wing yazar profili

insanın umutlarını her daim yeşerten bir gerçektir. her şafakta dünya yeniden kurulur, insan tüm aurasıyla yenilenir ve sürprizlere bayılan bir hayatla sabahları yeniden başlar yaşama. sabah ola hayrola bu umut beklentisi üzerine söylene gelmiştir.

kopkoyu geceden uyanmıştı gümüş rengi şafağa.

kendimi bildim bileli ödünç eşyadan hiç hoşlanmadım ve çizgi romanlarımdan edebiyat serilerine kadar bütün kitaplarımı hep kendim aldım. kitap paylaşmanın bir romantik tarafı vardır illa ama bir insan canımın içi olsun, önce bir kitabı nasıl okuduğuna bakarım. özensizliğini görürsem o kitabı yar etmem. bu gibi durumlar nedeniyle ödünç kitap işinden uzak dururum. o çayı zıkkımlanan arkadaşa söyleyeceğim şudur ki; eğer illa okurken bir şey içmek istiyorsan içeceği tersine; kitabı mersin'e koysun. emanet kitapsa okurken 10 saniyelik yudumlama molası verirken sol elinde fincanı yaklaştırırken ağzına, sağ elindeki kitabı yukarı doğru semaya uzatsın. ama yine de en iyisi okurken içecekten uzak dursun.

birine yürümeden önce bi zahmet yerinden kalkıp önce kendi sağlığı için yürüsün. sonra başkasına yürümeyi düşünür. sağlık önemli dostlar. önce bünye sonra fünye.*

tam tersi, kadınları yüceltmektir. bir kızı sevdin ve onunla anlaştın, resmiyete dökülmesi için kız ailesinin onayı hem kıza hem de aileye bir saygı hareketidir. aileye haber vermenin en ince yoludur. hiç kimse sahipsiz değildir. ebeveyni yoksa yakını ya da manevi bir büyüğünden istenir.

kızı gördün, beğendin belki tanıştın belki tanışma imkanı bulamadın, görücü usulü evlilik için de doğru merci kızın ailesidir. ailenin yeri önemli olmasına rağmen evlilik konusunda son sözün kızın fikrine göre söylenmesi gerekir. kızın duygularına önem verilmezse, hislerine ters bir karara zorlanırsa bekarlık ya da evlilik kızı mutsuz bir yaşama mahkum eder.

kendi moralleri o kadar toparlanmayacak haldeki o ruh hallerini başkalarına bulaştırmadan rahat edemezler. zaman zaman hepimizin morali bozulur, ama o halimizi başkaları görsün istemeyiz çünkü kendimize ve başkalarına eşit oranda saygılı olmaya çalışırız. hatıralarda güler yüzle, neşeli halimizle görünmek isteriz. moral bozmak isteyenlerin öncelikle kendilerine saygıları yok. aynaya hırçın bir yüzle bakmayı kendilerine yakıştırırlar. ve kalpleri biraz kirlenmiş olduğundan bu hali diğer insanlara da yansıtmaktan gocunmazlar. halbuki zor olanla daha çok efor sarfediyorlar. hafif bir tebessüm en kolay harekettir ve çok çok hızlı yayılır insanlara. moral konusu üstüne konuşmaya değecek kadar önemlidir. o insanlardan olabildiğince uzak durun. ama karşılaştığınızda gülümsemeyi unutmayın. belki onlar da gülümserler. en azından unuttukları bir yüz refleksinin varlığını hatırlamış olurlar.

hayalimdeki damat bizim köylü.* hayalimdeki damat diyince evlenmemişse eğer direkt insanın kendisi geliyor akla. başka damatlar bizi bozar. en güzeli damatlıklı olarak kendimiz.

göz numaran büyümüştür, gözlüklerini değiştir. gözüne görüntü kalitesi geldiğinde herkesin kendi boyunda olduğunu göreceksin.

kadını, erkeği yok bunun. zekaya tahammül edemeyen bir orta doğu kültürüne hapsolmuş durumdayız. yoksa zeki insan el üstünde tutulur. her toplumun zekaya ihtiyacı vardır. zeki bir sevgili iyidir. sizi de o seviyeye yükseltir. ve yaşadığınız hayattan zevk alırsınız. her yaşayışınız imbikten süzülürcesine her anı ve kalitesiyle haz verir size.

sessiz bir ortamdan geliyor. kafayı tamamen ona vereceğiniz bir sessizlik. ortamda sakin bir müzik olur, dışarıda temiz hava ve kuş sesleri, geceyse çekirge senfonisi. yani yoğunlaşmanız gereken mini bir dünyanız olduğunda neye yeteneğiniz varsa hiç ummadığınız şekilde peş peşe dökülür sözcükler.

ankara'nın denizi yok ama insanları neşelendirip aynı zamanda delirten rüzgarı vardır. kış ayazı ise başlı başına bir zorluktur ki insana destan yazdırır. renkli kişiliklere sahiptirler ama ankara'nın bürokrasi tipi, dış görünüşü daha düzenli gösterir. bir resmiyetin gölgesi düşer üstlerine.

