wing yazar profili

hemen her gece bu saatlerde bilgisayar başından kalkıp 5 dakika da olsa bir yaz gecesi havası almak için elimde telefonla otururum beyaz sandalyeye. gökyüzüne, açıksa yıldızlara, ay varsa onu gözlerimle tararım. cadde üstünde oturduğumuzdan çaktırmadan karşı binaları süzerim, tabi karanlıkta insan varsa da net göremem onları, binaların gece görüntüsü hoşuma gider. gelen geçen araçları izlerim. sonra internete biraz cepten bakarım. 5 dakikalığına oturduğumda bazen bir cümleyle bir dize gelir aklıma; artık açık havanın verdiği oksijenle mi yoksa gecenin perileriyle mi bilemiyorum, öyle bazı dörtlükler balkonda otururken çıkar bir anda. tabi 5 dakika olur 50 dakika. ama acayip haz duyarım o balkon sefasından.

önce dino olmak lazım. sözlüğe gençken dino kaydı yaptırıyoruz. yaş aldıkça dinozor oluyoruz ama burada 'dinazor'u hiç görmedim.

gecenin ilerlemiş saatleri nasıl günden el ayağın çekildiği bir düşler karanlığına bırakıyorsa ortamı, ben de o sakinliğin insanıyım ve bu sözlükte geceyi nasıl algılıyorsam burayı da aynen gece dinginliğindeymiş gibi hissediyorum.

1. nesil bir yazar olarak ayrıcalığın kaynaşmada olması gerektiğini düşünmekteyim. zaten öyle de oldu, ilk yıldan tanışmalar, buluşmalar yaşandı. sanırım kitap hediyeleri, çekilişler, özel gecelerle özellikle istanbul'da yaşayan her yazar bu ayrıcalıkları yaşadı. tanışan tanıştı, yaşanması gerekenler yaşandı. özel de hissedildi. hayal kırıklığı da insana kendini sıradan hissettirdi. ama sonuçta kaynaşıldı.

şimdiyse artık herkes belli bir olgunlukta devam ediyor. dileyen dilediğiyle görüşebilir. yani artık sözlüğün bir aksiyon almasına gerek yok. normal sözlük nasıl rüştünü ispatladıysa yazarları da kendi ayakları üstünde durabilecek yetkinliğe ulaşmış olarak o ayrıcalığı kendileri hayal edip gerçekleştirebilirler.

sözlükte yazan her bekar erkeğin hayalidir galiba birilerini bulmak. ama işin eğlencesi bulduktan sonra başlamaz mı? buradaki ana uğraşımız yazmak. işin heyecan kısmı da önce yazı dilinle burada doğuyorsun sonra ses ve görüntünle dahil oluyorsun. baştaki gizem gerçekten baş döndürücü. dışarıda tanıştığın insanla birbirinizi tanımazken burada yazdıklarından sadece bir özelliğini bile anlasan, o insana dair aklında oluşmuş bir algı ile yazıda göstermiş olduğunun bir persona olup olmadığını anlama isteği bile onun karşısına seni 9/8'lik ritimle çıkarır. iki kişi bir araya geldiğinde istemeseler de hayat onlara karışır. bu da yazma ihtiyacını hiçbir zaman azaltmaz. şahsi kadın ya da erkekle sözlüğü terk etmeyin, sözlükle bir aile olun.

turunçgillerden sofralara en çok yakışan ve yemeklerde, salatalarda, çorbalarda, çaylarda en çok ihtiyaç duyulan meyvedir. suyu tam bir şifa kaynağı ve c vitamini deposudur. özellikle yaz mevsiminde kabuğundan ve suyundan yapılan limonata tam bir lezzet şöleni çıkarır ortaya. yazları en çok uğraştığım şey limonata yapmaktı. uzman tv'de bir barmenin reçetesini kullanıyordum. yanlış hatırlamıyorsam 2012 yılından beri bilfiil her sene kış hariç yılın üç mevsimi de evde limonata yapıyordum. ancak 2025 yılında henüz siftahımız yok çünkü iyi limon geliyor gelmesine ama ilaçlı kağıtlar arasında görünce o kabukları nasıl kullanırım diye limon almaktan kaçınıyorum. bahsetmişken o tarifi de ekleyelim;

limonata nasıl yapılır

valla uykulu halde kendimi görsem girerim o yatağa. insan başkasını görse neyse de kendisinin düşmanı olamaz ya. belki suya giden ruhumuzdur, o zaman her durumda yataktaki bedenine dönmesi icab eder.

