wing yazar profili

trafiğin üçte birinde o sinyalsizliği görüyorum. tam ağzımdan galiz küfürler çıkacağı sırada bir anda normal sözlük aklıma geliyor ve susuyorum. ya da küfür sayılmayacak kelimelerle tepki naraları atıyorum.

sinyalsiz arkadaşlar, bu işi önemseyin. bilseniz arkanızdan ne küfürler ediliyor; eğer sövülmekten hoşlanıyorsanız o başka tabi.

oylamak bir selam vermektir. hani biriyle bir arkadaşlık kurup çarşıda, pazarda, avmde görüp merhaba diyerek ayak üstü de olsa etkileşim oluşturmak gibidir. birbirimizi arkadaş olarak seçtik ve pozitif duygularımızla, içimize sinen sıcaklıkla karşılaştığımızda o selamı vermek istiyoruz. sevdiğimiz insan ne yazarsa yazsın oylarız çünkü sevgi güveni de peşinden sürükler. onun içinden entriye dönüşenler onunla ilgilidir ve biz onu seviyorsak ondan çıkanları da sevmiş oluyoruz. tabi herkesi sevemiyoruz. belli bir ölçüde dünya görüşü ya da kafa yapısının uyuşması lazım. bunlar tamamsa arkadaşlık öyle başlar.

sevilen adama sarılınca da hissedilebilecek bir tamamlanmışlık halidir. artık dünyanın her rengini iki kişilik karşılayacak olmanız pek romantik olsa gerek.

ne kadar insani, hayat memat meselesi bir önerge meclise gelse sırf bunu getiren ana muhalefet partisi diye mızıkçılık yapan bir çocuk gibi davranmaları insanı yeterince çileden çıkarıyor zaten. bir de bu konuların ucunun bunlara dokunma ihtimalini düşününce dünyada ne kadar kötülük varsa onların en büyük temsilcisi bunlar mı diye sıradan bir soru düşüveriyor insanın aklına. birinde iktidarını temel problemlerden daha çok önemsiyorsun. ama ikinci gibi olasılık seni bu ülkenin değil sadece; insanlığın, hayatın düşmanı haline getirir.

gece uyanık kalmanın en tatlı yanı; dingin bir kafa, sakin bir ruh hali ile sözlükte yazın eylemiyle meşgul olmaktır. ekseriyetle geceleri yazmayı severim. herkese iyi geceler.

gün içinde kitap okuyamamıştım, düzenli okuma dönemlerinde hiç okumasam bile günlük 10 sayfa; hatta kitapla bağımı stabil tutmak için hiç yoktan 3 sayfa bile dar zamanlarda yetiyor. amaç kitap okumadan bir gün bile geçirmemek. okumadığım bir gün araya girdiğinde bile o bağın çözüldüğünü hissediyorum. neyse bu yaz geçen yıldan süregelen isabel allende kitaplarıyla ahmet ümit'in kitaplarını dönüşümlü olarak okuyorum. geçen bir saatte (bkz: sararmış bir fotoğraf) ile yarım saat kadar da (bkz: elveda güzel vatanım) kitaplarını okuyup bilgisayar başına oturdum. hayatımda ilk defa geçtiğimiz nisan ayında aynı anda iki kitap okumaya başladım. şimdilik durumdan memnun sayılırım. yakın gözlüğe başlayalı bir sene olmadı ama sarı ya da beyaz ışıkla çok randımanlı okuyamıyorum. vakit buldukça gündüz ışığında okumak daha iyi geliyor. bu arada başlık nerede olduğumu sormuş, doğal olarak evdeyim.

