trinty yazar profili

sahaflar ve kitapçılar , beton kalabalığının düzeni , asla kaybolmayacakmışsın hissi

bir dağ devrildi içimde ama en güzel çiçekleri de , gün batımının güzelliğini de yaşamanın , aşkın gücünü de bu dağ sayesinde hissettim. bir dağ devrildi içimde ve tonlarca yara izim oldu , seneler sonra nasıl izah ederim bu izleri bilmiyorum ..

“hayalet sevgilim” olarak bir adresten hiç ayrılmam herhalde , nasıl olsa ölümsüzüm artık canım yanmaz

2022’nin son aylarına yakın youtube’da ki ilk yayınlarını paylaştılar ( öncesi de var ama çokta akıl bulandırmak istemiyorum ) ve o gün bugündür hayatımın en değerli parçası oldular , radyonun resimlisi olarak kısa ve öz sohbetleri ile 1 senedir her gün keyifle sohbetlerini dinliyorum.
sektörün istediği gibi gösterdiği ünlülerden biri olan metin hara’yla olan sohbetleriyle tanışıyorsunuz ilk,insanların kafasında oluşan yargıları kolay kolay yıkamazsınız elbet ama bu program ön yargıyla gelen herkesi eninde sonunda kendine bağlıyor .7. bölümden itibaren ise kendi iç dünyalarını daha da katarak konsept daha güzel bir manzaraya açılıyor. samimiyetlerini anlamak için, sadece dış görünüş ve konuşma üsluplarına bakarak çözemezsiniz , ifadelerini , mimiklerini gördükçe , bunlarda bizlerden biri dedirtiyor kendinize. bu yüzden radyonun resimlisi olarak anılmaları hoşuma gidiyor, çünkü sadece dinlemeyi değil izlemeyi , konulara göre değişen ruh hallerini keşfetmeyi ve gerçekliklerini yakalamayı seviyorum.
bir çok kişinin farketmek istemediği e biz bu konuyu biliyorduk görüşü, aslında bilindik konuyu kendilerine göre yorumlayıp birbirlerine sordukları sorular , verdikleri cevaplar onları ayrı bir yere koyuyor.
birbirine hem bu kadar benzer hem de birbirinden farklı 2 karakterin sohbet uyumu anca bu kadar güzel olabilirdi .
ozan bozkurt’un mantıkla ama duyguların bilincinde ki yaklaşımı , sercan şahin kurtulmuş’un insanın içi içine sığmayan duyguları, tutkuları kendi yaşamışcasına anlatımı, neşeli tepkileri , yeri gelince ikisininde gözlerinde oluşan hüzünleri izleyip görmek , gerçekten bu zaman da hala sentetikleşmemiş sosyal medya insanları varmış dedirtiyor.
bazı zamanlar ozan’ın cümlelerini, hayatın akışında ki konuları deneyimlerken, kafamın içerisinde duyuyorum, sesini duymayı ve bıraktığı bu izi seviyorum .mücadelenin güzelliğini , kaybettim ama savaştım demenin onurunu sık sık hatırlatan sercanın enerjisini, hayatın her anında şükretmem gerekeni hatırlatan tavsiyelerini, kısacası gülüşüyle hayatın güzelliğini her zaman farketmemizi isteyen tavrını , kimine fazla eril gelse de bana göre babacan , olması gereken sahiplenici düşüncelerini , minik ekrandan yaşatacak kadar benimsetmiş olduğu hisleri ve onu tarifsiz seviyorum.

eleştiriler içinde yeri gelince yapılan yapıcı eleştiriler olacaktır ama bunun dışında kendilerinde eksik gördükleri şeyleri doğru taşıyan insanları gören kişilerin saçma sapan yorumlarını pekte kale almayın. mutlaka önyargısız, salt bir görüşte izlemenizi , izlerken sorulara kendinizinde yanıt vermesini ve onların cevaplarının içerisinde yeni bir keşfe çıkmayı kesinlikle deneyimleyin.
++++++
gelecek düşüncelerim:
ozan’ın kitap çıkarmasını umut ediyorum, sadece kitaplarla değil söyleşilerle sesinin sürekli duyulması gereken birisi, sercan’ın ise bu sektörde uzun seneler bulunacağını, hayallerinin peşinde özgürlüğünü kaybetmeden ilerleyeceğini , verdiği tüm sözleri tutup hayatın anlamını herkese aktaracağını , ileride ikisinin de çok başarılı yerlerde olacaklarını düşünüyorum . ve ikisi de bu başarıyı hak eden insanlar . .
iyi ki varlar ..
ayrıca: zeytin ağaçları ve
(bkz: per aspera ad astra)

çok yoruldum artık diye ağladığım da başım babamın dizlerinde değil de artık omzundaydı ve ben ona sımsıkı sarılırken onun kolları artık incecik gelmişti halbuki babamın çok güçlü kolları var diye hatırlardım ben hep ..

