vsagittae yazar profili

korku

bu yaşam şartları içerisinde bozuk psikolojinin cinsiyeti mi kaldı arkadaşlar toplu yemedik mi kafayı?

gelsin gitsin de yaşlanıp öleyim artık ya

kablosuz kulaklıkları şarj etmek öyle zor geliyor ki kabloluya döndüm. meğer hayatım ne kadar konforluymuş arkadaş eskiden, al tak çık. bazen mutluluktan ağlayasım geliyor şarj etmeyi unuttum derdim olmadığı için yani o kadar büyük bir mevzu haline gelmişti benim için.

küfür etmek ya çok seviyorum küfretmeyi ama bana hiç yakışmıyor bırakıcam bi ara

ben olası bir istilada kesin ölürüm zaten ama annemle kardeşim elli altı kere falan the walking dead izlediler muhtemel silahım onlar

sınav haftası olduğundan değil genellikle kafamın içide böyle

barbie'nin bileklik ile açılan günlüğü

sigara içmediğim için mi hayatı anlayamıyorum acaba

buradan

hayata ve yaşamıma duyduğum büyük bir öfke var. sebepleri bence çok karışık anlatsam belki de kulağa basit gelir ama beni zorluyor bu öfke. bazen canıma kıymayı gerçekten düşünüyorum ama ben korkak bir insanım. ciddi anlamda tarihin görüp görebileceği en ödlek kişi olabilirim. bir de hiç istediğim gibi olmasa da yaşamayı seviyorum aslında. güzel bir manzara gördüğümde, hoş bir müzik duyduğumda ya da en sevdiğim kitabın favori cümlesiyle karşılaştığımda. kahkahalarımda, yazdığımda, yaptığım yemekler istediğim gibi olduğunda, yemek yerken - özellikle karpuz yerken :) - hatta bazen sessiz ve karanlık bir odada yalnızken seviyorum yaşamayı. yaşamı bu kadar severken vazgeçebilmeyi düşünmek bile sarsıyor beni. dengesizliklerim ve korkularımda boğuluyorum sık sık. yapayalnızım bir yandan. ki bu kimse için bir sürpriz değil çünkü hep öyleydim ama küçük ben için öyle. onun bu yaşım ile ilgili hayalleri hiç böyle değildi. kendim için, beni sık sık görmek zorunda kalan ailem için büyük bir hayal kırıklığıyım ve bununla baş edemiyorum zaten içimden de gelmiyor.

değilim abicim yook ben beceremiyorum arkadaşlık işlerini, istemediğimden de değil bak insanlar beni pek sevmiyor bence. arkadaş olarak bir kaç kez gülüşüp muhabbet ediyoruz sonra bum uzaklaşıyorlar ulaşamaz hale geliyorum. bi problem var ama hayırlısı

benim favorim rex ama buzz benim için ayrı. uçabiliyo çünkü uçmak önemli.

aristo gamlı baykuş gibi sürekli düşündüğü için bazen sinirim bozulsa da dantenin çocuksu ama bir o kadar da olgun tavırları aristonun her sonra ki sayfada biraz daha büyümesi falan çok hoşuma gitti açıkçası yani söylemeden geçemem ikinci kitabı aristo ve dante dünyanın sularına dalıyor daha etkileyiciydi bence. ilk kitapta sadece adını duyduğumuz karakterleri tanımak iki çocuğumuzun gerçeklerle biraz zorlu olsa da göğüs göğse çarpışarak olgunlaşması güzeldi. en sevdiğim yanı aristonun günlük ayağına danteye yazdığı mektuplardı. hala ergen olduğumu düşündüğüm için beni inanılmaz keyifli hissettiren yanları oldu ve hep kendimden bir parça buldum hikayede. feministliğe lgbtye katil olmanın katilden çok çevresindekine etkisine ahlaki normlara insancıl duygulara ergen olmaya ve büyürken kimliğini keşfetmeye çocuksu ama bir o kadarda anlaşılır değinmişti. duyguları, bazen gözyaşlarını bazense hevesleri paylaştım okurken. baştan bir kez daha okumam muhtemelen ama sorana önerebileceğim hoş bir süreçti.

kitabı ayrı filmi ayrı bir hayranlık duygusu benim için. ilk okuduğumda yaşımın küçüklüğünden dolayı kafamda oturmayan şeyler kalmıştı sevmiştim ama çok anlamamıştım da yıllar sonra kitaplığımın diplerinde bulduktan sonra tekrar okudum ve aydınlandım diyebilirim. filmini hemen ardından izledim ve o gün bugündür sorana önerir izlemeyeni okumayanı sürekli darlarım. benim için o kadar büyük bir ilham kaynağı ve o kadar etkilendiğim bir eserdir ki adını duyduğum, gördüğüm her yerde gülümseyerek ''captain, my captain...'' demeden edemiyorum...

ufak problemlerimiz var ama halledicez

önderim, ata'm, babam, kurtarıcım. aklıma her düştüğünde gözlerimi dolduran adam. umarım huzur içerisinde dinleniyor ve sana inanan, damarlarında ki asil kanın farkında herkesin verdiği savaşı gururla izliyorsundur. olmasaydın olmazdık. sözlerim tükendiğinde sarılmaktan yana olurum her zaman. sana bedenen sarılamam şuan ama her ihtiyaç duyduğumda mavi gökte beni izlediğini biliyorum. izindeyim ve öyle kalacağım. huzurlar içinde uyu babam...

kral hareket

yürürken, uzanırken, otururken bile içimden gelen kimsenin duymadığı bir müzikte minik hareketlerle random dans etmek. mutluluğuma mutluluk katan bir eylem.

birini sevdiği dizi film kültürü yüzünden ötekileştiren yada küçük gören biriyle muhatap olmaktan daha iyidir. ayrıca anime çok ince bir zevktir bence, sık izlemeyen biri olarak iyi bir izleyiciyi dinlemekten zevk bile duyarım.