(bkz: maço erkeğe evet deyip paçoza döndürmek)

huzurlu hayat niye kaliteli olmasın ki? kaliteden kasıt maddi zenginlikse inanın zenginliğe ulaşan bir çok insan huzura hasret kalıyor. kaliteli yaşamı huzur zeminindeki ince zevklerde; kitap okuma, iyi insanlarla bir sosyal yaşam oluşturma, iyi müzikler dinleme, kendi çapında sporla uğraşma, hayatın ve imkanların sunduğu kadarıyla kültür ve sanat etkinlikleriyle zaman geçirmede görebiliriz. ki ben bundan daha kaliteli bir hayat düşünemiyorum. sağlığı yerinde olan insan kalitesini düşürecek uğraş ve ortamlardan kendini soyutlayabilir. yeter ki kaliteye ihtiyaç duysun.

smallville 1 yıl önce izlemeye başlamıştım şimdi nihayet 10. sezona yeni ulaştım.

supernatural ona da başlayalı çok oldu ama araya başka uğraşlar girince bugün 6. sezonunu bitirdim.

the mentalist amazon prime kaldırmazsa bugünlerde ona başlamayı düşünüyorum.

yazın son günü diye 31 ağustos'u kabul ediyorsak eğer son iki yıldır şehirden uzakta geçirdim. geçen sene batum'a gitmiştim, bu sene de trabzon, rize turuna katıldım. 31 ağustos ve 1 eylül tarihlerinde evden uzaktaydım. ve bu durum bana tuhaf hissettirdi. gelecek yılı görmek nasip olursa o tarihlerde herhalde evde olurum diye düşünüyorum.

tatil yerine yarın ulaşacaksam üstümdekini saymazsam 7 as oyuncu üç de yedek yeterli gelir. bu tatil kış gibi soğuk mevsimlere bırakılmışsa 7 as 7 de yedek mutlaka olur.

henüz izlemediğim kriptonlu süper kahramanın yeni uyarlaması. peki bizim 2020'de yazdığımız superman başlığına ne oldu da o tanımlar buraya taşındı?

uçağın taksi süreci boş bir körükte sonlanır. uçaktan körüğe geçip fıtı fıtı yürümeye başlarsınız. üç dakika içinde aşağı inip bavul teslim noktasına varırsınız. en çok orada bavulunuzu beklerken 10/20 dakikalık bir bekleyiş olur. bavulu aldıktan sonra bir dakika içinde terminalden dışarı çıkar hemen önünüzde bekleyen ankara air, havaş gibi otobüslere ya da boş bir taksiye binersiniz. uçaktan dışarıdaki araca maksimum 30 dakikada varmış olursunuz. bavulunuz yoksa 5 dakika içinde dışarıdasınız. bu pratikliği hangi mega havalimanı projesine değişirsiniz ki?

o saatlerde çay içtiğimden formata uymaz diye tanım girmiyorum. sizde var meyhane, gece kulübü; bende var aile çay bahçesi*

hemen her gece bu saatlerde bilgisayar başından kalkıp 5 dakika da olsa bir yaz gecesi havası almak için elimde telefonla otururum beyaz sandalyeye. gökyüzüne, açıksa yıldızlara, ay varsa onu gözlerimle tararım. cadde üstünde oturduğumuzdan çaktırmadan karşı binaları süzerim, tabi karanlıkta insan varsa da net göremem onları, binaların gece görüntüsü hoşuma gider. gelen geçen araçları izlerim. sonra internete biraz cepten bakarım. 5 dakikalığına oturduğumda bazen bir cümleyle bir dize gelir aklıma; artık açık havanın verdiği oksijenle mi yoksa gecenin perileriyle mi bilemiyorum, öyle bazı dörtlükler balkonda otururken çıkar bir anda. tabi 5 dakika olur 50 dakika. ama acayip haz duyarım o balkon sefasından.