denizcilikte, gemi pervanesinin ters yöne dönmesi eylemidir. gemilerin ani dönüş ihtiyacı belirdiğinde bir pervane normal yönde dönerken diğer pervane “tam yol tornistan” emriyle tersine döndürülerek geminin kıç tarafından ani dönüşü sağlanır. bu kavram özellikle siyasi hayatımızdaki tüm sansasyonel hareketlerde, nice rezilliklerde boşa efelenmenin doğal sonucu olarak dillere düşmüştür. gönül isterdi ki üç tarafı denizlerle çevrili ükemizde sadece bir denizcilik terminolojisi olarak akıllarda kalabilseymiş.

ergenlik ve ilk gençlik dönemlerini içine alan kesintisiz bir 11 yılı ankara'da yaşadım. okul hayatımın yüzde 50'si ankara'da geçti. askerliğim bile ankara sınırları içinde gerçekleşti. özlediğim her zaman burnumda tüttü ve her özlediğimde mutlaka bi ankara yolu yapmış oldum. ankara bir bağımlılık başkentidir. gittiğinizde hatıralarınızı, içinize çektiğiniz daha ilk nefesle günceller. sadece orada yaşayanların bildiği ayrı bir oksijene sahiptir. yaşamış olduklarınızla size bi tür sarhoşluk verir. yeni yollar, yeni binalar, yeni mekanlar geçmişi her geçen gün bir parça daha gölgelemiş olsa da sizin ankara'nız hep içinizde yaşar ve sizi çağırdığında o içinizin ankara'sı sizi olgunlukla karşılar. ankara yaşanmış ve yaşanacak bir rüya ve bozkırların kucağında bir sevdanın adıdır.

2019 haziran ayında başlayan (bkz: her yerde sen) dizisinin karakterleri selin sever ve demir erendil’in aşkları dizi dünyasını aşarak gerçek hayatın sahnesine taşınmıştı. bu çift son dönemde muhalif duruşları ile popüler olan (bkz: aybüke pusat) ve (bkz: furkan andıç) çiftiydi. ses tonları olsun, tavır ve aura olarak birbirlerine yakıştırdığım bir çift.

iki tekerlekli hem çocuk hem yetişkin taşıtı. tabi çok küçükken alınmışsa aslında dört tekerli olup sele üstünde dengede durduğunuza kanaat getiren ebeveyn tarafından yanlardaki iki küçük teker çıkarıldığı an kendinizi ilk uçma deneyimini yaşayan bir yavru şahin gibi hissediyorsunuz. pedal çevirmeyle sürülen, çocuklukta altımızda araba olarak hissedip öykündüğümüz, mutlaka arkadaşlarınkiyle karşılaştırıp yarışını yaptığımız, biz büyüdükçe küçüldüğünü görüp üzüldüğümüz ama sonra bize daha büyüğü alınınca sevindiğimiz, yetişkin olduğumuzda da binsek çocukken aldığımız o tadı hatırladığımız, atların yerini almış mekanik canımız, en kocaman karne hediyesi hayalimiz. bugün de yine bir karne günü ve belki de bazı çocuklar memleketin bir köşesinde o hayallerine kavuşmuş oldular.

insanların dert ortağı, hayat yoldaşı. ne kadar bağlı olsanız da bir zehir olduğunu unutmamak lazım. içen insanın her anına, sevincine, hüznüne, acısına, yemeğinin üstüne, sabahın köründe boş midesine, partneri ile sevişme sonrasına, kralın tahtına oturduğu gibi oturup yerini hiç şaşırmadan bulan, kağıda sarılı envai çeşit tütün içeceği. sağlığı olumsuz etkilediği bir gerçek. ağız tadını bozduğu da ayrı bir gerçek. içmeyen biri olarak içseydim sağlığımdan çok damak tadım değişti diye bozulurdum. ama tüm olumsuzluklarına rağmen müptelasına da saygım sonsuz. artık hayatların günlük eşlikçisi; parmak postürünün hayati eklentisi.

iyidir geceler. ah o güzel geceler; kış gecesi uzundur ama soğuktur ve kapalı mekana mahkum eder. ama tatlıdır, sessizdir ve dinlendirir insanı. uzun geceler sizi okumaya teşvik eder. ya da bir film izlemeye, derin sohbetlere dalmaya ve gecenin ortasında yorgana sarılıp uyumaya imkan tanır.

