtasiyeden hallice. ama bardağa dolu tarafından bakacak olursak kendileri tam bi motivasyon kaynağı. allah aşkına sorarım size kim civcivli kalemle soru çözmek istemez ki?

bende de yavaş yavaş belirmeye başlayan takıntı. yeni alınmış o kitabı rafına koymak, içinde karşılacağı şeyleri merak etmek. yeni alınmış kitap kokusuna bağımlı olmak da bir sebeptir

rastgele insanlara karşı tavrı(garson, şoför vs.)biri tanımanın en iyi yolu budur kanımca.

içinde bulunduğum kuşak. neden bu kadar ümitsiz davranıldığını anlamıyorum. sosyal medyada, sokakta 2-3 ergen görüp " yeni nesile bak yazık" demek ne kadar akıl işi sorarım. bu kuşağın en büyükleri daha yeni yeni üniversitelere girmeye başladılar. daha net bir şey görmeden gencecik insanlara ümitsiz vaka damgası yapıştırmamak lazım. aramızda gerçekten kendini geliştirmeyi seven, hem kendisine hem çevresine faydalı bireyler olmaya çalışan insanlar var. eğer yeni nesil niteliksizse bunun sebebi de bizi yetiştirmesi gereken nesildir. suçu çocuklarda değil ebeveynlerinde arayın.

insanlardan sıkıldığımda, konuşacak biri bulamadığımda hep yaptığım eylem. bazen kendimle kavga ettiğim bile oluyor. dışarıdan biri görse kim bilir neler neler der. delilikse delilik kardeşim kendimle de konuşamayacaksam kimle konuşacağım?