wing yazar profili

denge olur, ilişki ideal halini alır, formuna kavuşarak onun adını gerçek bir ilişkiye; çiftleri de örnek bir sevdanın taraflarına dönüştürür.

aşık oluruz çünkü birini sevmeye ve ona adanmaya ihtiyaç duyarız. o aşkı karşıdan da görmek isteriz çünkü kendimizi severiz ve değer görme ihtiyacı bir eksiklik hissettirdiğinde tamamlanması gerekir. ilişkinin dengesi için iki insanın birbirini sevmesi gerek. illa kör kütük aşık olmaya gerek yok, iki insan birbirine bağlanmış ve hayatlarını birbirlerine adamışlarsa o bir organik ilişkidir. sonuçta sevda iki kişiliktir.

yazıyla var olup bir sanal kimlik oluşturarak sosyal bir ortama katılmaya cesaret göstermek başlı başına bir merak ve heyecan işidir. bir sözlüğe adapte olma süreci sancı da verebilen ve insanı diri tutan bir yaşam kapısını aralama kararıdır. bunu sürdürme isteğini taşımak o kapıdan girip o yolda hem sevgiyle hem de olumsuzluklara karşı inatla varlığını devam ettirme duruşudur. sözlük yazarlığı yaşamın gölgesi ve renkli bir modelidir ama bizim için anlam derecesine göre de bazen hayatın ta kendisidir.

sözlüğün en simge isimlerinden sevgili paranoyak deli'nin doğum günü kutlu olsun. delilik her insana lazım. paranoyak derecede deliliğini ilan eden bir insan kendinin farkındadır ve bu farkındalık hem kendisini hem de çevresini ışığıyla aydınlatır. böyle deli buldunuz mu sarılın ve hiç bırakmayın. onda sanatçı ruhu görüyorum. kendisini yükseltecek insanlarla modunu hep yüksek tutsun. her sahneye çıktığında yürekten kopan alkışları daha da çoğalsın. sevsin, sevilsin ve her adımında yaşamı aklı ve kalbiyle anlam bulsun.

1978’de glen a. larson tarafından yaratılmış efsane televizyon serisi. 1978 ve 1980 serilerinden sonra 2003’te önce iki bölümlük bir mini dizi çekilmiş, beğenilince de 4. sezonluk 2004-2009 arası artık tamamen kült bir konuma oturan battlestar galactica serisi dizi tarihine adını altın harflerle yazdırmıştır. başrollerde edward james olmos, mary mcdonnell, katee sackhoff, jamie bamber, james callis gibi isimlerin yanısıra çok önemli oyuncularla çok iyi bir cast seçimi yapılmış.

mitolojik olarak kobol’dan çıkmış 12 kolonide bulunan insanlar cylon(saylon) adı verilen robotlar yaratır ve onları işlerinde kullanırken işlevleri gelişen robotların isyanı ile aralarında bir savaş başlar. savaşın noktalanması ile 40 yıllık bir barış döneminden sonra aşırı gelişmiş ve robot dışında birebir insan metabolizmasını kopyalayacak teknolojiyi geliştiren saylonlar 12 koloninin yaşadığı gezegenlere nükleer saldırı gerçekleştirir. sağ kurtulan insanlar galactica isimli eski savaşta kullanılan gemiye sığınıp efsanelerinde geçen dünya isimli gezegeni bulmak için kolonilerin sağ kurtulan diğer gemileriyle yola çıkarlar. bunları takip eden saylonlar raider silahlarını kullanırlar. raiderlar uçan yarasa benzeri bir cisim olmakla birlikte pilotsuz ve organik canlılardır. kolonilerle cylon kovalamacası seri boyunca sürer. finalinde bazı konular havada kalmış olsa da konsensüsün sağlandığı unutulmaz son bölümlerden birisine imza atılmıştır.

evlilik hak değil, kısmettir. hayat bir sınanma yeriyse en büyük sınavlardan biri de evlilik ya da bekarlıktır. nihayet evlendiğin zaman hayat daha yeni başlıyor olur. yine de evliliği hak edecek bir nimet olarak göreceksek o zaman da onu hak etmek için doğru yaşamak gerek. yani herkese yürümemek lazım. evlenme hissini size verecek insanlar karşınıza çıkarsa o zaman onlarla ilgilenin. takılmak için, flört etmek için birilerine yürürseniz evliliği hak etme konusunda kafanız karışabilir. tabi bunu hak meselesi olarak görenler için söylüyorum yoksa dileyen dilediğine elbette yürüyebilir. o özgürlük herkese aittir.