korktuğunuz şeyi düşünce ve sözlerinizde yaşattığınız kadardır gerçekleşme ihtimali. sözlerinizden kesinlikle çıkarıp düşüncesini de örtmeye veya dağıtmaya çalışın. böyle yaptığınızda kaderiniz daha farklı örülmeye başlar. peki neyle kesinlikle sınanırız? kınadığımızla sınanırız. o da yine dil belasıdır. dili terbiye etmek kişinin hayatını hem kolaylaştırır hem de cennet yapar.

ara ara hortlatılan bir başlık. niyet de belli aslında, sevmediği bir yazar varsa duygularında haklı ya da haksız olduğu muallak bir durumken o insanları afişe etmek. yani bir nevi açıkça nefret objesi olarak göstermek. yalnız o insanların da söz hakkı var. duyguları var. "sevilmeyen yazarlar" listesinde sevilen bir yazar varsa o insan daha çok seviliyor. yani dobra olacağım ayağına kimsenin ismini zikretmeyin. size karşı nötr olan diğer yazarları kendinizden soğutmayın. birini sevmeyebilirsiniz, bunu dile getirmek istiyorsanız o insana mesaj atabilirsiniz. bu hoş olmasa da mertçe bir tutumdur. ama siz afişe ederseniz isimleri, kesinlikle siz de afişe olursunuz.

güzeller güzeli bir meyve. cennet mitosunda dünya serüvenimize bizi yazgılayan, stresten strese sokup cennetten kovulmamıza sebep olsa da bu bahtsızlığa bir nebze telafi olması açısından midelerimize şifa da olan; her rengi bir başka tada sahip; kurabiyesi, pastası, keki, özellikle sonbahara yakışan turtasıyla lezzetten lezzete bizleri uçuran, suyunun asalet taşıdığı; cennetten aynı zamanda biz şaşkınlara hediye olan özel bir meyve.

sevgili bez bebek nana, doğum gününüz kutlu olsun. yengeç burcuna yakışır derin sevdalarda size hep mutluluklar diliyorum.

trafiğin üçte birinde o sinyalsizliği görüyorum. tam ağzımdan galiz küfürler çıkacağı sırada bir anda normal sözlük aklıma geliyor ve susuyorum. ya da küfür sayılmayacak kelimelerle tepki naraları atıyorum.

sinyalsiz arkadaşlar, bu işi önemseyin. bilseniz arkanızdan ne küfürler ediliyor; eğer sövülmekten hoşlanıyorsanız o başka tabi.

oylamak bir selam vermektir. hani biriyle bir arkadaşlık kurup çarşıda, pazarda, avmde görüp merhaba diyerek ayak üstü de olsa etkileşim oluşturmak gibidir. birbirimizi arkadaş olarak seçtik ve pozitif duygularımızla, içimize sinen sıcaklıkla karşılaştığımızda o selamı vermek istiyoruz. sevdiğimiz insan ne yazarsa yazsın oylarız çünkü sevgi güveni de peşinden sürükler. onun içinden entriye dönüşenler onunla ilgilidir ve biz onu seviyorsak ondan çıkanları da sevmiş oluyoruz. tabi herkesi sevemiyoruz. belli bir ölçüde dünya görüşü ya da kafa yapısının uyuşması lazım. bunlar tamamsa arkadaşlık öyle başlar.

sevilen adama sarılınca da hissedilebilecek bir tamamlanmışlık halidir. artık dünyanın her rengini iki kişilik karşılayacak olmanız pek romantik olsa gerek.