iyi geceler bir yaz gecesi ise ayrı bir enerji ve yaşam sevinci verir. ne de olsa yaz gününün ve güneşinin gecesidir. gün dönümü yakındır ve gece yine o güneşe yerini bırakacaktır. akşamlar plaj kumuna vuran dalga gibi kısacıktır. hemen kendini şafağa teslim etmek ister. sıcak günlerin gecelerinde kapı pencere açıktır. püfür püfür esen havanın eşliğinde çay içilir, soğuk karpuz, kavun gibi yaz meyveleri yenir. yine güzel filmler heyecanla izlenir. uyku zamanları pamuk pikelerle yaz gecesi rüyalarına yatılır. iyidir geceler. dışarıda bitap düşürüp evde iyileştirir geceler.

2025 başında haberimizin olduğu yeni bir sözlüktü. bir merakla girip baktık ve aşırı ıssız ve her kullanıcının neredeyse kendine çalıp oynadığı bir düzende beklentileri karşılayamamış bir sözlük olarak bir de haftanın en beğenilen ilk on entrisine para ödülü vereceğini açıklayıp milleti en çok bunun için kendine çeken ama aynı zamanda para hırsıyla insanların doğal olarak kaynaşmasının önüne de geçen bir mecra oldular. anladığım kadarıyla da hiçbir zaman kimseye para vermediler. geçen mayıs ayı entri giren iki kişi vardı. mayıs sonunda kimse kalmamış ve bunun sonucunda haziran ayı başından itibaren tarihin tozlu sayfasına karışmış oldu. internet üzerinden artık ulaşılamıyor, bu da kapandığını bize göstermiş oluyor. sözlük kurmak isteyen insanlar için net bir örnek oldu. bir yeri günlük uğrak adres haline getiren şey insanların gönülden ona iştirak etmesiyle oluşur. bu da para mevzularına hiç girmemeyi gerektirir. bırakın insanlar eşit koşullarda özgürce kendilerini ifade etsinler. para mevzusu insanı gerçekten bozuyor. maddi gözle bir yere baktığınızda orası sadece parayla güzelleşiyor. para olduğu kadar oraya aitsinizdir. bu da kurulan ilişkileri pamuk ipliğine bağlamış oluyor.

@dahlvier

aksiyon dolu fantastik bir dünya onunkisi.

bir kere almıştım. sadece online listede yeşil görünüyorsunuz. bana göre yeşil mahlas için kullanılan karma puanı düşmeli çünkü verdiği ayrıcalık minik bir fark edilme durumu. ha, şuna yaramıştır, yeşil gördüklerinize yeşil olmakla ilgili sorular soruyorsunuz. karma karşılığı 6500 olarak devam edecekse o zaman yeşillenen yazarın bütün profili baştan aşağı yeşile boyanmalı. hatta yeşilin her tonu profilde kullanılmalı. ve farklı renkler için seçenekler geliştirilmeli. mesela maviye boya beni, sarart ya da morart beni gibi.