nazım hikmet denildiğin de artık boğazım da bir yumru var , ben şiirlerin can yaktığını bilirdim de onu yazanların öldürdüğüne hiç şahit olmamıştım , kendimi görene kadar ..

esena mono

bu şarkı önceleri güzel hayaller kurduyordu şimdi o hayallerin yıkıntılarını hatırlatıyor ama hala çok güzel

jamie dornan oynamasa filmini de izlemezdim , kitabı psikolojik yorumlar yapacaksanız okuyun derim ,saplantılı bir durum , fantezi dünyanızın yeşermesi böyle olmasın , soft aşklar daha güzel hayal gücü katıyor , bu kitap bana özetle ; bookporn gibi geldi

pandemi de uzaktan eğitim de sınavda nasıl kopya çekmezler diye hocanın bizlere okutup sınav yaptığı bir kitap , felsefecilerin anaokulu kitaplarıdan gibi düşünün , ilk giriş adımları içerir

-spoiler kaçırabilirim “



aklıma “ kader “ filminden bir replik geldi ve böyle başlamak istedim werther’in duygusal acılarını , sancılarını anlattığı mektuplarına ..

bir dönem intihar salgınına sebep olmuş olan ve adı “werther sendromu “ ya da “ werther etkisi “ olarak psikolojide de önümüze çıkaran, insanları bu denli taklit intiharlara sürekleyen kitaba aşırı merakla başlamıştım. ki ben aşk acısına harmanlanmış biri olarak, zamanlamayı doğru yapmak adına okumak için birazda bekledim. “bile bile yandı yüreğim, yana yana söndü yüreğim “ şarkısıyla çok kez eşleştirdiğim bu kitabı öncelikle sakin ortamda , dingin ve dertsiz boş kafayla okumanızı tavsiye ediyorum. evet içerisinde ki cümlelerin bir kısmı nokta atışı şeklinde hayatınıza dokunuyor ama çoğu zaman ben sayfa mı atladım , neyi kaçırdım diyerek tekrar tekrar okumama sebep verdi . mektup tarzı kitaplarda genel sorunum benim bu sanırım , belki sizler de böyle etki olmayabilir.
konusuna gelince, nişanlı olduğu söylenilen ve uyarılmasına rağmen lotte’ye aşık olmasıyla başlıyor ana konu , ona duyduğu aşkın çaresizliğini , intiharla bitiriyor. lotte’nin önce nişanlısı sonra kocası olan albert, ah albert , bence asıl taktiri asıl övgüyü, ve özenilmesi gereken oydu. werther’in aşık olduğunu bildiğinden hissettiğinden öyle eminim ki , bazı bölümlerde wertherin hadsizliğine öyle kızdım ve öfkelendim ki , evlendikleri tarihi yanlış söylediğinde wertherin yaşamış olduğu şaşkınlık bende mutlu bi “ oh be şükür “ dedirtti. ahlaki olarak sert eleştirilere maruz kalıp eleştirilmesi , gerçeklik olarak ele aldığımda bana da doğru geliyor. etik’lik açısından lotte’ye söz söylenmesine açık kapı bırakmasa da goethe, kendi düşünceleri açısından bana çok ahlaki bir boyutta gelmedi. kitaptan ders alınacak cümleler barındırmasından dolayı ilk başlarda bu kavramı çok dikkate almıyor , daha sonra düşününce de sert eleştirilere sizde katılabilirsiniz belki benim gibi.
okumakta zorlandığım, her ne kadar aşka saygı duyup, çaresizliğini hissetsem de, doğru gelmeyen noktalarından dolayı kesinlikle okuyun , tavsiye edeceğim bir kitap diyemiyorum. kısa sürede okuyup, en azından bilginiz olması açısından okunacak , çerezlik değilde , aşırı yağlı bir karbonhidrat bombası gibi geldi bana . bazen aç kaldığımız da iyi gelip, yedikten sonra uyku bastıran türlerden.

bundan önce ki deprem de telefonla konuştuğum kişiyi dün arayamadım , arayamam da artık , aklım ciğerim kalbim öyle sıkıştı ki .. sevdiklerinizin değerini bilin , yollar ayrılsa bile bu durumlar da bari ulaşabilecek durum bırakın

bugün bi videosuna denk geldim canı sıkılınca kasasında ki paraları kokluyormuş , dosta ihtiyacım yok para herşeydir diyor , e bu para için birşeyler yapması lazım , ülke de olanak verdi

aylardır bakmıyorum artılar eksi olmuştur eminim

sanal kimliğin olmasının ilk adımı, o olmadan olmuyor , bir nevi kan gibi düşünün her yerde akıp dolaşan her türlü iletişim ve bağ için gerekli olan sistem