herkesin kendi yaşamından, hayal ve hasretlerinden damıtılan duyguların cevaplarıyla bulacağı anlam. hayata dair eksikliklerin kaynağı neyse ona kavuşmakla oluşacak tatmin ve tamamlanmışlık hali, geçici de olsa insana hayatının anlamını yaşatabilir.  bu zenginliktir, başarıdır, aşktır; tuttuğun takımın şampiyonluğudur. vatan sevgisidir, ülkenin fabrika ayarlarına dönüş beklentisidir.

kozmik anlamda kemale ermek, tekamülü -ruhsal ve zihinsel evrimi- gerçekleştirmekle hayatlarımız bir anlam bulabilir.

sevgili ezzra, sözlükte arkadaşım diyebildiğim nadir insanlardan birisin ve gerçekten çok özel bir insansın. adımını attığın yerlere hep kendine özgü enerjini götürüyorsun, kendine benzer insanları bulup o sıcak enerjinle, dost yüreğinle onları sarıp sarmalıyorsun. hayatı hızlı adımlıyorsun, oradan oraya koşturup duruyorsun bir derviş edasıyla. her yere o mizacını götürüp kocaman yüreğini açıyorsun. seviyorsun ve seviliyorsun. dünyada bundan büyük zenginlik yok.

tanışmamız 4 yıl oluyor galiba, bir vesile ile yollarımız kesişti ve o gün bugündür içten sevdiğim insanlardan biri oldun. sen içinle dışınla bir gül oldun ama dikenler senden değildi. dikensiz gül oldun. gül olana gülmek yakışır. hayatta güleceğin zamanlar hep seninle olsun. 10 kasım ne güzel bir gündür ki bu gün senin doğum günün arkadaşım. doğum günün kutlu olsun ata'nın kızı. nice mutlu yaşlara :)

ihmalkarlık sonucu yerine getirilmeyen sözler ve ufak tefek aksilikler için özür dilenmesi gerekiyorsa her defasında "özür dilerim" demek bilindiği üzere özürün değerini düşürür. halbuki "özür dilerim" kalıbını gerçekten özel olan ve size gönül koyma ihtimali bulunan insanlara saklamak lazım. o da haliyle hayatta çok sık ortaya çıkmaz. günlük kusurlar için "afedersin, affola, kusura/kusuruma bakma, hoşgör, boşver, oldu bi kere, büyüklük sende kalsın" gibi sözler kişiye ve duruma göre tercih edilebilir.

basit espiriler ya da soğuk şakalarınıza da gülüyorsa sizden kesinlikle hoşlanıyordur ama bu da yürüme garantisi getirmez. bir kadının duygularını öyle ya da böyle anlayabilirsiniz ama niyetini, planını, düşünü, rüyasını bilemezsiniz. bu belirsizlik de er kişisini ikilemde bırakır. sizin hisleriniz tepeden tırnağa kadın tarafından keşfedilmiştir. hazır kıta olarak bir küçük seslenme, bir ışık beklersiniz. cinslerin doğası gereği tüm benliğiyle açıkta duran erkek; yüksek ağaçların çevresini sardığı köşkün de sakini kadındır. anlayamamak erkeklerin yazgısıdır. kadın ise oyun kurandır.

bir meltem esintisiydi romantizmin aramızdaki duyguyu merakla bağladığı
bir lodos fırtınasıydı tutkunun bizi dört koldan heyecanla sardığı.

benimkisi (vıin) diye okunuyor. sondaki 'g' harfini görmezden geliyoruz. türkçe okumak isterseniz de direkt (ving) diye okuyup bir uzak doğu vibe'ı alabilirsiniz.*

eden mutlaka vardır. benim de merak ettiklerim illaki oluyor. arayıp sormayınca karşılıklı, herkes kabuğuna çekilip gözlerden ırak yaşamına devam ediyor. merak insana özgüdür, bizi merak ayakta tutar. böyle sürüp giderken hayat, bir gün merak edenler hiç ummadıkları zamanda bir yerde karşılaşırlar. merak eden insanların bazılarıysa bazılarını merak etmeye devam edecektir yine. merak ettiklerimizden iyilerle karşılaşmak ya da o insanların iyi saatlerine denk gelmek önemli. başlığa dönecek olursak kendime bu soruyu dert edinmezdim çünkü 47 yaşındayım. mutlaka ve her zaman birileri merak ediyordur beni, sizi ve onları...

herkesin merakına değsin diyelim.

sonsuza dek sürecek bir ülkenin, imkansız görünen şartlar altında türlü zorluklarla çekip aldığı o eşsiz bağımsızlığını taçlandıran o güzel cumhuriyetimizin 102. yılı kutlu olsun. nice kırmızı beyaz yüzyıllara...

