tıpçısalyangoz yazar profili

bence zaten eleştirdiğimiz insanların özelliklerini icimizde barındırdığımız icin ortaya çıkan durum.
nasıl eleştirildiğine bağlı olarak şunu düşünüyorum. eğer eleştirdiğiniz şeye nefret duyuyorsanız ve sinirleniyorsanız orada bir durup ve düşünüp yazdığım alıntıya göz atmak lazım. nihan kaya'nın iyi aile yoktur kitabından yazacağım bu alıntı ilk okuduğumda şimdiye kadar eleştirdiğim beni rahatsız eden her şeyi düşünmemi sağladı. doğruluğunu kendimce test ettim ve onayladım üzücü olsa da :)
"örneğin bir kadının başka kadınların açık giyindiğini görünce sinirlenmesi, kendisi bunun farkında olmasa da, içten içe "aslında bende böyle giyinmek istiyorum; ama yapamıyorum", diye düşünmesinden, hissetmesinden, kendi gizli arzusundan ve bunu kendi kendisine itiraf edememesinden kaynaklanır."
burada yaptığım alıntı benim kendimde fark ettiğimden çok bağımsız fakat bu durumu düşününce aslında kızdığım beni sinirlendiren durumu gercekten yapmak istediğimi ama gerek etik değerlerim gerekse yetistirildigim ortam yüzünden bunu söylemekten dahi çekindiğimi fark ettim :)

iki ucu keskin bıçak olan tedavi.
3 ay kortizon kullandım ve bu konuda her yeri okudum bir çok araştırma yaptım şimdi her şeyi herkesin anlayacağı dilden anlatmak istiyorum ki benim gibi araştıran olursa burayı da okur diye. ben ilaca günde 48 mg ile başladım ilk iki hafta ne yüzüm şişti ne kıllarım çoğaldı ne de kilo aldım hatta tuza ve şekere o kadar dikkat ediyordum ki 2 3 kilo dahi verdim. bir süre sonra tuzsuz yemek ve şeker kullanmamak canıma tak dediği için dikkat etmeye çalışarak tükettim. yine de sismedim ama 3. hafta sismeye başladım yüzümden belli oluyordu ki sonradan olacakları bilsem o halime şükür namazı kılardım. şişmeye başladıktan sonra sonu hızla geliyor normalde 73 74 kilo bir insanım boyum da 170 yüzüm de öyle çok yanaklı tombul degil. ben kortizonla 79 kiloya cıktım ama keşke suratim da o kadar çıksaydı suratım 150 kilo bir insanın suratına döndü abartmıyorum. hatta burnum normalde kemerlidir yüzüm sisince burnum kücüldü. ardından karnımda ve bacaklarımda fay hattı kalınlığında çatlaklar oluştu. vücudumda çok kıllanma oldu. saçlarım inceldi. bu arada doymak diye bir şey hatırlamıyorum o dönemde. bunları kimseyi korkutmak amacıyla yazmıyorum sadece başıma gelecekleri bilseydim önlem alırdım. örnegin çatlayan yerlerime her gün yağlar vs sürerdim biraz da olsa engellerdi. bu kadar sisecegimi kilo alacağımı bilsem diyetisyenle görüşürdüm en başından vs. ben ilacı yaklaşık 2 hafta önce bıraktım suratim özellikle hızla indi korkmayın öyle kalmıyor. kilo konusunda şuan vermeye çalışıyorum. buraya bu süreci kolaylaştıracak birkaç şey bırakmak istiyorum dikkate alırsanız bana bol bol dua edersiniz.
her gün bir tane muz yiyin çünkü kramplar giriyor
magnezyum kalsiyum takviyesi alın çünkü sırtınız ve kaslarınızı agıracak
bol bol hareket edin hiç olmazsa evin içinde yürüyün bir yarım saatte olsa kemik erimesinin ve kas kaybının önüne geçersiniz
kiraz sapı çayı şişlikleri indirmeye çok iyi geliyor araştırın
maydanoz ve limon kürü de işe yarıyor ve şişliklere iyi geliyor
ve herkesin söylediği şeyleri de dinleyin ve tuzdan uzak durun bol su için. benim gibi yaparsanız yaşadığım etkileri yaşamanız daha yüksek.
tabiki kendimizle barışık olmak çok önemli ama bu dönemde normalim dışına çıktığım için çok psikolojim bozulmuştu ve sevgilimle dahi görüşmek istemiyordum. yüzüme kontür yapmayı öğrendim. kadın arkadaşlarıma da rahatsız oluyorlarsa tavsiye ederim. en önemlisi bu sürecin geçeceğini bilin kortizon ömür boyu kullanılan bir ilaç değil. sağlınız her şeyden önemli. depresyona çok rahat girecek bir hale gelebilirsiniz psikolojik olarak destek almaktan asla çekinmeyin.

bir süredir bende olduğunu düşündüğüm hastalık. zorlu bir süreçten sonra bugün hem endoskopi hem kolonoskopi oldum. yaşadığım sıkıntılar baya kolon ca belirtileriyle ayni hatta biraz internete girip bakınca birkaç aya ölecek miyim diye korkmaya başlıyorsunuz. bugün kanser olmadığımı ve iki hastalıktan suphelenildigini öğrendim bunları buraya yazmak istiyorum ki benim gibi ordan oraya gidip her şeyi okuyan bir umut ışığı arayan varsa bu dediğim hastalıklara bir baksın çünkü belirtileri baya aynı gibi. birincisi inflamatuar bagirsak hastalığı diğeri ise ülseratif kolit. 15 gün sonra ne olduğunu tam öğrenicem. siz akıllı olun benim gibi kendi kendinize teşhis koymayın gerçi benim icin doktor da bundan suphelenmisti.