bir dna ya da genlerin aktardığı bir hediye ya da fazlaca dile getirilen benzerlik muhabbetinin insanda oluşturduğu bir bıkkınlık halidir. bu hal o kişiyle bir sevgi bağı oluşmamışsa insanı usandırır. benzetildiğiniz kişi baba figürüyse aslında her duyduğumuzda mutlu da olabiliriz. içimizde bir bayram sevinci yaşadığımızı gözlerimizin parlaklığı ele verir. özne dünyadan kayıpsa duyulan bir ses onu hatırlatır ve taşıdığımız sesin değerini onu duyan insanların gözlerindeki sıcak gülüşte görebiliriz. kalplerde anısı taşınan ve adı geçtiğinde ya da akla düştüğünde yüzleri güldüren bir insanın sesini taşımak yaşanmış ve birbiriyle kesişen hayatların anılarını canlandırır ve aslında manevi iklimde çok da matah bulunmayan soy kavramının aslında insanların dünyasında öldükten sonra bile aynı ya da benzer ses notalarının akışıyla bir yandan nasıl da yüceltildiğini, nasıl yürüdüğünü ve dünyaya bir şarkı; bir tavır ve incelik bıraktığını görünce bu küçük, bu kısa ömre nasıl da büyük izler bıraktığımıza inanır durumda oluyoruz. belki ölümlü hayatlarımızda bir teselli ama bu dünyadaki sevgi gerçekse onun sonsuzluğa demir attığına emin olabilirsiniz. ses kimi için bir silah, kimi için bir tutkaldır. iyi bir ses, taşıdığı sözlerin kalitesine göre bir yaşamı inşa edebilir. kötü bir ses her gün televizyonlardan evlerimize negatif bir anlamla girse hayatlarımızı ölmeye yüz tutmuş bir bitki topluluğuna benzetir. o zaman güzel sözcükleri güzel seslerle duymayı ümit edip sonsuz bir umuda bağlıyoruz.

alex'in olmadığı bir ülkede yaşadık, adamın heykelini bile diktik de kısa süre sonra şaka gibi yolları ayırdık. muslera'nın heykelini mutlaka dikin. tamam bu takımdan bir hagi geldi geçti ama muslera kadar profesyonel bir oyuncuyu galatasaray'da hatırlamıyorum. adamın tek şanssızlığı avrupa'da geriye giden bir galatasaray dönemine denk geldi. bir kuşak önce doğsa ve taffarel'den hemen sonra gelseydi 2000'li yıllar galatasaray için çok farklı olurdu. neyse 2011-2025 arası yerli ve yabancılar arasında türkiye'nin en iyi futbolcusu konumuna yükselmiştir.

hayalim olan çiftleşme hali. öyle biri çıkarsa karşıma geçen yılları anca öyle anlamlandırabilirim. yoksa yaşadığım boş bir hayat gibi geliyor. sağlam bir eş, insanı bekarlığın savruk esintiler altındaki şaşkın ruh halinden çıkarıp doğru bir rotaya bağlamış olur. erkeklerin dışa dönük temeli bizi eyleme geçirmek zorunda değil. sevdiğimiz bir kadının başka bir erkekle ilişki yaşadığını düşünelim. ne kadar acı verir de mi? biz anlamıyor olsak da kadınlar da erkeklerin başka bir kadınla ilişkisini öğrendiklerinde belki bizden daha çok acı çekerler. ikili ilişkilerde empati ve içe dönük düşünceler erkeklerin dizginlenmez gibi görünen duygularının coşkusunu siler ve durulmuş bir kalple her şey rayına oturur. yeter ki gerçekten iki kişilik düşünelim.

bu hayatı nasıl yaşamışsak ona göre sorulan sorulara ya cevap vereceğiz ya da susacağız. ha, öyle mezhep, tarikat, soy, sop, parti gibi ayrıştırıcı dünyalıklardan soru gelmez. herkese genel, evrensel sorular sorulacağı söylenir. rabbin, peygamberin, kitabın, bağlı bulunduğun ümmet ailesi gibi.

ilkokul ve orta okul başlarında 0.7 uca alışmıştım, sonra 0.5'i denedim ve orta karar haliyle tam benim medarı iftiharım olan bozuk yazımı en iyi yansıtan uç olduğunu görünce onunla sancılı eğitim hayatıma yeşil ışık yaktım. en sevdiğim sayı da 5 olunca bir uçlu kalemi son kullandığım ana kadar hep 0.5 uçla devam ettim. ve şimdi okul zamanlarımdan en çok 0.5 uçlu kalemlerimi özlüyorum. yine öğrencilik kısmet olsa da o uçla hep yazsam.