canım takımım, 1985'ten beri bilinçli taraftarıyım. bize çokça mutluluklar yaşatan sarı lacivert bir tutkuydu. uzun bir zaman geçti harbiden. eskiden beri alışığız tek şampiyonluklara, inanın o halimizle üç beş senede bir bayram yaşardık. ama o tek şampiyonlukların neredeyse her biri ömürlük şampiyonluklardı. 78, 83, 85, 89, 96, 01, 07, 11, 14... arada 74 ve 75 ile 04 ve 05 dubleleri de oldu. sistem bize o tek şampiyonlukları bile çok gördü. ama bunca yıl sevgimizden eksilen bir şey olmadı. kaosa girip de debelendikçe daha çok sevdik. o oldu, şu oldu; yapısıydı, futboldan anlamayan yöneticileriydi derken şimdi uzun yıllar sonra geleceğe dair daha da umutluyuz. bu sene olur mu bilmiyorum ama o şampiyonluk çok uzakta değil. o ışık artık görünüyor. ve bunu sağlayan birazcık kararlı bir başkanın varlığı oldu. bir koltuğun değişimi nelere kadir görüyorsunuz. bu gece de yine yüzümüzü güldürdü. bu takım daha iyi olacak. yazgısında bu var çünkü. yalnızca fenerbehçelilerin gerçek fenerbahçe'yi hatırlaması gerekiyordu.

90'lar müstesna bir dönemdi, tıpkı 70'ler gibi onları yaşayanlar için bir anlamı vardı. eğer ömrüm olur da 2050'li yılları görürsem hafızamın yettiği ölçüde yine 90'ları hatırlayacağım. bilhassa eski türkiye'nin sahip olduğu çağdaş sosyal yaşamın kıymetli son 10 yılını, o günleri yaşamış bir genç nasıl unutsun?

şöyle geriye dönüp baktığımda en sevdiğim halim kendi kendime konuşmakmış. o eski halimden eser kalmadı şimdi, artık daha çok düşünüp daha az konuşuyorum. aslında kendi kendime konuşurken kendi kendimeyim ama kendi başıma da değilim. yani bizi duyan biri var. ve ağızdan çıkan her kelime bir şekle girip yürüyeceğimiz yolların istikametine, asfaltına, refüjüne, bölünmüşlüğüne kapı aralıyor. geleceğin belirlenmesine katkısı büyük oluyor. mümkün mertebe ağzımızdan olumsuz bir şey çıkmasın.

kendi kendine konuşmak içsel bir terapidir. sohbet havaya ve konuya göre derinleşebilir.

neredesin firuze filminin soundtrack'ı için bülent ortaçgil'in 1994'te yayınladığı bu şarkılar adam olmaz albümünün hiti olan bu parçayı 2004'te müslüm gürses efsane yorumlamıştır.

ilahi komedya bakanlığı olur anca. bu ülkenin başına çorap örenler dalga geçer gibi adalet ismini kullanıp ondan fersah fersah uzakta durunca ilahi olana dair her teşebbüsleri boşa çıkıyor. ilahi adalet, insan aklından da nefsinden de arı bir mertebede kendi işini çok özenli görür.

enjektörü batırırken rabbim ülkemizi korusun diye de mottomuzu bize uygun şekliyle kulağa fısıldarız.*

2025 yılının başında bir aydınlanma yaşayıp bu sene okumalıyım diye kendimi motive ettim ve eski düzenime kavuştum. ve hatta eski okuma rutinimi geride bırakıp günde iki farklı kitabı bile güzelce devam ettirdim. yaz mevsiminde okuduklarım kadarını hiçbir yaz okumadım. sonbahara da iyi başladım ama bu ekim ayında okuma konusunda bir duraklama yaşadım. umarım kasım ayında toparlamış olurum.

kitap insana ne vaat ediyor bilmiyorum. ama bunu sayfaları karıştırmadan bilmek imkansız. her kitabın öyle anları var ki insanın geçmişinde yaşadığı bir anıyla hayalini kurduğu bir duyguyu aynı cümlede zihnimizle buluşturuyor. okuduğumda şunu fark ediyorum ki beynim merak duygusuna sarılıp bir sonraki sayfayı bir bağımlı gibi istiyor. muazzam bir buluşma oluyor. hayatınızın kalitesi oturduğunuz yerde üçe beşe katlanıyor. her sayfada başka bir insan oluyorsunuz ve bu farklılık size haz veriyor. kitap aslında bir zevk meselesidir. okuyunca anlarsınız.