şuanda baya baya içine düştüğüm durum. ne yapsam bilmiyorum. allah yardimci olsun bana. ben ne yapmışım ne kadar kötü hissettiriyomuş dedirtti bana. bir daha yapar mıyım? belki. kesinlikle akıllanmıyorum ama daha cok dikkat edicem davranışlarıma.

atlatması zor olandır.
sevdiğim halde ayrılmak zorunda kaldım kendimce haklı sebeplerim vardı.
üzerinden 2 yıl geçti ben hala başkasına bakamadım.
o ise ertesi gün başka kızlaydı.
insanın hatırladıkça bile içi acıyor şahsen hala tam etkisinden çıktığımı söyleyemem.
düzeltme: bugün geçmişte yaşadığın her şeye minnettarım o ayrılık yaşanmasaydı şuanki sevgilimle tanışmazdim ve birlikte olamazdık. bittiği için şükrediyorum. umarım herkes geçmişte yaşadığı tüm acılara şükredecek kadar mutlu olur.

burada karşılaştığım ve beni oldukça şaşırtan insanlardır. aklıma nazım hikmet'in düşman şiirini getirirler hatta bir alıntı da yapayım hemen.

"onlar ümidin düşmanıdır, sevgilim,
akar suyun
meyve çağında ağacın,
serip gelişen hayatın düşmanı."

evet akıllardaki tüm sıfatları çürüteceğim şimdi. bu kız benim ama düşünüldüğünün aksine boyum 170 ve 17> değilim. bir şeyleri anlatırken bazen çok mutlu oluyorum ya da bazı olaylara çok heyecanlanıyorum ve bunları normalmiş gibi konuşmak hem kendi içimde duyduğum duygulara bir hakarettir hem de yaşanan ya da anlatılan olaylara. ayrıca hayır kendi adıma konuşacak olursam bunun ilgiyle alakası yok çünkü telefonla konusurken de birden zıpladığımı hatta kahkaha attığını duyabilirsiniz. hayatı başkalarının ne düşündüğüne göre yaşayacak kadar zamanım yok benim. o yüzden görürseniz kınamayın siz de mutlu olun nolur ki.

bir gün hepsi geçmişte kalıcak sabret

ağlamıştım. karşımdaki insan şaşırıp napacağını bilememisti. kendimi kötü hissetmiştim artık beni sevmeyecegini düşünmüştüm. ardından ağlayarak anneme anlattım iyi geldi. garip duygular yaşatmıştı bana ama zaman geçince tatlı anılar olarak duruyor bir köşede.

ilgimi çeken bir durum.
geçen gün bisiklet sürerken düştüm(büyük bir kaza olmadığı için böyle rahat konuşuyorum.) elimde sıyrık bacağımda morluklar oldu ve bu durum çok hoşuma gitti. aynı şekilde bugün yine bisiklet sürerken ayağım sıyrıldı yine garip bir sekilde hosuma gitti. yaşadığımı hissettim diye tabir etmek doğru olacaktır. büyüdükçe kendimize daha çok dikkat ederiz her anlamda yara almamak için. bu yüzden düşüp kalkmalarımız azalıyor. böyle ara sıra yaşayınca da bana keyif veriyor. hayatın kıymetini bile anlamaya yardımcı oluyor. güzel bir şey bence.

kitabını şuan okuduğum yazardır. kanım oldukça ısındı. hayat hevesini kaybetmemiş hala insanlara karşı umudu olan bir insan ama günümüz türkiyesinde harcanacağı su götürmez bir gerçektir. yüzyüze gelip saatlerce sohbet etme isteği uyandırıyor insanda.

adam diye tanımlamak doğru degil bence çünkü insan kalbi öyle onu da bunu da seveyimi kaldıramaz. ikisini de sevmiyordur. bir de bununla övünen toksik insanlar var. çok garipsiyorum.

zehirli bir duygu ve heveslenmek ile karıştırılmaması gerekir.

bana kalırsa kişinin kendisini yetersiz görmesi ya da karşı taraftaki kisiyi sahip olduklarına karşı yetersiz görmekle alakalıdır. insanız duygularımıza sahip çıkamıyoruz kimi zaman. önemli olan duyguları yeteri kadar yaşamak. bu durum kıskanmak için de geçerlidir. haddinden fazla kıskanırsanız hem kendinize hem karşınızdakine zarar verirsiniz.