ne kadar insani, hayat memat meselesi bir önerge meclise gelse sırf bunu getiren ana muhalefet partisi diye mızıkçılık yapan bir çocuk gibi davranmaları insanı yeterince çileden çıkarıyor zaten. bir de bu konuların ucunun bunlara dokunma ihtimalini düşününce dünyada ne kadar kötülük varsa onların en büyük temsilcisi bunlar mı diye sıradan bir soru düşüveriyor insanın aklına. birinde iktidarını temel problemlerden daha çok önemsiyorsun. ama ikinci gibi olasılık seni bu ülkenin değil sadece; insanlığın, hayatın düşmanı haline getirir.

gece uyanık kalmanın en tatlı yanı; dingin bir kafa, sakin bir ruh hali ile sözlükte yazın eylemiyle meşgul olmaktır. ekseriyetle geceleri yazmayı severim. herkese iyi geceler.

gün içinde kitap okuyamamıştım, düzenli okuma dönemlerinde hiç okumasam bile günlük 10 sayfa; hatta kitapla bağımı stabil tutmak için hiç yoktan 3 sayfa bile dar zamanlarda yetiyor. amaç kitap okumadan bir gün bile geçirmemek. okumadığım bir gün araya girdiğinde bile o bağın çözüldüğünü hissediyorum. neyse bu yaz geçen yıldan süregelen isabel allende kitaplarıyla ahmet ümit'in kitaplarını dönüşümlü olarak okuyorum. geçen bir saatte (bkz: sararmış bir fotoğraf) ile yarım saat kadar da (bkz: elveda güzel vatanım) kitaplarını okuyup bilgisayar başına oturdum. hayatımda ilk defa geçtiğimiz nisan ayında aynı anda iki kitap okumaya başladım. şimdilik durumdan memnun sayılırım. yakın gözlüğe başlayalı bir sene olmadı ama sarı ya da beyaz ışıkla çok randımanlı okuyamıyorum. vakit buldukça gündüz ışığında okumak daha iyi geliyor. bu arada başlık nerede olduğumu sormuş, doğal olarak evdeyim.

denizcilikte, gemi pervanesinin ters yöne dönmesi eylemidir. gemilerin ani dönüş ihtiyacı belirdiğinde bir pervane normal yönde dönerken diğer pervane “tam yol tornistan” emriyle tersine döndürülerek geminin kıç tarafından ani dönüşü sağlanır. bu kavram özellikle siyasi hayatımızdaki tüm sansasyonel hareketlerde, nice rezilliklerde boşa efelenmenin doğal sonucu olarak dillere düşmüştür. gönül isterdi ki üç tarafı denizlerle çevrili ükemizde sadece bir denizcilik terminolojisi olarak akıllarda kalabilseymiş.

ergenlik ve ilk gençlik dönemlerini içine alan kesintisiz bir 11 yılı ankara'da yaşadım. okul hayatımın yüzde 50'si ankara'da geçti. askerliğim bile ankara sınırları içinde gerçekleşti. özlediğim her zaman burnumda tüttü ve her özlediğimde mutlaka bi ankara yolu yapmış oldum. ankara bir bağımlılık başkentidir. gittiğinizde hatıralarınızı, içinize çektiğiniz daha ilk nefesle günceller. sadece orada yaşayanların bildiği ayrı bir oksijene sahiptir. yaşamış olduklarınızla size bi tür sarhoşluk verir. yeni yollar, yeni binalar, yeni mekanlar geçmişi her geçen gün bir parça daha gölgelemiş olsa da sizin ankara'nız hep içinizde yaşar ve sizi çağırdığında o içinizin ankara'sı sizi olgunlukla karşılar. ankara yaşanmış ve yaşanacak bir rüya ve bozkırların kucağında bir sevdanın adıdır.

2019 haziran ayında başlayan (bkz: her yerde sen) dizisinin karakterleri selin sever ve demir erendil’in aşkları dizi dünyasını aşarak gerçek hayatın sahnesine taşınmıştı. bu çift son dönemde muhalif duruşları ile popüler olan (bkz: aybüke pusat) ve (bkz: furkan andıç) çiftiydi. ses tonları olsun, tavır ve aura olarak birbirlerine yakıştırdığım bir çift.