açıkçası insanların tavırları bana tuhaf geliyor. ya da ben yaşım ilerledikçe ilişki kurma yeteneğimi kaybettim. gerçi bir ihtimal daha var o da ben bu yeni dünyanın ilişki dinamiklerini anlamıyor olabilirim.
özüm gereği ben sıcakkanlı birisiyim ve genellikle hayata iyilik yapmak iyidir mottosuyla yaklaşırım. yani hiçbir şey hakkında kötü düşünmezsek büyük ihtimal kötü olacak olanı da iyiye çeviririz gibi aptalca bir niyetim ve yaklaşımım var.
bunun dışında sözlerimle söylemek istediğim şey haricinde başka bir şeyi ima etmem, başka bir niyet gizli bir amaç kondurmam mesela kelimelerime.
ama nedense günümüzde insanların ilişkilere benim gibi yaklaşmadığını hissediyorum.
yaşansın, tükensin, anlık olsun her şey. evet çok güzel değerli dostlar, ama gün geçtikçe çevrenizde kimse kalmayacak ve nihayetinde tonlarca para ödeyip psikiyatristlere psikologlara sırf iletişim kurabilmek için gideceksiniz. gün geçtikçe sanki kendimizi köreltiyoruz.
güvenmek gerekiyor arkadaşlar, zor ama diğer türlüsü de olmuyor. birisi ilk adımı atmalı değil mi? taşı aramızdaki en günahsız atsın dersek sonumuz pek parlak değil.
devamını gör...