eğer kendinizi kıskançlık içinde buluyorsanız size tavsiyem kendinizi kamçılamak için kullanın bu durumu.
örneğin; "o yaparsa ben hayli yaparım" gibi

ben egomu öne sürerek böyle yapıyorum en azından oturup ağlanıp sızlanmaktan iyidir diye düşünüyorum ama siz yine de benden daha dikkatli olun. kendimize küçük oyunlar oynamanın zararı yok ama bazen cahil cesaretine dönüşebiliyor. onun zararlarından da burada bahsetmek yanlış olur.
kıskanalım arkadaşlar korkmayalım belki bir seyler öğretmeye çalışıyordur hayat bize.

insanı çaresiz bırakan bir durum. önemli bir sey yasanmasına ya da herhangi bir seyin yasanmasina gerek yok oturup aglayabilirsiniz. bana kalırsa sebebi icine atmak. bir seyler yasiyoruz surekli onlara vermemiz gereken tepkiyi vermiyoruz ardindan hic beklemedigimiz bir yerde o tepki ortaya çıkıyor. garip bir durum yasamayan anlamaz.

dünya kadar kalabalığın içinde yalnız olmak.

bugün başıma geldi ve şokumu burada paylaşmak istedim.
ya arkadaş sabahtan akşama kadar koştur koştur yaşıyorum zaten. mesajlarına da gördükçe cevap veriyorum. nasıl sana verdiğim değeri mesajlarla ölçebilirsin aklım almıyor. varsa bu işin bir mantığı biri anlatsın ben anlamadım.

dr.sigmund freud tarafından ortaya atılan teoriye göre kişiler, zeka gibi şeyleri değil; fiziksel özelliklere tav olurlar. bu konuda cinsiyet ayrımı yoktur. kadın da erkek de fiziksel görünüme bakar. fiziksel görünüm yoluyla açığa çıkan libido, doyumsuzluk içerisinde başka şeyler de aramaya başlar; çünkü tatmin olması zordur, bir süre sonra fiziksellik de işe yaramaz. bu noktada farklı şeyler aranmaya başlar. bu farklı şeylerin içerisinde de zeka, yetenekler, ses tonu gibi faktörler vardır. sapyoseksüel kadının bu aşamaya gelmesindeki temel sebep: tatmin olmak isteyen cinsel dürtüdür. bu aşamaya kadar kendi için harikulade ilişkiler yaşayan kadın, fiziksel doyuma ulaşmıştır. bilhassa türkiye'de bu (sapyoseksüel) tercihte olan kadınları bulmak zordur; çünkü fiziksel doyuma ulaşan kadın sayısı azdır; gerek ahlâkî gerek ırksal özellikler sebebiyle zaten sapyoseksüel kadınlar açısından olaya bakarsak bir müddet sonra spyoseksüellikten bir vazgeçme söz konusudur onlar için; nedeni şudur ki, ülkemizdeki erkeklerin entellektüel birikimi ve zekası, sapyoseksüel kadınlar için yeterli değildir. bu topraklarda erkeklerin egoları kadın ile savaş halindedir.

6. sezon geliyor müjdemi vereyim dedim

şimdi birileri konuya dini katıp zırvalamadan (üstelik bilmeden) konuya el atmak istiyorum.
ilk okul çocuklarının bile anlayabileceği şekilde size kaderi açıklayacağım.

bir binanın tepesindesiniz, binanın köşesinden aşağı bakıyorsunuz ve elinizde bir defter var. binanın sağ tarafından bir araba çok hızlı bir şekilde geliyor aynı sekilde sol tarafından da bir araba hic hızını kesmeden geliyor. siz bu durumu gördünüz ve çarpışmama gibi bir olanaklarının olmadığını da gördünüz. elinizdeki deftere iki araba kaza yaptı yazdınız. şimdi size soruyorum siz yazdığınız için mi kaza oldu yoksa siz kazanın olacağını bildiğiniz için mi yazdınız bunu?

kaderimizi biz belirliyoruz. bunu inkar ederseniz allah'ın bilgisini de inkar etmiş olursunuz. kaderimiz bellidir ama bunun belirlenmesi dinen allah'ın tüm kullarını tanımasıyla olacakları bilmesiyle alakalıdır kesinlikle. siz bunu allah oturdu yazdı biz de yaşıyoruz seklinde lanse edemezsiniz. zaman şeridi olarak düşünmeyin zira islam allah'ın zamandan ve mekandan münezzeh olduğunu söyler.

yıkım anı.

-sen arayıp sormadığın takdirde ölsen haberi olmaz.
-sevmediğin hareketlerine dikkat etmez.
-arkandan konuşur.(tabi sonradan öğrenirsin)
-seni kırmaktan ve kaybetmekten korkmaz.
-en önemlisi zor gününde yanında olmadığını fark edersin.

bunlardan sonrası bir uyanış gerçekleşir ve hayatından çıkarırsın. gelip sana nedenini bile soramaz çünkü eşekliğini bilir.